Καισαριανιώτες και Αρμένιοι στον ΕΛΑΣ

 

Η Και­σα­ρια­νή υπήρξε σχεδόν από την ίδρυσή της ως συνοικία προσφύγων, μια από τις περισσότερο "παρούσες" συ­νοι­κί­α της Α­θή­νας, στο εργατικό και λαϊκό κίνημα του Μεσοπολέμου, αλλά και στο αντιστασιακό κίνημα της Κατοχής. Σε όρους πληθυσμού, η Καισαριανή και ο λαός της επέδειξαν με­γά­λη δρά­ση στην α­ντί­στα­ση κα­τά των Γερ­μα­νών και στις μά­χες του 1944 κα­τά των Άγ­γλων, όντας μια από τις τελευταίες συνοικίες της Αθήνας, που καταλήφθηκε από τα αγγλικά και αστικά κυβερνητικά στρατεύματα, στις συγκρούσεις του Δεκέμβρη. Στα γε­γο­νό­τα της Εθνικής Αντίστασης και των δεκεμβριανών συγκρούσεων συμ­με­τεί­χαν και αρ­κε­τοί Αρ­μέ­νιοι της πε­ριο­χής, πρόσφυγες των μεγάλων διογμών του τουρκικού εθνικισμού της εποχής του Μεσοπολέμου. Ο­ρι­σμέ­νοι συ­νε­λή­φθη­σαν α­πό τους Γερ­μα­νούς στο μπλό­κο της Και­σα­ρια­νής και εκτελέστηκαν ή δολοφονήθηκαν, άλλοι έπεσαν στις συγκρούσεις της εποχής, όπως οι πολυπληθέστεροι συμπατριώτες τους, στη Νέα Σμύρνη.

Τα ονόματα ελάχιστων Αρμενίων της Καισαριανής είναι σήμερα γνωστά, αν και ευλόγως μπορεί κανείς να υποθέσει ότι υπήρξαν και δεκάδες άλλοι Αρμένιοι που σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, εντάχθηκαν στο κίνημα της εποχής. Οι πιο γνωστές περιπτώσεις Αρμενίων αντιστασιακών και κομμουνιστών της Καισαριανής υπήρξαν οι παρακάτω:

Ζι­ρά­ιρ (Τά­σος), γραμ­μα­τέ­ας του ΚΚΕ Και­σα­ρια­νής και στέλεχος της τοπικής ΟΠΛΑ.

Λου­μπάρ Μπερ­μπε­ριάν, μαχητής του ΕΛΑΣ. Σκοτώθηκε στις συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 1944, σε συμπλοκή με Βρετανούς στρατιώτες.

Ρό­ζα-Χρι­ψιμέ Κου­μου­ριάν, ΕΠΟΝίτισσα, γνωστή για τα συνθήματα που φώναζε με το γνωστό "χωνί", που ενημέρωνε και ενθάρρυνε τους πολίτες της συνοικίας.

Ο Λου­μπάρ Μπερ­μπε­ριάν στον ΕΛΑΣ Καισαριανής