Πεσόντες αξιωματικοί του ΔΣΕ στα πεδία των μαχών- Μέρος 1ο

Τα ηγετικά στελέχη πολλών μεραρχιών, αρχηγείων και ταξιαρχιών του ΔΣΕ μας είναι γνωστά. Έδωσαν και αυτά τον αγώνα για την υπόθεση του λαού από τα δικά τους μετερίζια και η πένα της Ιστορία έχει καταγράψει τα ονόματα και την προσφορά τους. Αρκετές όμως μορφές των αξιωματικών και υπαξιωματικών του ΔΣΕ παραμένουν σχετικά άγνωστες, παρά το γεγονός ότι κι εκείνοι έδωσαν ότι διέθεταν στον αγώνα. Υποχρέωσή μας λοιπόν η καταγραφή των βιογραφικών στοιχείων, των περισσότερο αφανών αξιωματικών και υπαξιωματικών του ΔΣΕ, που άφησαν τη "σεμνή τους υπογραφή", στην υπόθεση του κινήματος.

Νίκος Θεοχαρόπουλος (Σκοτίδας)

Γεννήθηκε το 1915 στο χωριό Κυπαρίσσι των Γρεβενών. Από το 1946 εντάχθηκε στο ΔΣΕ και έλαβε το βαθμό του διοικητή του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας. Διετέλεσε επίσης διοικητής της 11ης και αργότερα της 10ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Το 1949 τοποθετήθηκε επικεφαλής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε στις 11 Αυγούστου 1949, κοντά στην Κρυσταλλοπηγή, στο Βίτσι. Υπήρξε ένας από τους ικανότερους και πιο προικισμένους αξιωματικούς του ΔΣΕ.

Ο Νίκος Θεοχαρόπουλος.

Μιχάλης Αποστολίδης

Γεννήθηκε στο χωριό Πολυάνεμος της Καστοριάς, το 1923. Στο ΔΣΕ εντάχθηκε με το ψευδώνυμο "Γρανίτης". Υπηρέτησε στην 14η Ταξιαρχία του ΔΣΕ και έλαβε αργότερα το βαθμό του διοικητή τάγματος. Σκοτώθηκε στις 31 Μαρτίου του 1948, στο Γράμμο.

Σκίτσο που απεικονίζει το Μιχάλη Αποστολίδη.

Γιάννης Πυροβέτσης

Γεννήθηκε το 1923, στο χωριό Ιεροπηγή της Καστοριάς. Εντάχθηκε από το 1946 στο ΔΣΕ με το βαθμό του ανθυπολοχαγού και ανήλθε γρήγορα στα στρατιωτικά αξιώματα του ΔΣΕ, λόγω των εξαιρετικών του ικανοτήτων και του θάρρους του. Υπηρέτησε ως λοχαγός της 107ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, έως το θάνατό του. Έπεσε μαχόμενος στη μάχη της Φλώρινας στις 12 Φλεβάρη του 1949. Οι συμπολεμιστές του τον έθαψαν στο χωριό Μπούφι (σημερινός Ακρίτας), της Φλώρινας.

Γιάννης Πυροβέτσης.

Ρώμας Πέτσος

Γεννήθηκε το 1919, στο χωριό Γκορνίτσεβο (Κέλλη) της Φλώρινας. Εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ και μετέπειτα στο ΔΣΕ. Με τις ικανότητες, το θάρρος και τις πολεμικές του αρετές αναδέιχθηκε σε διοικητή του θρυλικού 426 Τάγματος Πεζικού του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε, στις 27-28 Αυγούστου του 1949, στην Κιάφα του Γράμμου (ύψωμα 2322).

Ο Ρώμας Πέτσος (αριστερά).

Γιάννης Δούρος

Γεννήθηκε στο χωριό Σιδηροχώρι της Καστοριάς, το 1913. Εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ και μετέπειτα στο ΔΣΕ, με το βαθμό του καπετάνιου λόχου και υπήρξε ένας από τους υπερασπιστές του υψώματος "Πύργος" της Κοτύλης του Γράμμου. Για να μην αιχμαλωτιστεί και όταν τα πυρομαχικά του τμήματός του είχαν εξαντληθεί, ρίχτηκε, μαζί με συναγωνιστές του, από τον "Πύργο", στις 16 Ιουλίου 1947.

Ο Γιάννης Δούρος.

Χαράλαμπος Ηλιάδης (του Ιωάννη)

Γεννήθηκε στον Πόντο το 1916. Έζησε στο χωριό Ροδώνας του Κιλκίς. Υπηρέτησε ως αξιωματικός του προπολεμικού αστικού στρατού και μετέπειτα εντάχθηκε στο ΕΑΜικό κίνημα. Εντάχθηκε στις γραμμές του ΔΣΕ, τον Ιούλιο του 1946. Αναδείχτηκε για τις πολεμικές του ικανότητες σε ταγματάρχη, στο Αρχηγείο Βόιου-Γράμμου. Σκοτώθηκε στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού, στις 17 Ιουλίου του 1947, στον "Πύργο" Κοτύλης του Γράμμου. Με διάταγμα της ΠΔΚ, ονομάστηκε μετά θάνατον, σε αντισυνταγματάρχη πεζικού του ΔΣΕ.

Ο Χαράλαμπος Ηλιάδης.

Γιάννης Λούκρης

Γεννήθηκε στο χωριό Μοσχοχώρι της Καστοριάς, το 1922. Διοικητής διλοχίας του ΔΣΕ στην 18η Ταξιαρχία. Ήταν επικεφαλής του τμήματος που διενέργησε την μεγάλη ενέδρα στο δημόσιο δρόμο Βογιάτσικου- Άργους Ορεστικού, στη θέση Μύτικα, χτυπώντας αποφασιστικά κομβόι στρατιωτικών οχημάτων εφοδιασμού. Στην ενέδρα αυτή, ο Γιάννης Λούκρης έπεσε μαχόμενος ηρωικά. Ήταν 20 Απίρλη του 1948. Μετά θάνατον, η ΠΔΚ τον ονόμασε ταγματάρχη πεζικού του ΔΣΕ και ηρωικό νεκρό.

Σκίτσο που απεικονίζει το Γιάννη Λούκρη.