Στο άρθρο μας αυτό θα σας παρουσιάσουμε δύο στιγμιότυπα της Λευκής Τρομοκρατίας στην πόλη της Φλώρινας, μέσα από δύο μαρτυρίες ανθρώπων που τα έζησαν.
Οι μαρτυρίες προέρχονται από τους: Στέργιο Κάξο και τον Νίκο Κέντρο:
Στέργιος Κάξος: "Όταν οι αντάρτες χτύπησαν τη Φλώρινα ήμουν κρατούμενος στο αστυνομικό τμήμα της πόλης. Μαζί μου ήταν και άλλοι πολλοί ΕΠΟΝίτες για διάφορες υποθέσεις. 'Ήταν ο Σ. Μπότσης, ο Ηλίας Κοροβέσης, ο Τ. Πρεσκούρκας και άλλοι, καθώς και 21 κορίτσια από τον Άγιο Γερμανό. Θυμάμαι πως μετά τη μάχη της Φλώρινας φέραν 37 ανθρώπινα κεφάλια κομμένα, μέσα σε τσουβάλια, σαν μπάλες. Οι χωροφύλακες βάλανε τον κρατούμενο Παύλο Σταματιάδη να κρεμάσει στα σύρματα όλα αυτά τα κεφάλια σε κοινή θέα. Οι χωροφύλακες μας λέγανε πως ήταν κεφάλια ανταρτών που πέσαν σε ενέδρα στην Παναγίτσα του Καϊμακτσαλάν. Ανάμεσά τους ήταν και Φλωρινιώτες. Κάνανε αυτή τη μακάβρια "επίδειξη" για να τρομοκρατήσουν τον λαό της Φλώρινας, ύστερα απ' την εμφάνιση των ανταρτών. Τα κομμένα αυτά κεφάλια στη συνέχεια τα κρέμασαν στα κάρα και τα κάνανε βόλτες στην πόλη. Κατόπιν ομαδικά τα θάψανε. Οι ποινικές φυλακές τότε, ακόμα και οι στάβλοι της Χωροφυλακής που ήταν αριστερά από τις φυλακές, όλα αυτά, ήταν γεμάτα φίσκα από κρατούμενους, περί τους 280. Γινόταν λόγος ότι θα έρθουν οι αντάρτες και θα απελευθερώσουν τους κρατούμενους."
Νίκος Κέντρος: "Στην έδρα της Ταξιαρχίας συνάντησα τον Μήτια (Δημήτρης Σαλονικόπουλος). Ήταν ο άνδρας της αδελφής μου Λεύκας. Ήμουν πολύ δεμένος με τον Μήτια, όχι μόνο γιατί ήταν γαμπρός μου αλλά και γιατί ταιριάζαμε. Ο Μήτιας πέρασε απ' την Ταξιαρχία αποκλειστικά για να με δει, γιατί έφευγε απ' το Γράμμο σε μακρινή κομματική αποστολή του Γενικού Αρχηγείου για την κομματική δουλειά τις ταξιαρχίες του ΔΣΕ. Όλο το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε. Το περάσαμε συζητώντας. Είχε ένα άχημο προαίσθημα για αυτή του την αποστολή. Ήταν γνωστό πως το πέρασμα από Καϊμακτσαλάν προς Βέρμιο παρουσίαζε πάντα κινδύνους και πολλές φορές τμήματα του ΔΣΕ είχαν δεχθεί χτυπήματα. Η αποστολή τους αποτελούταν από 5 στελέχη, με επικεφαλής τον Μήτια. Όταν φτάσανε στη γνωστή περιοχή-πέρασμα, παρά τα μέτρα που πήραν, πέσανε σε ενέδρα και δεν μπόρεσαν να αποφύγουν το μοιραίο. Τους επιτέθηκαν με συνεχείς ριπές πολυβόλων. Τον Μήτια τον έπιασε ολόκληρη ριπή και τους έσπασε τα πόδια. Το ίδια βαριά τραυματίες ήτανε και οι άλλοι, εκτός ενός που δεν έπαθε τίποτε. Για να μην πιαστούν ζωντανοί, ο Μήτιας κι ένας άλλος αυτοκτόνησαν. Ο ένας που ήταν γερός τους εγκατέλειψε κι έφυγε. Αργότερα μαθεύτηκε πώς κόψανε τα κεφάλια των τεσσάρων αγωνιστών και τα κρέμασαν στη Βέροια σε κοινή θέα".
Νίκος Κέντρος: "Στην έδρα της Ταξιαρχίας συνάντησα τον Μήτια (Δημήτρης Σαλονικόπουλος). Ήταν ο άνδρας της αδελφής μου Λεύκας. Ήμουν πολύ δεμένος με τον Μήτια, όχι μόνο γιατί ήταν γαμπρός μου αλλά και γιατί ταιριάζαμε. Ο Μήτιας πέρασε απ' την Ταξιαρχία αποκλειστικά για να με δει, γιατί έφευγε απ' το Γράμμο σε μακρινή κομματική αποστολή του Γενικού Αρχηγείου για την κομματική δουλειά τις ταξιαρχίες του ΔΣΕ. Όλο το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε. Το περάσαμε συζητώντας. Είχε ένα άχημο προαίσθημα για αυτή του την αποστολή. Ήταν γνωστό πως το πέρασμα από Καϊμακτσαλάν προς Βέρμιο παρουσίαζε πάντα κινδύνους και πολλές φορές τμήματα του ΔΣΕ είχαν δεχθεί χτυπήματα. Η αποστολή τους αποτελούταν από 5 στελέχη, με επικεφαλής τον Μήτια. Όταν φτάσανε στη γνωστή περιοχή-πέρασμα, παρά τα μέτρα που πήραν, πέσανε σε ενέδρα και δεν μπόρεσαν να αποφύγουν το μοιραίο. Τους επιτέθηκαν με συνεχείς ριπές πολυβόλων. Τον Μήτια τον έπιασε ολόκληρη ριπή και τους έσπασε τα πόδια. Το ίδια βαριά τραυματίες ήτανε και οι άλλοι, εκτός ενός που δεν έπαθε τίποτε. Για να μην πιαστούν ζωντανοί, ο Μήτιας κι ένας άλλος αυτοκτόνησαν. Ο ένας που ήταν γερός τους εγκατέλειψε κι έφυγε. Αργότερα μαθεύτηκε πώς κόψανε τα κεφάλια των τεσσάρων αγωνιστών και τα κρέμασαν στη Βέροια σε κοινή θέα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου