Με αφορμή τις πρόσφατες διαδικτυακές συζητήσεις σχετικά με μια φωτογραφία που υποτίθεται ότι απεικονίζει στελέχη του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου με Γερμανούς αξιωματικούς, ο Κόκκινος Φάκελος θεωρεί σκόπιμο να παραθέσει μια ανάλυση της υπόθεσης, που έβγαλε πολλούς λάτρεις του Χίτλερ από τις διαδικτυακές τους τρύπες, μαζί με μπόλικο ακόμα κόσμο που δέχεται αβίαστα τέτοιες απόψεις και θεωρίες που δεν στέκουν στην κριτική σκέψη.
Ξεκινώντας από το γεγονός ότι μια μόνο φωτογραφία δεν μπορεί να αποτελεί απόδειξη για τίποτε ,ιδιαίτερα όταν δεν εντάσσεται σε κάποιο αρχείο και δεν συνοδεύεται από άλλα στοιχεία, όπως ντοκουμέντα, μαρτυρίες κτλ, θα ξεκινήσουμε με μια απλή ανίχνευση του από που προήλθε η εν λόγω φωτογραφία.
Η παρακάτω λοιπόν φωτογραφία φαίνεται πως αναδύθηκε στο διαδίκτυο τον Μάιο του 2011 από το blog Φιλονόη Πόντου. Αργότερα αναδημοσιεύτηκε σε διάφορα σημεία του διαδικτύου. Αρχικά η φωτογραφία εμφανίζεται στο βιβλίο του Χρίστου Γούδη, Αίμα και Χώμα, εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη.
Όπως το Blog αναφέρει και όπως συνήθως συμβαίνει με όλες τις χαλκευμένες πηγές, η φωτογραφία σώθηκε χάρη σε μια "άγνωστη νοικοκυρά", στο σπίτι της οποίας ζούσε ένας Γερμανός φωτογράφος. Το πώς αυτή η φωτογραφία έφθασε στο διαδίκτυο φυσικά κανείς δεν το αναφέρει, ούτε και το όνομα της εν λόγω γυναίκας που τυχαίνει να διαθέτει έναν πραγματικό θησαυρό της σύγχρονης ιστορίας, ο οποίος αξίζει σίγουρα χιλιάδες ευρώ και ξαναγράφει την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης... αν ισχύει...
 |
| Από το μπλογκ Φιλονόη Πόντου |
Ας δούμε τώρα ποιους απεικονίζει η φωτογραφία. Και εδώ, όπως συμβαίνει σχεδόν με όλα τα ιστορικά ψευδοντοκουμέντα τα ονόματα είναι αδύνατο να εντοπιστούν. Στη συγκεκριμένη λοιπόν φωτογραφία, εικονίζονται "Ο διοικητής της Γκεστάπο Τριπόλεως (αριστερά) και ο διοικητής της Γκεστάπο Σπάρτης (δεύτερος από δεξιά)". Τα ονόματά τους άγνωστα και αυτό γιατί εάν διασταυρωθούν τα ονόματα των εν λόγω διοικητών με τα πρόσωπα, πιθανότατα θα είναι διαφορετικά. Οι τρεις τώρα αντάρτες του ΕΛΑΣ αναφέρεται ότι είναι οι: Μαρινάκης, Μπαρμαπλιάς και Γιάτρας, χωρίς να αναφέρεται ο βαθμός τους ή εάν τα ονόματα που δίδονται είναι ψευδώνυμα ή πραγματικά. Για τον Μαρινάκη, αναφέρεται ότι λέγονταν Κωνσταντίνος. Ένας ταγματάρχης και όχι στέλεχος του επιτελείου του ΕΛΑΣ με το όνομα Κώστας Μαρινάκης είχε σκοτωθεί στη μάχη της Μεσοχώρας αρκετούς μήνες πριν.
Και εδώ φίλες και φίλοι ξεκινάνε τα σοβαρά προβλήματα τεκμηρίωσης.
Πρώτον: Ρουχισμός και οπλισμός
Κανείς από τα εικονιζόμενα "Στελέχη του ΕΛΑΣ" δεν φορά στρατιωτική στολή που αναδεικνύει το βαθμό του. Δεδομένου ότι τα στελέχη του ΕΛΑΣ που ήταν στρατός έφεραν με κανονισμό διακριτικά του βαθμού τους, και σε αυτή τη φωτογραφία οι υποτιθέμενοι αξιωματικοί θα έπρεπε να φορούν τη στολή τους με τα αντίστοιχα διακριτικά. Ο τελευταίος από τα αριστερά δε, φορά μια μίξη πολιτικών και στρατιωτικών ρούχων.
Στην παραπάνω φωτογραφία του Γ.Α. του ΕΛΑΣ όλοι οι αξιωματικοί φορούν τα γαλόνια τους. Σε όσους δεν είναι ορατά, βλέπετε ότι εμφανούς φορούν από πάνω από το αμπέχονό τους στρατιωτικό παλτό. Μόνο ο Άρης Βελουχιώτης δεν φοράει γαλόνια καθώς υπήρξε πολιτικό στέλεχος του ΕΛΑΣ και όχι βαθμοφόρος. Γιατί άραγε στην αντίστοιχη φωτογραφία με τους υποτιθέμενους ΕΛΑΣίτες κανείς δεν φορά στολή ή διακριτικά βαθμού; Επιπροσθέτως, όπως φαίνεται από την παραπάνω φωτογραφία, στάνταρ εξοπλισμός των αξιωματικών του ΕΛΑΣ είναι το δίκοχο και όχι ο μπερές. Στο κάθε δίκοχο είναι ραμμένη σφαίρα με το έμβλημα του ΕΛΑΣ, που φαίνεται καλύτερα στο παρακάτω σκίτσο του Δημήτρη Μεγαλίδη, σκιτσογράφου του Γενικού Αρχηγείου:
Παραδόξως, κανένας από τους εικονιζόμενους "ΕΛΑΣίτες" δεν φορά δίκοχο, αλλά μπερέ με κάποιο απροσδιόριστο σύμβολο που δεν μοιάζει με το διακριτικό του ΕΛΑΣ.
Σε ότι αφορά τον οπλισμό που φαίνεται στη φωτογραφία, εντοπίζουμε ότι δύο εκ των "ΕΛΑΣιτών" φέρουν επιδεικτικά αγγλικού τύπου αυτόματα όπλα Sten μια παραλλαγή του αυτόματου Thompson. Φαίνεται μάλιστα πως τα όπλα είναι οπλισμένα με τη δεσμίδα τους. Από την άλλη μεριά, οι Γερμανοί δεν φαίνεται να κρατούν όπλα, φέρουν απλώς στη θήκη τους τα ατομικά τους περίστροφα και μάλιστα σε θέση της ζώνης που δεν εμποδίζει την ελεύθερη κίνηση των χεριών. Σε μια λοιπόν υποθετική συνάντηση με τον εχθρό, θα περιμέναμε αφενός οι Γερμανοί να μην δεχτούν οι συνομιλητές τους να φέρουν όπλα και μάλιστα οπλισμένα, ή εάν έφεραν τότε κι εκείνοι θα είχαν σε ετοιμότητα τα δικά τους. Από την πόζα των εικονιζόμενων προσώπων καταλαβαίνουμε ότι οι "ΕΛΑΣίτες" είναι κατά πάσα πιθανότητα οπλισμένη συνοδεία των Γερμανών αποτελούμενη από ντόπιους Πελοποννήσιους συνεργάτες τους, αν έχει τραβηχτεί στην Ελλάδα...
Δεύτερον: Τα πρόσωπα της φωτογραφίας
Η αυθεντικότητα της φωτογραφίας ξεκινά να καταρρέει δραματικά όταν κανείς εξετάσει τα πρόσωπά της. Καταρχήν, οι αναφερόμενοι ως "ΕΛΑΣίτες" της φωτογραφία δεν εντοπίζονται ως ονόματα πουθενά στον επίσημο κατάλογο των αξιωματικών του Κεντρικού Αρχηγείου του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου, όπως αποτυπώνεται στα βιβλία:
Γιάννης Πριόβολος, Μόνιμοι αξιωματικοί στον Ε.Λ.Α.Σ. - Οικειοθελώς ή εξ ανάγκης, Νότια και Κεντρική Ελλάδα, Εκδόσεις Αλφειός, 2009.
Γιάννη Λεων. Λέφα, Ο Δημοκρατικός Στρατός Πελοποννήσου ( Δημιουργία -Ανάπτυξη - Ήττα ), εκδόσεις Αλφειός, Αθήνα 1998.
Δεν υπάρχουν επίσης τέτοια ονόματα στο πλούσιο αρχειακό υλικό που διατίθεται για τον ΕΛΑΣ από τον Στέφανο Σαράφη στο βιβλίο του Ο ΕΛΑΣ. Πρόκειται λοιπόν για στελέχη του ΕΛΑΣ ουρανοκατέβατα, που κανείς από τους πρωταγωνιστές του ΕΛΑΣ της εποχής δεν είδε και δεν άκουσε ποτέ. Το να πιστοποιήσουμε σε δεύτερο επίπεδο τους Γερμανούς αξιωματικούς της φωτογραφίας στάθηκε τιτάνιο έργο. Καταρχήν, οι Γερμανοί εν υπηρεσία αξιωματικοί και στελέχη των δυνάμεων Κατοχής υπήρξαν στην Ελλάδα οι εξής:
Günther Altenburg,
Hermann Neubacher,
Jürgen Stroop,
Walter Schimana,
Captain Anton Burger,
Colonel Walter Blume,
General Alexander Löhr,
General Hubert Lanz,
General Hellmuth Felmy,
General Walter Stettner,
General Karl von Le Suire,
General Hartwig von Ludwiger,
General Friedrich-Wilhelm Müller,
General Heinrich Kreipe, Commander,
Dr. Max Merten,
Dieter Wisliceny,
Friedrich Schubert
Προσπαθήσαμε λοιπόν να ταυτοποιήσουμε με βάση τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους και την τοποθεσία της υπηρεσίας τους την εν λόγω φωτογραφία. Mοναδική ομοιότητα υπάρχει ανάμεσα στον πρέσβη της Γερμανίας και μετέπειτα διοικητή της Ελλάδας Gunther Altenburg με τον από αριστερά Γερμανό αξιωματικό.
Φυσικά το θέμα της ομοιότητας είναι ξεκάθαρα υποκειμενικό, όμως ο Altenburg σαν πολιτικό στέλεχος του Τρίτου Ράιχ δεν θα έφερε στρατιωτική στολή. Όμως ποιοι είπαμε ότι είναι οι εικονιζόμενοι αξιωματικοί; Kατά τα αναφερόμενα είναι οι διοικητές της Γκεστάπο Τρίπολης και Σπάρτης. Προσέξτε όμως το χρώμα της στολής:
Οι εικονιζόμενοι "ΕΛΑΣίτες" φορούν μάλλον χακί χιτώνιο όπως ακριβώς και ο από αριστερά Γερμανός. Αντίθετα ο δεξιά εικονιζόμενος "ΕΛΑΣίτης" φορά εμφανώς μαύρο παντελόνι. Είναι γνωστό ότι οι αξιωματικοί της Γκεστάπο και μάλιστα οι διοικητές της φορούσαν μαύρες στολές και όχι χακί. Χακί ήταν η στολές των Waffen SS και της Wehrmacht.
 |
| Στολή αξιωματικού της Γκεστάπο |
Έτσι οι "διοικητές της Γκεστάπο Τρίπολης και Σπάρτης" μάλλον είναι Γερμανοί αξιωματικοί των Waffen SS αφού φέρουν και τη νεκροκεφαλή στα πηλήκιά τους.
Τρίτον: Το ιστορικό πλαίσιο
Η φωτογραφία που παρουσιάζεται ως απόδειξη της συνεργασίας Γερμανών- ΕΛΑΣ αναφέρεται πως έχει ληφθεί στις 30-03-1944. Ως γνωστό εκείνη την εποχή, ο ΕΛΑΣ και το Γενικό του Αρχηγείο υπάγεται άμεσα στο Συμμαχικό Αρχηγείο της Μέσης Ανατολής και βρίσκεται σε διαρκή επαφή μαζί του. Ποιον λόγο είχε λοιπόν ο ΕΛΑΣ για μια τέτοια συνεργασία; Προφανώς κανέναν. Παράλληλα, οι Γερμανοί είχαν ήδη θέσει σε δραστήρια εθνοπροδοτική λειτουργία τα Τάγματα Ασφαλείας τα οποία στην Πελοπόννησο άλωσαν την ύπαιθρο σε διάφορες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Είχαν λοιπόν ανάγκη από κάποια συνεργασία με τον ΕΛΑΣ, αφού έτσι κι αλλιώς διέθεταν τάγματα ντόπιων προδοτών στις υπηρεσίες τους; Προφανώς όχι. Κι αν όντως υπήρξε μια τέτοια συνεργασία ή συμφωνία μη επίθεσης. Πως εξηγείται ιστορικά η σειρά μεγάλων συγκρούσεων ανάμεσα σε Γερμανούς και ΕΛΑΣίτες μετά τις 30-03-1944 στην Πελοπόννησο; Μάχες όπως αυτή της Αγορέλιτσας (19/07/1944) δεν θα έπρεπε να έχουν συμβεί ποτέ...
Τέταρτον: Ο συγγραφέας Χρίστος Γούδης
Αν ακόμα δεν σας έχουμε πείσει για την πλαστότητα της φωτογραφίας, ίσως σας πείσει η πολιτική προέλευση του συγγραφέα που την πρωτοδημοσίευσε στο βιβλίο του. Πρόκειται για τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών Χρίστο Γούδη, που παρά το γεγονός ότι ειδικεύεται στην Αστροφυσική, είναι πιθανότατα ειδικός και σε ιστορικά θέματα, όπως φαίνεται από την σοβαρή έρευνα που έχει διεξάγει. Με "ιστορικά" βιβλία που εκδίδονται σε εκδοτικούς οίκους που υμνούν τον ταγματασφαλιτισμό, όπως ο Πελασγός και φέρουν τίτλους όπως Νέος Πατριωτισμός, Η αλήθεια για τον Μακεδονικό Αγώνα 1904-1908, Η κουλτούρα της δεξιάς και Η σύγχρονη Δεξιά ως ιδεολογία και πράξη, ο Χρίστος Γούδης εθεάθη σε ομιλία Χρυσαυγιτών στην Αρεόπολη, όπου προσφωνούμενος από τον Ηλία Κασιδιάρη μίλησε και ο ίδιος.
 |
| Ο Χρίστος Γούδης. Πηγή: http://www.stoxos.gr/2014/03/blog-post_949.html |
 |
| Ο Χρίστος Γούδης. Πηγή: http://www.stoxos.gr/2014/03/blog-post_949.html |
Oberon, παρά το «τιτάνιο έργο» πέφτεις σε λάθη σ’ ό,τι αφορά πραγματικά στοιχεία τεκμηρίωσης· χρειάζεται περισσότερη μελέτη και αναδίφηση, ιδίως σε σχέση με τον εξωελλαδικό χώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισημαίνω ενδεικτικά ένα τέτοιο λάθος, γιατί δεν είναι αμελητέο· έπειτα θα σε προφυλάξει από μελλοντικές λανθασμένες εκτιμήσεις, έστω κι αν αυτές δεν αλλάζουν την ουσία του ζητήματος (εξηγούμαι στο τέλος).
Λοιπόν γράφεις: «Είναι γνωστό ότι οι αξιωματικοί της Γκεστάπο και μάλιστα οι διοικητές της φορούσαν μαύρες στολές και όχι χακί. Χακί ήταν η στολές των Waffen SS και της Wehrmacht.»· αυτό είναι λάθος. Με την σειρά. Πρώτο, η Γκεστάπο δεν αποτελούσε ιδιαίτερο στρατιωτικό σχηματισμό στο Τρίτο Ράιχ κι ως εκ τούτου τα μέλη της δεν έφεραν ιδιαίτερη στολή· επειδή τα καθήκοντα της Γκεστάπο σταδιακά αναλήφθηκαν από τα Ες-Ες, οι Γκεσταπίτες έφεραν, όταν δεν κυκλοφορούσαν με πολιτικά, την στολή των Ες-Ες· αν τα καθήκοντα της Γκεστάπο υπάγονταν στην Βέρμαχτ (σπάνια, τις περισσότερες φορές ως στρατιωτικής αστυνομίας με ειδική ανάθεση), τότε οι Γκεσταπίτες έφεραν την στολή της Βέρμαχτ· και στις δυο περιπτώσεις οι αντίστοιχες στολές είχαν ιδιαίτερα διακριτικά διάσημα που το έδειχναν. Επομένως είναι αρκετά δύσκολο να διακρίνει κανείς αν πρόκειται για μέλη της Γκεστάπο ή των Βάφεν–Ες-Ες ή της Βέρμαχτ, πρέπει να προσδιοριστούν και να ταυτοποιηθούν αυτά τα ειδικά διακριτικά διάσημα. Δεύτερο, από το 1938 καταργήθηκαν οι μαύρες στολές των Ες-Ες· αυτό είναι σημαντικό για την χρονολόγηση κάθε σχετικού τεκμηρίου ή πειστηρίου. Τρίτο, και οι στολές των Ες-Ες και οι στολές των Βάφεν–Ες-Ες και οι στολές της Βέρμαχτ δεν είχαν μαύρο χρώμα με μια και μοναδική εξαίρεση (το σώμα τεθωρακισμένων των Βάφεν–Ες-Ες, δεν έχει σχέση στη συγκεκριμένη περίπτωση)· το χρώμα ποίκιλλε ανάλογα με το όπλο και τον βαθμό με κυρίαρχο το γκρίζο και πρασινόγκριζο· σε καμιά περίπτωση δεν ήταν χακί (λιγάκι προς το χακί —όχι ακριβώς— πλησίαζε το χρώμα των στολών παραλλαγής των Βάφεν–Ες-Ες). Περισσότερες πληροφορίες εδώ: Andrew Mollo, Uniforms of the ᛋᛋ. Volume 1: Allgemeine ᛋᛋ 1923–1945, Windrow & Greene, London 1991 και Andrew Mollo, Uniforms of the ᛋᛋ. Volume 5: Sicherheitsdienst und Sicherheitspolizei 1931–1945, Windrow & Greene, London 1992 και Andrew Mollo, Uniforms of the ᛋᛋ. Volume 6: Waffen-ᛋᛋ Clothing and Equipment 1939–1945, Windrow & Greene, London 1992.
Επί της ουσίας τώρα. Η εν λόγω φωτογραφία κατά την προσωπική μου ταπεινή γνώμη δεν προέρχεται από την Ελλάδα· κι αυτό φαίνεται όχι τόσο από τις στολές των δήθεν ΕΛΑΣιτών, αλλά από την περιβολή των μη στρατιωτικών. Κλίνω προς την άποψη ότι οι δήθεν ΕΛΑΣίτες μάλλον είναι Ιταλοί· αν είναι φασίστες ή μη, μόνο τα διάσημα στους μπερέδες τους θα μπορούσαν να το δείξουν. Ας σημειωθεί ότι από το καλοκαίρι του 1944 και μετά ήταν τέτοια η έλλειψη κανονικών στολών στη φασιστική «Ιταλική Σοσιαλιστική Δημοκρατία» (γνωστή κι ως «Δημοκρατία του Σαλό») που οι στρατιώτες της φορούσαν ό,τι εύρισκαν προσθέτοντας το σύμβολό της σε εμφανές σημείο· ανάλογο κομφούζιο συνέβη και κατά τους τελευταίους μήνες του Τρίτου Ράιχ με τις στολές της Φόλκσστουρμ-Βέρμαχτ.
Άγρυπνος
Διόρθωσις ἡμαρτημένων (που ’λεγαν παλιά)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάθος φούριας στην τελευταία παράγραφο του προηγούμενου σχολίου μου·
αντί:
κι αυτό φαίνεται όχι τόσο από τις στολές των δήθεν ΕΛΑΣιτών, αλλά από την περιβολή των μη στρατιωτικών
να διαβαστεί:
κι αυτό φαίνεται όχι τόσο από τις στολές των στρατιωτικών, όσο από την περιβολή των δήθεν ΕΛΑΣιτών
για να βγει το σωστό νόημα.
Άγρυπνος
Ο αριστερός αξιωματικός φέρει στο μανίκι του ένα επίρραμα που μοιάζει με δεκανόσημο. Αυτό δύο πιθανές εξηγήσεις έχει :
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Να είναι όντως δεκανέας οπότε , τα περί διοικητων της Γκεστάπο είναι φούμαρα
2. Να μην πρόκειται για δεκανόσημο αλλά για το τιμητικό επίρραμμα Alte Kampfer, που εφεραν στις στολές όλα τα ανώτατα στελέχη του NSDAP Που ήταν στο κόμμα πριν το 1933 και είχαν υποστεί μαζί με τον Χίτλερ τις διώξεις για το πραξικόπημα της Μπυραρίας.
Όλοι αυτοί οι μεγαλοκομματικοί του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, συνήθως έφεραν μεγάλους βαθμούς αν ήταν στρατιωτικοί (ανώτεροι του ταξιάρχου) ή ήταν σε ανώτατατες διοκητικές θέσεις. Σε κάθε περίπτωση το θεωρώ εξαιρετικά απίθανο ο αριστερά να φέρει τέτοιο βαθμό (η επωμίδα του είναι μαυρη κανονικά θα ήταν φουλ στις "κλάρες") όπως θεωρώ και απίθανο ένας τέτοιο στέλεχος να δεχτεί και να διακινδυνέψει να συναντηθεί με "κατσαπλιάδες" ατάκτους.
Αν σκέφτομαι κάτι λάθος πολύ ευχαρίστως να ακούσω τις απόψεις σας.
Δεν θέλησα στο προηγούμενο σχόλιό μου (και στην συμπλήρωση-διόρθωσή του) να επεκταθώ σχετικά με ορισμένα πραγματικά στοιχεία τεκμηρίωσης που αφορούν την παρούσα ανάρτηση για να μην κουράσω· δράττομαι όμως της ευκαιρίας που προέκυψε για να επανέλθω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως το διάσημο που φέρει στο δεξιό μανίκι της στολής του ο εσεσίτης αξιωματικός στα αριστερά της επίμαχης φωτογραφίας είναι το λεγόμενο «Τιμητικό Γωνιόσημο (Βραχίονα) Παλαιών Αγωνιστών» [Ehren(arm)winkel für Alte Kämpfer], δηλ. το τιμητικό επίρραμμα που δικαιούνταν να φέρουν όσοι είχαν ενταχθεί στα Ες-Ες, στο Ναζιστικό Κόμμα ή σε κάποιους από τους οργανωτικούς του κλαδικούς σχηματισμούς στο Γερμανικό Ράιχ πριν τις 30 Ιανουαρίου του 1933, ημέρα που ανέλαβε καγκελάριος του Ράιχ ο Χίτλερ, ή στην Αυστρία πριν τις 12 Φεβρουαρίου του 1933 (βλ. Andrew Mollo, Uniforms of the ᛋᛋ. Volume 1: Allgemeine ᛋᛋ 1923–1945, Windrow & Greene, London 1991, σελ. 54 [υπόμνημα]–55 [πίνακας]). Το εν λόγω τιμητικό επίρραμμα είχε τρεις διαφορετικές μορφές ανάλογα με την προέλευση του Εσεσίτη που το έφερε (βλ. λεπτομέρειες στο ίδιο, ίδιες σελίδες). Το «Τιμητικό Γωνιόσημο Παλαιών Αγωνιστών» δεν πρέπει να συγχέεται με το δεκανόσημο των Ες-Ες που υπήρχε, αλλά ήταν αρκετά διαφορετικό στην μορφή και σε αντίθεση με το «Τιμητικό Γωνιόσημο Παλαιών Αγωνιστών» επιρράπτοταν στο κάτω μέρος του δεξιού μανικιού της στολής· το «Τιμητικό γωνιόσημο» επιρράπτοταν στο πάνω μέρος του ίδιου μανικιού (βλ. σχετικά στο ίδιο, σελ. 21 [υπόμνημα] και 26 [πίνακας]). «Τιμητικό Γωνιόσημο Παλαιών Αγωνιστών» σε στολή των Ες-Ες πριν το 1938 φέρει και ο εικονιζόμενος στην έβδομη από πάνω φωτογραφία της ανάρτησης που δεν είναι άλλος από τον περιβόητο κατά συρροή εγκληματία πολέμου Ράινχαρντ Χάιντριχ [Reinhard Heydrich, 1904–1942], ο οποίος χρημάτισε μεταξύ άλλων και διοικητής του «Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ» [Reichssicherheitshauptamt (RSHA)].
Και πάλι επί της ουσίας. Στην περίπτωση του εσεσίτη αξιωματικού στα αριστερά της φωτογραφίας δεν έχουμε να κάνουμε με δεκανέα, αλλά με υψηλόβαθμο αξιωματικό των Ες-Ες. Επειδή ο τελαμώνας της διόπτρας του καλύπτει το έμβλημα βαθμού ή μονάδας (τα Ες-Ες έφεραν στα πέτα του χιτωνίου τους τα εμβλήματα βαθμού και μονάδας), είναι αδύνατο να δούμε ποιον βαθμό ακριβώς έχει (το ίδιο ισχύει και για τον άλλο εσεσίτη αξιωματικό, ο οποίος φοράει δερμάτινο αμπέχονο που καλύπτει το χιτώνιό του). Πάντως δεν πρόκειται επ’ ουδενί λόγω για «δεκανέα», αλλά για υψηλόβαθμο αξιωματικό με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο.
Εξακολουθώ να κλίνω προς την άποψη ότι η φωτογραφία προέρχεται από την Ιταλία καθώς έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιό μου.
Άγρυπνος
εαν ο ριζοσπαστης εχει γραψει τα κατοθι, και ο δεσποτοπουλος εχει πει στον Χαμοντ τα πιο κατοθι, τοτε η φωτογραφια συναδει απολυτα με τα γεγονοτα και ειναι αληθης.
ΑπάντησηΔιαγραφή**************Επιβεβαίωση από το «Ριζοσπάστη»! (14/5/1944)
«Το 8ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ Λακωνίας, πιεζόμενο σκληρά, συμφώνησε με τις τοπικές γερμανικές αρχές, αναστολή εχθροπραξιών από 30-3-44 μέχρι 10-4-44**********
Άλλωστε την ίδια περίοδο ο ΕΛΑΣ ετοίμαζε ένα «Κίνημα Ελεύθερων Γερμανών», όπως είπε ο Δεσποτόπουλος στον Νίκολας Χάμμοντ. Δηλαδή όσοι Γερμανοί έπεφταν στα χέρια των ελασιτών δεν κρατούνταν όμηροι, αλλά εκπαιδεύονταν ώστε να οργανώσουν μια μικρή δύναμη που θα πολεμούσε για τον ΕΛΑΣ. Κατά τον Χάμμοντ αυτό σήμαινε πως ο ΕΛΑΣ είχε έρθει σε μια μυστική συμφωνία με τους κατακτητές. [Βλ Νίκολας Χάμμοντ, Με τους αντάρτες 1943 – 1944, σ. 181].
Ο Μάρκος Βαφειάδης, μετέπειτα «αρχιστράτηγος¨του ΔΣΕ, που έλαβε μέρος στην Συνδιάσκεψη έγραψε στα απομνημονεύματά του: «Όμως αρκετές διαφορετικές απόψεις εκφράστηκαν και «θεωρίες» αναπτύχθηκαν για την ταχτική των ανταρτών, όπως ήταν η θεωρία «για την διατήρηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ για τον εμφύλιο πόλεμο αποφεύγοντας μάχες με τους κατακτητές και μέχρι αυτοδιάλυση», να χτυπήσει ο εχθρός στο «κενό», «πρώτα να δυναμώσουμε και μετά να δεχτούμε μάχη», «να χτυπάμε μόνο την αντίδραση» κλπ». [ Βλ. τόμο Β’, σ. 76]. Αντίστοιχη αναφορά κάνει ο Θόδωρος Μακρίδης στην αναλυτική έκθεσή του για τον Σιάντο και τη «θεωρία του κενού» που ο τελευταίος επέβαλε στις διοικήσεις των μονάδων του ΕΛΑΣ. [Βλ. Γρηγόρη Φαράκου, » Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία». τόμος Β’]. Στα πλαίσια αυτά ο Φλάισερ έγραψε πως «Οι πρώτες επαφές με τον εχθρό πραγματοποιούνται ανάμεσα στον Δεκέμβριο του 1942 και τον Φεβρουάριο του 1943 στην ιταλοκρατούμενη Στερεά, όταν οι Γερμανοί που έτυχε να παρευρίσκονται στη διάρκεια επιθέσεων του ΕΛΑΣ δεν ενοχλήθηκαν, αλλά δέχτηκαν την ευγενική διαβεβαίωση ότι ο αγώνας του ΕΛΑΣ διεξαγόταν μόνο κατά των Ιταλών και των ανδρεικέλων τους. Στην Πελοπόννησο, όπου η ανάπτυξη του ανταρτικού κινήματος είχε καθυστερήσει, παρατηρείται μια ανάλογη στάση ως το καλοκαίρι του 1943». [Βλ. Φλάισερ, «Επαφές Γερμανών και ελληνικής αντίστασης» στο » Η Ελλάδα 1940 – 1950, ένα έθνος σε κρίση, σ. 102].
Παρακαλώ να μας κοινοποιήσετε στο μεηλ μας το εν λόγω άρθρο του Ριζοσπάστη για το οποίο αμφιβάλλω σφόδρα σε τι αναφέρεται. Σαφώς, ο ΕΛΑΣ είχε δημιουργήσει ομάδες αντιφασιστών μαχόμενων στο πλευρό του, Ιταλών, Ρώσων, Γερμανών κτλ. αυτό αποδεικνύει το διεθνιστικό ρόλο του αντιφασιστικού αγώνα και τίποτα παραπάνω. Υπάρχουν περιπτώσεις παύσεις εχθροπραξιών με μονάδες Ιταλών (για Γερμανούς δεν έχουμε συναντήσει κάτι) όταν διαπιστώθηκε η έλλειψη διάθεσης να πολεμήσουν και κατόπιν έγιναν διαπραγματεύσεις συνένωσης είτε παράδοσης. Το φαινόμενο εντάθηκε κατά τη διάρκεια της συνθηκολόγησης της Ιταλίας. Το γεγονός της διαπάλης ανάμεσα σε στελέχη του ΕΛΑΣ για το πως έπρεπε να αντιμετωπιστεί η ένοπλη πάλη, εγγράφεται στη γενικότερη προβληματική των ΚΚ και των αντιστασιακών οργανώσεων όλης της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Το ζήτημα ήταν εάν θα εφαρμοζόταν εθνικοαπελευθερωτική πάλη ή μόνο ταξική σύγκρουση ή συνδυασμός των παραπάνω. Τα όσα γράφονται δεν παραπέμπουν προφανώς σε καμιά συνεργασία ούτε καν σε παύση εχθροπραξιών. Το εάν τώρα υπήρξαν περιστατικά τακτικισμού και επιλογής μαχών στα πρώτα στάδια των συγκρούσεων και της ανάπτυξης του ΕΛΑΣ, ενδεχομένως να υπήρχαν. Η λογική όπως περιγράφει ο Φλάισερ εκτενέστατα ήταν αυτή της ανάπτυξης των δυνάμεων. Σε άλλες περιπτώσεις, το ίδιο το ΕΑΜ είχε διείσδυση σε φορείς της Γερμανικής διοίκησης για τους παραπάνω λόγους. Προφανώς ουδεμιά σχέση έχει αυτό με συνεργασία με τον κατακτητή. Πρόκειται για τη γνωστή επαναστατική τακτική που εφάρμοζαν και οι Μπολσεβίκοι και άλλα ΚΚ παντού.
ΔιαγραφήΓια να σας λύσω την απορία αγόρια αυτή η στολή και ο τρόπος ντισιματος και ιδιαίτερα ο μέρες των ταγματων ασφαλείας και των μαηδων για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξτε στα βιβλία (αντάρτης στα βουνά του μορια) καθώς και στον δσε Πελοποννήσου του καμαρινο αυτοί πιθανόν να μηκουν στην περιβόητη ομάδα παυλακου
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι νέοι πεμπτοφαλαγγίτες πήραν το κείμενο από το βιβλίο του Γκεμπελίστα: ΚΟΣΜΑΣ ΑΝΤΩΝΩΠΟΥΛΟΣ/ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 1941-1945/ΑΘΗΝΑ 1964 αφαίρεσαν τις ψεύτικες υπογραφές-ονόματα , βρήκαν μια φωτογραφία (μάλλον από άλλο κράτος) φαντάστηκαν άλλα ονόματα και τα ρεζίλια αποβράσματα παίζουν με την ιστορία
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνω Κολλίνα 30-3-44
Σ υ ν ε ν ν ό η σ ι ς
Συνήλθωμεν σήμερον την 30-3-44 η S.D. Γερμανική Πολιτική Αστυνομία και ο Αντιπρόσωπος Πελλ. Επιτροπής και Αντ. Επιτρ. Λακωνίας και ο Αντιπρόσωπος του 8ου Συν/τος και αποφασίσαμε τα κάτωθι:
Κατόπιν προτάσεως των Γερμανικών Αστυνομικών Αρχών, κατάπαυσιν μέχρι και της 10-4-44 πυρός και εκ μέρους των δύο παρατάξεων, συμπεριλαμβανομένων και των Ταγμάτων Ασφαλείας, μέχρις ότου αποφανθούν και αι δύο ανώτεραι αρχαί περί των προτάσεων των γενομένων παρά των Γερμανικών Αρχών. Αι δύο συμβαλλόμεναι παρατάξεις υποχρεούνται να τηρήσουν τ’ ανωτέρω μέχρι νεωτέρας τελικής αποφάσεως περί την Λακωνίαν και γενικώτερον περί την Πελοπόννησον. Η υπόθεσις θα συζητηθή εις Αθήνας την 9-10-4-44 εκ μέρους και των δύο συμβαλλομένων.
Η Ελλάς για τους Έλληνας
Υπογραφαί
Πέτρος ΤΣΑΚΩΝΑΣ (Πολ.ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗΣ)
ΑΠΑΛΟΔΗΜΟΣ, αντιπρ. Του 8ου Συνταγ/τος ΕΛΑΣ
Ο Αντιπρόσωπος του Ο Διοικητής της Γερμανικής
Ερυθρού Σταυρού ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ Πολιτικής Αστυνομίας ΣΠΑΡΤΗΣ
(Υπογραφή δυσανάγνωστος) (Υπογραφή δυσανάγνωστος)