Όταν το ΝΑΡ επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία του - Μέρος 2ο

Συνέχεια

(στεκόμαστε στα βασικά κομμάτια γιατί το κείμενο είναι τεράστιο)

- Τον Ιούλιο-Αύγουστο 1989, με προκλητικό τρόπο, η Επιτροπή Πόλης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, της οποίας ηγείται ο Κώστας Τσολάκης, μέλος του Πολιτικού Γραφείου, απαγορεύει τις φεστιβαλικές εκδηλώσεις της οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, έχοντας προηγουμένως δώσει εντολή να κληθούν σε απολογία από τις κομματικές οργανώσεις τους οι Δήμος Γατούδης και Γιάννης Ελαφρός, μέλη του Κ.Σ. της ΚΝΕ, καθώς και άλλα στελέχη της Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης.

Η αλήθεια φίλες και φίλοι, είναι ότι οι οι Δήμος Γατούδης και Γιάννης Ελαφρός επιχειρούσαν μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ Θεσσαλονίκης να διασπάσουν το ΚΚΕ και όχι μόνο εν όψει των φεστιβαλικών εκδηλώσεων. Η εκτίμηση λοιπόν ήταν ότι αν δεν λύνονταν πρώτα το σοβαρό πολιτικό ζήτημα της στάσης τους και άλλων μελών της ΚΟΘ, οι φεστιβαλικές εκδηλώσεις δεν μπορούσαν να γίνουν, με τη λογική ότι κανείς δεν αφήνει το γάμο για να πάει για πουρνάρια...

- Την Παρασκευή, 15 Σεπτεμβρίου 1989, το Γραφείο του Κ.Σ. της ΚΝΕ αποφασίζει να «συν-διοργανώσει» με τη Σπουδάζουσα Θεσσαλονίκης τις επίμαχες εκδηλώσεις «ώστε να εξασφαλισθεί το σωστό περιεχόμενο τους», κόντρα στην απόφαση του ΚΚΕ για ακύρωση των εκδηλώσεων.

Έτσι, για πρώτη φορά η ΚΝΕ διεκδικεί στην πράξη την αυτονομία της από την κομματική ηγεσία, η οποία φυσικά αντιδρά αμέσως: με εντολή του Π.Γ. πέντε μέλη της μειοψηφίας του Γραφείου της ΚΝΕ βγάζουν ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλουν τους «αντάρτες» συντρόφους τους και τάσσονται με τη γραμμή της ηγεσίας του ΚΚΕ. Είναι φανερό ότι η τελική αναμέτρηση είναι πλέον ζήτημα ωρών.

Όχι κύριοι του ΝΑΡ. Δεν είναι το ΚΣ της ΚΝΕ που καλούσε στις φεστιβαλικές εκδηλώσεις, είναι τα οπορτουνιστικά στοιχεία των διασπαστών από το ΚΣ της ΚΝΕ που καλούσε στις φεστιβαλικές εκδηλώσεις και σε καμιά περίπτωση το κομματικό όργανο σύσσωμο. Αυτό συνέβη γιατί επιχειρήθηκε μέσω των εκδηλώσεων αυτών να "τραβηχτεί" κόσμος από την ΚΝΕ στο ΝΑΡ και να περατωθεί το ρήγμα στο σώμα του ΚΚΕ.

- Στις 15 Σεπτεμβρίου ξεκινούν οι κεντρικές εκδηλώσεις του 15ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Αθήνα. Όλοι  περιμένουν την ομιλία του Γ. Γράψα. Σαββατόβραδο, 16 Σεπτεμβρίου, Άλσος Βεΐκου, Γαλάτσι. Μπροστά σε 40.000 μέλη και φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ο Γραμματέας της ΚΝΕ διακηρύσσει ανοιχτά ότι η κυβέρνηση Τζαννετάκη «δημιούργησε αντικειμενικά ένα σοκ όχι μόνο για τον κόσμο της Αριστεράς αλλά σχεδόν για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας» και συνεχίζει: «Δεν είναι μυστικό ότι στην ΚΝΕ υπάρχει πλούτος προβληματισμών και απόψεων ή και διαφωνίες για σοβαρά ζητήματα. Και λοιπόν; Τα πολιτικά νεκροταφεία είναι γεμάτα ομοφωνίες και ομοψυχίες. Η ΚΝΕ είναι μόλις 21 χρόνων, στα καλύτερα της χρόνια, και δεν σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί σύντομα!».

Για να μην αφήσει περιθώριο παρανόησης ως προς ποια κατεύθυνση είναι προσανατολισμένοι οι προβληματισμοί της νεολαίας, ο Γ. Γράψας προσθέτει: «Μεγάλο μέρος της ΚΝΕ στέκεται με σκεπτικισμό και με διαφορετικές, πολλές φορές, απόψεις απέναντι σε ορισμένες πολιτικές επιλογές του Συνασπισμού».

Και αυτό το ιστορικό περιστατικό, λοιπόν δεν ερμηνεύεται με σκεπτικισμό από το ΝΑΡ. Η πολιτικά απαράδεκτη και μαρξιστικά οπορτουνίστικη επιλογή του Γ. Γράψα να μιλά ως Γραμματέας της νεολαίας ενός κόμματος με το οποίο διαφωνεί, στο φεστιβάλ του κόμματος το οποίο θέλει να διαλύσει, ερμηνεύεται ως επαναστατικότητα. Πού ήταν η πολιτική συνέπεια στις καταστατικές αρχές της ΚΝΕ που επέδειξε τότε ο Γράψας; Πού τιμούσε την ιδιότητα του μέλους του κόμματος; 

Προφανώς πουθενά.

Με νύχια και δόντια κι ο Γ. Γράψας και οι υπόλοιποι συνοδοιπόροι του, του σημερινού ευρωκομμουνισμού, απλώς προσπαθούσαν να προκαλέσουν μια διάσπαση.

Είναι νύχτα της 21ης Σεπτεμβρίου 1989, γύρω  στις 10 παρά τέταρτο, έξω από τα γραφεία του Κ.Σ. της ΚΝΕ στην οδό Φερρών, στην πλατεία Βικτωρίας.

- Ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ έχει μόλις αφιχθεί εκεί, προερχόμενος από τον Περισσό, όπου έχει ολοκληρωθεί η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ με θέμα την ΚΝΕ. Η απόφαση του ΚΚΕ είναι να καθαιρέσει το εκλεγμένο Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ, να διορίσει 15μελή επιτροπή ανδρεικέλων της εμπιστοσύνης της ηγεσίας του ΚΚΕ στη θέση του ΚΣ και να προκηρύξει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ -σε πλήρη αντίθεση με το καταστατικό του κόμματος και της νεολαίας- έκτακτο συνέδριο της ΚΝΕ!

Εκατοντάδες μέλη της ΚΝΕ έχουν συρρεύσει έξω από τα γραφεία της οργάνωσης για να αποτρέψουν επιχείρηση κατάληψης τους από τους «κομματικούς», ενώ δεκάδες δημοσιογράφοι περιμένουν την επιστροφή του Γ. Γράψα. «Θα υπακούσετε στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής;», είναι η ερώτηση. Χωρίς περιστροφές η απάντηση:  «Φυσικά και δεν θα υπακούσω!».

Έτσι επισημοποιείται και δημόσια η σύγκρουση που μαίνεται από πολύ καιρό, τόσο μεταξύ ΚΝΕ και ΚΚΕ, όσο και μέσα στους κόλπους του ΚΚΕ, ακόμη και σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής, σχετικά με τη γραμμή που πρέπει να ακολουθηθεί.

Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ συνεδριάζει αμέσως και με ψήφους 56 υπέρ έναντι μόλις 14 αποχών απορρίπτει ως αντικαταστατική την απόφαση της Κ.Ε. του ΚΚΕ και προκηρύσσει έκτακτο συνέδριο της οργάνωσης. Το ΚΚΕ φτιάχνει μια δική του ΚΝΕ, στον Περισσό…

Η σύγκρουση ΚΚΕ-ΚΝΕ είναι αναμφισβήτητα η σημαντικότερη εκδήλωση της κρίσης, δεν είναι όμως η μόνη.

Σε ατμόσφαιρα και αφήγηση παραμυθιού, η ιστορία συνεχίζεται. 

Πρώτον: Ας μην ξεχνάμε ότι η "15μελής επιτροπή ανδρεικέλων " προβλεπόταν και προβλέπεται από το ίδιο το καταστατικό του ΚΚΕ το οποίο αφενός, ο Γ. Γράψας είχε ψηφίσει σε προηγούμενο συνέδριο, αφετέρου επέλεξε να κάνει κουρελόχαρτο με τη στάση και τη συμπεριφορά του. Τώρα για το ποιοι ήταν αυτά τα ανδρείκελα, των οποίων το δικαίωμα να διαφωνούν με τον οπορτουνισμό και τη διάσπαση, τους στερείται από το ΝΑΡ (αφού είναι ανδρείκελα) ας το δούμε: Ήταν ο Σίφης Κωτσαντής, στέλεχος της ΚΝΕ, μέλος του ΚΚΕ και κυνηγημένος από τη Χούντα, ήταν ο Κώστας Παρασκευάς μαχητικό μέλος του ΚΚΕ με εύρος συνδικαλιστικών αγώνων, και άλλοι που, με το συμπάθιο, ανδρείκελα δεν τους λες...

Δεύτερον: Η σύγκρουση φυσικά , όπως γίνεται πρόδηλο με λίγο Λένιν, δεν είναι ανάμεσα στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ, είναι ανάμεσα στον φραξιονισμό και το ΚΚΕ. 

Τον Σεπτέμβρη λοιπόν, του 1989 το ΠΓ του Κόμματος συζητά για την κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η Οργάνωση. Το ΠΓ καταγγέλλει τη στάση μελών του ΚΣ της ΚΝΕ, τα οποία, με επικεφαλής τον τότε Γραμματέα της ΚΝΕ και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Γ. Γράψα, περνούν σε ανοιχτή αντιπαράθεση με το Κόμμα και εξουσιοδοτεί την ΚΕ να προβεί σε άμεση λύση του προβλήματος.

Η ΚΕ, λίγες μέρες μετά, αποφασίζει έκτακτο συνέδριο της Οργάνωσης και ορίζει προσυνεδριακή επιτροπή με υπεύθυνο τον Σήφη Κωτσαντή, η οποία αναλαμβάνει την καθοδήγηση της Οργάνωσης. Τότε αποχωρούν από την ΚΕ 15 μέλη της, συμπαρασύροντας μεγάλο μέρος του δυναμικού της ΚΝΕ.

- Κυβέρνηση Ζολώτα – «Οικουμενική» συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ

Οι εκλογές της 5ης Νοεμβρίου και πάλι δεν αναδεικνύουν αυτοδύναμη κυβέρνηση, όπως τον Ιούνιο.

Ο ενιαίος ΣΥΝ με την καθοδήγηση της ηγεσίας του ΚΚΕ διαπραγματεύεται με τα αστικά κόμματα και τελικά συμφωνεί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στη δημιουργία «οικουμενικής κυβέρνησης» και των τριών κομμάτων με πρωθυπουργό τον Ξ. Ζολώτα.

Ο σχηματισμός της κυβέρνησης ΚΚΕ (ενιαίου ΣΥΝ)-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπό τον Ζολώτα καταρρίπτει κάθε ισχυρισμό της ηγεσίας του ΚΚΕ ότι δήθεν συνεργάστηκε με τη ΝΔ μόνο για να τιμωρήσει τους «κλέφτες του ΠΑΣΟΚ», με τους οποίους ξαφνικά βρίσκεται να… συγκυβερνά! Τα γεγονότα επιταχύνονται.

Τα περί καθοδήγησης του ΚΚΕ στον Συνασπισμό είναι απλά αθλιότητες.  

Τον Οκτώβρη του 1989, η χώρα ξαναμπαίνει σε ρυθμούς εκλογών. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εκτιμά ότι η κυβέρνηση Τζαννετάκη προώθησε τις δεσμεύσεις της σε ό,τι αφορούσε στην κάθαρση, καθώς και ότι τα νομοθετικά μέτρα που πήρε προώθησαν τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Οι εκλογές διεξάγονται στις 5 Νοέμβρη του 1989, αλλά και πάλι δεν προκύπτει αυτοδυναμία. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συζητά τις τρέχουσες εξελίξεις και την πορεία των διερευνητικών εντολών για το σχηματισμό κυβέρνησης. Δηλώνει πως στηρίζει την πρόταση του ΣΥΝ για συγκρότηση κυβέρνησης κοινής αποδοχής.

Πράγματι, περί τα τέλη του Νοέμβρη, συγκροτείται κυβέρνηση με τη συμμετοχή και των τριών πολιτικών δυνάμεων, ΣΥΝ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, για την αποφυγή μιας νέας απανωτής εκλογικής μάχης, με πρωθυπουργό τον Ξ. Ζολώτα.

Γενάρης 1990. Η κυβέρνηση Ζολώτα δεν έχει δώσει δείγματα γραφής σε ό,τι αφορά στην προώθηση των δεσμεύσεών της. Η χώρα ετοιμάζεται για τη νέα εκλογική αναμέτρηση, στις 8 Απρίλη, από την οποία αναδεικνύεται στην κυβέρνηση η ΝΔ.

Μπροστά στο 13ο Συνέδριο

Το ΚΚΕ, παράλληλα, μπαίνει στην τροχιά του 13ου Συνεδρίου του, στο φόντο των ανατροπών, που έχουν ήδη συντελεστεί σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, οι οποίες επέδρασαν, σύμφωνα με την εκτίμηση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και στο εκλογικό αποτέλεσμα, μια και «ενίσχυσαν την προπαγάνδα των συντηρητικών δυνάμεων, προκάλεσαν συγχύσεις και απογοητεύσεις στις γραμμές μας, εντείνανε τα φαινόμενα αμφισβήτησης της Αριστεράς από μέρος της εκλογικής της επιρροής, ενώ μείωσαν τον ενθουσιασμό των μελών και οπαδών του Κόμματος».

Οι ανατροπές, όμως, επέδρασαν και στο ίδιο το Κόμμα, ενισχύοντας οπορτουνιστικές αντιλήψεις που προϋπήρχαν, οι οποίες αρχίζουν να εκδηλώνονται πιο έντονα από τις αρχές του '90, καθ'όλη την πορεία προς το 13ο Συνέδριο, αλλά και μετά, δουλεύοντας σταθερά στην κατεύθυνση διάλυσης του Κόμματος, διάχυσής του μέσα στο Συνασπισμό και τη μετατροπή αυτού σε Κόμμα. Παράλληλα, το ίδιο διάστημα παρουσιάζονται τα πρώτα προβλήματα εντός του Συνασπισμού και καταγράφονται οι πρώτες διαφωνίες σε ζητήματα τακτικής και στρατηγικής.

Συμπεράσματα

Ο σοφός λαός λέει: Τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Θυμάστε που ζητήσαμε να κρατήσετε στο μυαλό σας τη γενική διαφωνία των μετέπειτα δημιουργών του ΝΑΡ με τη λογική του ΚΚΕ για συμμετοχή στο Συνασπισμό; Τότε υποτίθεται ότι βρίσκονταν αντίθετοι με τη λογική των συμμαχιών εύρους και των μετώπων. 

Έκτοτε, το ΚΚΕ αποτιμά τη συμμετοχή του στο Συνασπισμό ως πολιτικό λάθος, εκτιμά επίσης ως λανθασμένη και τη θεωρία των μετώπων, όπως και όλες τις τακτικές του λινκβινταρισμού. 

Θα περίμενε κανείς το ίδιο να κάνει και το ΝΑΡ. Όμως όχι. Ακολουθώντας τον τακτικισμό των μετώπων ως και σήμερα (με τον οποίο φαινομενικά τότε διαφωνούσε), το ΝΑΡ (ή ότι έχει μείνει μετά τις πολλαπλές του διασπάσεις) συνδημιούργησε πρόσφατα το μέτωπο ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ένα σαφές ευρωκομμουνιστικό εκλογικό μέτωπο, με σαφή προσανατολισμό διαχείρισης της κρίσης. Ένα μέτωπο στο οποίο χωράει από το φιλο-ΠΑΣΟΚικό ΣΕΚ, έως ο Αλέκος Αλαβάνος με το "σχέδιο Β".

Μέλη, συνδικαλιστικές παρατάξεις και στελέχη του ΝΑΡ συνεργάζονται επί δεκαετίες στενά με τον ΣΥΡΙΖΑ (πχ ΟΛΜΕ), με το ΠΑΣΟΚ (πχ νοσοκομειακοί γιατροί) και με τις ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ.

Στήριξαν αναφανδόν την κυβέρνηση του τρίτου μνημονίου  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προωθώντας το "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα. 

Η αλήθεια φίλες και φίλοι, είναι πώς ότι κι αν γραφεί σχετικά με τη διάσπαση του 89, δεν χρειάζεται κανείς μαρξιστικά εφόδια για να αναλύσει την πρόθεση πίσω από την πράξη των φραξιονιστών της εποχής. Αρκεί κανείς να δει τη σημερινή τους πολιτική θέση για να καταλάβει ότι επιθυμούσαν διακαώς να διασπάσουν το ΚΚΕ, για να εγκλωβίσουν τις λαϊκές συνειδήσεις στον ευρωκομμουνισμό και τη σοσιαλδημοκρατία, μέσα από βολικά για εκείνους κόμματα και αποκόμματα. Επειδή, όμως το ΚΚΕ επέζησε, αλλά και επειδή ο καπιταλισμός δεν φτιασιδώνεται στις κρίσεις του, πλησιάζουν οι μέρες που και οι τελευταίες τους μάσκες θα πέσουν...