Δημήτρης και Απόστολος Κουτσούμπας

Ο Απόστολος Κουτσούμπας ήταν πατέρας του Δημήτρη Κουτσούμπα Γ.Γ της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του ΚΚΕ. 

Γεννήθηκε το 1925. Ο πατέρας του Δημήτρης Κουτσούμπας ήταν από τον Κέδρο Καρδίτσας (Χαλαμπρέζι) και η μητέρα του Κωνσταντία Καλαμποκά από τις Βελεσσιώτες Δομοκού. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και δάσκαλος του χωριού Βελεσσιώτες. Ο Αποστόλης πήγε δημοτικό στις Βελεσσιώτες και γυμνάσιο στο Δομοκό.

Το 1942 πήγε στη Λάρισα όπου εργαζόταν στο ΣΕΚ (τμήμα έλξης βοηθός θερμαστού). Έμενε στο σπίτι ενός συντρόφου θερμαστή στο σπίτι του οποίου συνεδρίαζε ο πυρήνας της οργάνωσης και ο Αποστόλης 17 ετών τότε κράταγε τσίλιες. Τον Απρίλη του 1943 στρατολογήθηκε στο Κόμμα και δραστηριοποιήθηκε στην οργάνωση των σιδηροδρομικών.

Όταν τον Φεβρουάριο του 1944 έπιασαν στο χωριό τον πατέρα του Δημήτρη και τον μεγάλο αδερφό του Κώστα, οι οποίοι ήταν αντίστοιχα ο ένας υπεύθυνος Εθνικής Αλληλεγγύης επαρχίας Δομοκού από το ΕΑΜ και ο άλλος Γραμματέας του ΕΑΜ στις Βελεσσιώτες τους οποίους τελικά οι Γερμανοί εκτέλεσαν τον Απρίλη του 1944 στο Χρυσσό της Άμφισσας (στη θέση Πασχάλι). Ο Αποστόλης με εντολή της οργάνωσης έφυγε για το αντάρτικο στον ΕΛΑΣ (Ορθός όρος). Το τμήμα του τον Δεκέμβρη του '44 κατέβηκε στην Αθήνα, πήρε μέρος στις μάχες του Δεκέμβρη του '44 και τραυματίστηκε στο χέρι.

Το Φθινόπωρο του 1945 γύρισε στη Λάρισα. Του ανατέθηκε η ευθύνη για την αυτοάμυνα της συνοικίας Αγίου Κωνσταντίνου, ενώ δούλευε ακόμα στο ΣΕΚ στη συντήρηση γραμμής.

Τον Ιούλη του 1946 πιάστηκε στη Λάρισα, πέρασε στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Το 1947 στάλθηκε στη Γυάρο απ΄όπου απολύθηκε το 1952 χωρίς να υποχωρήσει. Μετά το 1953 στάλθηκε φαντάρος στο Μακρονήσι όπου πήγαιναν όσοι δεν είχαν υπηρετήσει και ήταν ''χαρακτηρισμένοι''. Μετά την απόλυσή του από τη Μακρόνησο το 1954, εγκαταστάθηκε στη Λαμία όπου ζούσαν τα άλλα 3 αδέλφια που είχαν επιζήσει.

Παντρεύτηκε το 1954 την Ευσταθία Σακελλαρίου-Πανάρα και έκανε έναν γιό τον Δημήτρη τον Κουτσούμπα και μία κόρη την Ντίνα. Δούλευε κατ'αρχήν σε διάφορες δουλειές (οικοδομή, παντοπωλείο, σερβιτόρος κλπ). Τη δεκαετία του 1960 δούλεψε στα έργα της ΔΕΗ (ηλεκτροδότηση) ορεινής Φθιώτιδας, Φωκίδας και Ευρυτανίας. Έλειπε όλη τη βδομάδα εκτός Λαμίας και επέστρεφε τα Σαββατοκύριακα. Συμμετείχε στην ΕΔΑ, Όμως επειδή δε δραστηριοποιούνταν μέσα στη Λαμία ενεργά, ήταν και ο λόγος που την 21/4/1967 δε συνελήφθη από τη Χούντα.

Του ζήτησαν όμως να υπογράψει δήλωση μετανοίας για να τον κρατήσουν στη ΔΕΗ. Αρνήθηκε και απολύθηκε. Μετά από έναν χρόνο ανεργίας, τον πήρε ένας μηχανικός εργολάβος να δουλεύει σε έργα που είχε αυτός στα χωριά όπου δούλεψε 2-3 χρόνια ακόμα. Στη συνέχεια έκανε διάφορες δουλειές ως εμπορουπάλληλος και ιδιωτικός υπάλληλος (συνεργεία, ανταλλακτικά, κατεψυγμένα κλπ). Είχε επαφή με το Κόμμα. Μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974 στη συγκρότηση της πρώτης ΝΕ Φθιώτιδας του ΚΚΕ ήταν μέλος της ΝΕ και του Γραφείου. Στην ΝΕ Φθιώτιδας ως μέλος, και μέλος της ΑΕ Λαμίας δούλεψε όλα τα χρόνια από το 1974 έως το 1991 οπότε και πέθανε. Κατά διαστήματα επίσης ήταν μέλος της ΕΕ της ΕΠ Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας του ΚΚΕ.

Μετά τη συνταξιοδότησή του (με αναπηρική σύνταξη) εκλέχτηκε στο ΔΣ και πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων Φθιώτιδας. Έδωσε τη μάχη ενάντια στη διάλυση του Κόμματος το 1989-1991. Έφυγε από τη ζωή μεσούσης της κρίσης και της διάσπασης και ενώ διεξαγόταν έντονη εσωκομματική διαπάλη, από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 66 ετών στις 7 Ιούλη 1991. Μέχρι τη μέρα του θανάτου του έδινε το παρών στα γραφεία και στις συνεχείς συνεδριάσεις των ημερών εκείνων.