Γιώργος Βουτυράς - ο ιδρυτής του Εργατικού Κέντρου Νάουσας

Ο Γιώργος Βουτυράς, πρόσφυγας από την Υοζγάτη του Δυτικού Πόντου, γεννήθηκε το 1899, και ήρθε το 1924 στην Ελλάδα (Κοζάνη) μαζί με τη γυναίκα του. Το 1930 μετακόμισε στη Νάουσα, το «Μικρό Μάντζεστερ», όπως αποκαλούνταν λόγω των πολλών βιομηχανιών της και εργαζόταν στο κλωστοϋφαντουργείο «Λαναρά - Κύρτση και ΣΙΑ ΑΕ».

Βρέθηκε μέσα στα εργοστάσια με τα φουγάρα και τις σειρήνες τους. Ήταν πρωτοπόρος οργανωτής και αγωνιστής της τάξης του. Ήταν λεύτερος και δημοκράτης ούτε στιγμή δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για τα δίκαια των εργατών, για αυτό πρωτοστάτησε στη δημιουργία του πρώτου Σωματείου Κλωστοϋφαντουργών Νάουσας με την ονομασία ΚΛΩΘΩ και εκλέγεται πρόεδρός του.

Ο Γιώργης Βουτυράς ξέρει, όμως, ότι όλοι οι εργάτες πρέπει να είναι ενωμένοι και πρωτοστατεί για την ίδρυση του Εργατικού Κέντρου στη Νάουσα. Με χίλιες δυσκολίες και εμπόδια από την εργοδοσία και τους ντόπιους βιομηχάνους, ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο και εκλέγεται πρόεδρός του. Από τη νέα του θέση συνεχίζει τον αγώνα και την ταξική του πορεία αλύγιστος και ακούραστος.

Το εργατικό κίνημα της Νάουσας και κάτω από τη γερμανική κατοχή δεν παραμένει αδρανές. Κατά τους τελευταίους μήνες του 1943 η ΕΑΜική αντίσταση, με πρωτοπόρο αιμοδότη και καθοδηγητή το ΚΚΕ, είχε εξαπλωθεί, σχεδόν, στο σύνολο του ελλαδικού χώρου δημιουργώντας ισχυρές πολιτικές και στρατιωτικές οργανώσεις. Ένας από τους στόχους του ΕΑΜ, παράλληλα με όλα τα άλλα, ήταν και η ανασύνταξη-αναδιοργάνωση του ταξικού εργατικού κινήματος στη χώρα.

Ετσι στις 12 Αυγούστου 1943 συνήλθαν στη Νάουσα σε Γενική Συνέλευση τα μέλη των διοικήσεων των σωματείων α) «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΡΓΑΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΝΑΟΥΣΗΣ», εκπροσωπούμενος από τον πρόεδρό του Γεώργιο Βουτυρά και τον γραμματέα Θεόδωρο Τσάτσα, β) «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΡΤΕΡΓΑΤΩΝ ΝΑΟΥΣΗΣ», εκπροσωπούμενος από τον πρόεδρό του Χαράλαμπο Μωυσίδη και τον γραμματέα Ιωάννη Μάνο (Ζησημάνο) και γ) «ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΦΕΖΥΘΕΣΤΙΑΤΟΡΙΩΝ ΝΑΟΥΣΗΣ Η ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ», εκπροσωπούμενο από τον πρόεδρό του Μιχαήλ Κατσιώκαλη και τον γραμματέα Αναστάσιο Γεωργουσόπουλο.

Ολοι οι παραπάνω, εξουσιοδοτημένοι από τα κλαδικά τους σωματεία, προχώρησαν στην επίσημη αναγνώριση του ήδη υφιστάμενου από το Νοέμβρη του 1937 άτυπου «ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΝΑΟΥΣΗΣ».Κατά τη Γενική αυτή Συνέλευση εκλέχτηκε προσωρινή Διοίκηση αποτελούμενη από τα μέλη: Αλέξανδρος (Χατζή) Μαλούσης, πρόεδρος, Θεόδωρος Τσάτσας, αντιπρόεδρος, Γεώργιος Βουτυράς, γενικός γραμματέας, Ιωάννης Μάνος (Ζησημάνος) ταμίας, Μιχαήλ Κατσιώκαλης, σύμβουλος.

Οι συμμετέχοντες στην ιδρυτική Γενική Συνέλευση του «ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΝΑΟΥΣΗΣ»Γεώργιος Βουτυράς, Θεόδωρος Τσάτσας, Χαράλαμπος Μωυσίδης και Ιωάννης Μάνος (Ζησημάνος)ήταν μέλη του ΕΑΜ Νάουσας.

Το τοπικό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, σε στενή συνεργασία με τα κλαδικά σωματεία και τις εργοστασιακές επιτροπές που είχαν συγκροτηθεί σε κάθε βιομηχανία της πόλης, κήρυξε γενική απεργία των εργατών στις 9 Σεπτέμβρη 1943 με οικονομικά και άλλα αιτήματα. Στην κίνηση αυτή πρωτοστάτησε ο «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΡΓΑΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΝΑΟΥΣΗΣ», ένα από τα ισχυρότερα κλαδικά σωματεία με πρόεδρο τον Γεώργιο Βουτυρά και γραμματέα τον Θεόδωρο Τσάτσα.

Ηδη, από την προηγούμενη ημέρα, οι τοπικές οργανώσεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ ενημέρωσαν τους κατοίκους για την αναγκαιότητα πραγματοποίησης αυτής της απεργίας, με σκοπό τη διεκδίκηση βασικών αιτημάτων της εργατικής τάξης και του πληθυσμού της πόλης γενικότερα. Παράλληλα με τα οικονομικά αιτήματα για αύξηση μισθών και ημερομισθίων, υπήρχαν και αιτήματα για διανομή στους εργάτες και τους λοιπούς κατοίκους της πόλης, ειδών ρουχισμού, υπόδησης, καθαριότητας - υγιεινής και κυρίως, ελαιόλαδου, και σίτου. Πέραν αυτών, υπήρχαν και αιτήματα για τη βελτίωση των υφιστάμενων συσσιτίων, ο βαθμός λειτουργίας των οποίων είχε καταστεί απαράδεκτος, καθώς και αιτήματα για την άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου της πόλης με την ίδρυση βιβλιοθήκης, λέσχης κλπ.

Στις 9 Σεπτέμβρη πραγματοποιείται μαζική διαδήλωση στους δρόμους της πόλης, στην οποία συμμετείχαν περισσότερα από 2.500 άτομα. Η τοπική γερμανική φρουρά και η χωροφυλακή απέφυγαν να επέμβουν με τις δυνάμεις τους και να διαλύσουν τους διαδηλωτές, σκεφτόμενοι τα δυσάρεστα επακόλουθα μιας τέτοιας ενέργειάς τους. Μάλιστα, επιτροπή από διαδηλωτές απαίτησε και πέτυχε να γίνει δεκτή από τον Γερμανό φρούραρχο της Νάουσας, προκειμένου να του υποβάλει ορισμένα αιτήματα, τα περισσότερα από τα οποία έγιναν δεκτά.

Μέσα στο 1944, δύο ή τρεις μήνες πριν αποχωρήσουν οι Γερμανοί από τη Νάουσα τον Σεπτέμβρη του ιδίου έτους, συγκαλείται Γενική Συνέλευση των σωματείων του «ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΝΑΟΥΣΗΣ» και διενεργούνται αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου.

Στο νέο ΔΣ πρόεδρος ανέλαβε ο Γεώργιος Βουτυράς, γενικός γραμματέας ο Στέργιος Μπέσιος, ειδικός γραμματέας ο Κώστας Παγιάντζας, ενώ οι λοιπές θέσεις ευθύνης κατανεμήθηκαν στους συμβούλους - μέλη του ΔΣ Μωυσίδη Χαράλαμπο, Παλαμά Δημήτριο, Τέσσα Θωμά, Ζαχαράκη Θωμά, Αδαμίδη Νικόλαο, Σαββατόπουλο Χρυσόστομο και Ρούσο Αντώνιο. Με τροποποίηση του καταστατικού, η οποία ακολούθησε, διεγράφη από τον τίτλο η λέξη «ΕΘΝΙΚΟΝ» και παρέμεινε έκτοτε ως «ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΝΑΟΥΣΗΣ».

Οι προσπάθειες των εργοδοτικών κύκλων να αποτρέψουν αυτή την απεργία με τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς που διέθεταν, κυρίως από μέρους της εταιρείας «ΛΑΝΑΡΑ - ΚΥΡΤΣΗ & ΣΙΑ», απέβησαν άκαρπες.

Το 1946 ο Γερμανός κατακτητής είχε διωχθεί από την Ελλάδα, όμως ένας νέος κατακτητής υπάρχει, είναι οι Άγγλοι και οι δοσίλογοι συνεργάτες του ναζισμού.

Ο Γιώργης Βουτυράς, όπως και όλοι όσοι αγωνίζονται για το ψωμί και την τιμή της εργατιάς και του λαού είναι εμπόδιο στα σχέδια τους, έτσι στις 17 Απρίλη του 1946 ο Γιώργης Βουτυράς δολοφονείται έξω από το σπίτι του, στη Βύρωνος, από τον άνθρωπο της εργοδοσίας, των βιομηχάνων, κάποιον ονόματι Αντωνίου.

Μεγάλη Τετάρτη οι εργάτες θρηνούν το δικό τους Άγιο, όπως θα έλεγε ο ποιητής, θρηνούν και υπόσχονται να συνεχίσουν στα χνάρια του.