Σελίτσιανη Λάρισας - Τα γεγονότα της 24ης Απριλίου 1946

Το παρακάτω ιστορικά καταγεγραμμένο περιστατικό αποτελεί μια ακόμη ψηφίδα στο άλικο ψηφιδωτό της περιόδου της Λευκής Τρομοκρατίας στην προεμφυλιακή Ελλάδα. Tα τραγικά γεγονότα τον Απρίλη του 1946 στην Σελίτσιανη Λάρισας (ή Ανατολή) αποτελούν ένα χαρακτηριστικό περιστατικό της εποχής που επαναλήφθηκε εκατοντάδες φορές,  με ελάχιστες παραλλαγές (ίσως μόνο ως προς την έκβαση των γεγονότων) σε όλα τα μήκη και πλάτη της ελληνικής επικράτειας. 

Στα μέσα Απριλίου, απόσπασμα Χωροφυλακής έφθασε στο χωριό Σελίτσιανη της Λάρισας όπου και προέβη σε συλλήψεις πολιτών χωρίς κανένα ένταλμα και χωρίς να απαγγελθούν κατηγορίες. Η επιχείρηση έγινε μετά από καταγγελίες των εθνικοφρόνων πολιτών του χωριού που επεδίωκαν να αντικαταστήσουν το λαϊκά εκλεγμένο Κοινοτικό Συμβούλιο και την Επιτροπή Επισιτισμού. Μερίδα των εθνικοφρόνων της Σελίτσιανης φαίνεται ότι προσπαθούσαν να καταλάβουν μέρος του κρατικού μηχανισμού προκειμένου να μπορούν να λυμαίνονται της ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ, γεγονός που συνέβη σε πάμπολλες επαρχιακές κωμοπόλεις και χωριά. 

Η επέμβαση της Χωροφυλακής προκάλεσε αντιδράσεις από τους κατοίκους και χρειάστηκε η επανάληψη της σε λίγες ημέρες με μεγαλύτερες δυνάμεις. Πραγματικά λοιπόν, στις 24 Απριλίου, ισχυρή δύναμη της Χωροφυλακής, πλαισιωμένη από τοπικά μέλη της ΕΒΕΝ (φιλοβασιλικής οργάνωσης που δραστηριοποιούνταν παρακρατικά στην Θεσσαλία), έφθασαν στο χωριό και ξεκίνησαν έρευνες σε σπίτια, μαγαζιά και διενέργησαν μαζικές συλλήψεις. Δημιουργήθηκε μάλιστα κι ένα πρόχειρο στρατόπεδο συγκέντρωσης των συλληφθέντων στο παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής, έξω από το χωριό. 

Στο χώρο γύρω από το ξωκλήσι δημιουργήθηκαν σοβαρά επεισόδια από κατοίκους του χωριού που έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν για τις αυθαιρεσίες. Εκεί σκοτώθηκε και από πυρά της Χωροφυλακής και ο πρώτος πολίτης. Σε λίγα λεπτά η διαδήλωση των κατοίκων προς το ξωκλήσι μετατράπηκε σε μάχη όπου σκοτώθηκαν ακόμα δύο άτομα, τραυματίστηκαν τρία, ενώ σκοτώθηκαν ακόμα τρεις χωροφύλακες. 

Ο επικεφαλής μοίραρχος διέταξε την εκτέλεση των κρατουμένων, εντολή που πραγματοποιήθηκε εν μέρει με τον φόνο δύο από αυτούς. Οι υπόλοιποι απελευθερώθηκαν τελικά και η Χωροφυλακή αναγκάστηκε να υποχωρήσει. 

Πηγές: Γιώργος Μαργαριτής, Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, Τόμος 1Α, Βιβλιόραμα, Αθήνα 2002, σελ. 182

Φωτογραφίες

Άποψη του χωριού σήμερα. Πηγή εδώ