Ψηλά στο Εύδηλο, μέσα στο πυκνό δάσος, έχει το κρησφύγετό της μιας μικρή ομάδα καταδιωκόμενων αγωνιστών του ΔΣΕ Ικαρίας. Η ομάδα αυτή εντοπίζεται από τα αποσπάσματα χωροφυλακής και σε σχήμα πετάλου τους πλησιάζουν. Οι αντάρτες υποχρεώνονται να δώσουν μια αψιμαχία προκειμένου να μπορέσουν να εξαφανιστούν τυπώνοντας βαθιά μέσα στο δάσος.
Ο νεαρός αγωνιστής του ΔΣΕ Γιώργης Βελετάκης μιλά με το χωνί του στους χωροφύλακες: "Δεν έχουμε τίποτα μαζί σας. Μην μας χτυπάτε. Μη γίνεστε εγκληματίες εξυπηρετώντας τα σκοτεινά σχέδια του δωσιλογισμού. Παλεύουμε για μια πατρίδα ελεύθερη." Μια σφαίρα θα κόψει τα λεγόμενά του στη μέση. Μιλώντας με το χωνί είχε αμελήσει την κάλυψή του, δίνοντας στόχο στους χωροφύλακες.
Ο Γιώργης Βελετάκης έπεσε με το χωνί στο χέρι βαριά τραυματισμένος. Οι χωροφύλακες με το χέρι στη σκανδάλη πλησίασαν τον αντάρτη. Αντί να του φερθούν όπως οφείλουν να φέρονται στους τραυματίες αιχμαλώτους πολέμου, του έκοψαν ενώ ήταν ακόμα ζωντανός το κεφάλι. Το έβαλαν μέσα στο χωνί σαν τρόπαιο, περήφανοι για το κατόρθωμά τους, και το μετέφεραν στον Εύδηλο. Εκεί σαν κανίβαλοι έτρωγαν, έπιναν και χόρευαν γύρω από το κεφάλι, το οποίο είχαν εκθέσει σε περίοπτη θέση.
Η τύχη και ο χώρος ταφής του κορμιού του Γιώργη Βελετάκη, παραμένουν άγνωστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου