Τον Σεπτέμβριο του 1946, ο ΔΣΕ είχε ήδη αποκτήσει τις πρωταρχικές του στρατιωτικές δομές στη Μακεδονία, την Στερεά και την Πελοπόννησο. Στη Στερεά τα συγκροτήματα των ομάδων ανταρτών είχαν οργανωθεί σε δύο κύρια αντάρτικα αρχηγεία: Το Αρχηγείο Αγράφων (ΑΑ) και το Αρχηγείο Φθιώτιδας και Φωκίδας (ΦΦ). Τα αντάρτικα σώματα είχαν ξεκινήσει να χτυπούν και να αφοπλίζουν τους διάφορους επαρχιακούς σταθμούς Χωροφυλακής, να παρενοχλούν τους σταθμούς του Εθνικού Στρατού και να συγκρούονται με τις παρακρατικές συμμορίες της δεξιάς. Μια τέτοια σύγκρουση θα παραθέσουμε ακολούθως, ανάμεσα στην παρακρατική συμμορία του Βόιδαρου.
Οι κινήσεις του Αρχηγείου Αγράφων στην ορεινή περιοχή του δήμου Αγριθέας ανησύχησαν πολύ τις τοπικές αρχές και τη διοίκηση της Χωροφυλακής και του στρατού. Στις 15 Σεπτέμβρη συγκρότησαν μια διλοχία και την κίνησαν προς τα χωριά Τύμπανο-Οξυά ενώ παράλληλα έδωσαν εντολές στη συμμορία του Βόιδαρου και του Θέου να κινηθούν στα χωριά Μπουκοβίτσα-Γέφυρα-Κορακού. Η συμμορία του Βόιδαρου εντόπισε μια διμοιρία ανταρτών που κινούνταν από την Αφορισμένη για το Χορύγγοβο. Ο Βόιδαρος έπιασε την τοποθεσία "Κεδράκια" και χτύπησε τη διμοιρία από μεγάλη απόσταση. Η διμοιρία αρχικά καθηλώθηκε αλλά ενέργησε σχηματίζοντας πέταλο και κινήθηκε αργά προς τον αυχένα. Η σύγκρουση συνεχίζονταν για περίπου μια ώρα, όταν ο διοικητής του συγκροτήματος Κίτσος Παπαϊωάννου έφθασε στο χώρο με δύο ομάδες. Ο Παπαϊωάννου κατέβηκε χαμηλά κάτω από τα "Κεδράκια" όσο πιο αθόρυβα του επέτρεπε ο χώρος και όταν έφθασε σε απόσταση βολής τοποθέτησε ένα μυδράλιο και δύο οπλοπολυβόλα προς τις θέσεις των παρακρατικών. Όταν τα αντάρτικα αυτόματα ξεκίνησαν να βάλλουν, η διμοιρία μέσα από πυκνά πυρά ξεκίνησε μαζική τακτική υποχώρηση προς τον αυχένα. Οι παρακρατικοί του Βόιδαρου ανταπάντησαν με μερικές σποραδικές τουφεκιές και ξεκίνησαν να υποχωρούν άτακτα προς Χορύγγοβο.
Η ομάδα του Παπαϊωάννου έφθασε στις θέσεις των παρακρατικών και εντόπισε 3 τουφέκια που οι παρακρατικοί είχαν εγκαταλείψει, όπως και έναν νεκρό τους αγνώστων στοιχείων. Ο ΔΣΕ είχε έναν ελαφρά τραυματία από την πρώτη αιφνιδιαστική επίθεση των παρακρατικών. Αν και η συμμορία του Βόιδαρου δεν διαλύθηκε εκεί, δεν ξανάκανε την εμφάνισή της στην περιοχή ως τις αρχές του 1947.
Ας συμπληρώσει, όποιος ξέρει το τέλος του Βόϊδαρου. Σκοτώθηκε, επέζησε, τι απέγινε αυτός ο παρακρατικός και η συμμορία του; Θυμίζω πως αυτή ήταν μία από τις παρακρατικές ομάδες που έκαναν την επιδρομή στο τμήμα του Α. Βελουχιώτη στον Φάγγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦάτσαλους
Καλησπέρα σας,μπορείτε να μας ενημερώσετε τι απέγινε ο Βοιδαρος και η συμμορία του?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, ο Παπαιωάννου ήταν αδερφός του παππού μου. Και οι δύο πολέμησαν με τον ΕΛΑΣ. Δυστυχώς ο παππούς μου δεν μιλούσε ποτέ για αυτά. Εσείς έχετε περισσότερα στοιχεία για τον Κίτσο; Σας ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή