Άγνωστοι Ήρωες

Απόστολος Τζανής (Κωστάκης)

Ο Απόστολος Τζανής γεννήθηκε στην Φλώρινα το 1919. Από την ηλικία της παιδικότητας προσπαθεί να   επιβιώσει στην βιοπάλη και εργαζόμενος στα χωράφια καταφέρει να συνεχίσει στο σχολείο. Τελικά θα καταφέρει να σπουδάσει και δάσκαλος. Από μικρή ηλικία, ο Απόστολος Τζανής οργανώνεται στην ΟΚΝΕ και επί δικτατορίας του Μεταξά απολύεται μαζί με τους 11 νεολαίους της Θεσσαλονίκης λόγω φρονημάτων και εξορίζεται στον Αι-Στράτη. Αργότερα θα δραπετεύσει από το σανατόριο του Ασβεστοχωρίου και θα αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δράση. Κατά την Κατοχή ο Τζανής, τοποθετείται στο Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ, οργανώνει την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση με την επωνυμία "Ελευθερία". Στις 15 Μαϊού θα ιδρύσει και την ομότιτλη εφημερίδα της οργάνωσης. Στους έξι πρώτους μήνες της οργάνωσης, ο Τζανής οργανώνει απανωτά σαμποτάζ ενάντια στους Γερμανούς. Κατά την συγκρότηση των πρώτων ενόπλων τμημάτων, της "Ελευθερίας", ο Τζανής θα πέσει σε ενέδρα Γερμανών κοντά στον Στρυμώνα. Οι Γερμανοί τον παραδίδουν στους Βούλγαρους φασίστες που τον εκτελούν με φρικτά βασανιστήρια κοντά στο χωριό Προβίστα.

Σίμος Κερασίδης

Ο Σίμος Κερασίδης γεννήθηκε στον Πόντο της Μικράς Ασίας και μετοίκησε με τους γονείς του στην Μακεδονία. Εργάσθηκε στα χωράφια τους από παιδί και οργανώθηκε σε μικρή ηλικία στην ΟΚΝΕ. Κατά την διάρκεια της Μεταξικής δικτατορίας φυλακίζεται και δραπετεύει από το Γεντί Κουλέ 4 φορές. Με την κατοχή τοποθετείται στο γραφείο του μακεδονικού γραφείου και της Στρατιωτικής Επιτροπής Μακεδονίας. Το 1941 συλλαμβάνεται και οδηγείται στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Από εκεί δραπετεύει με τους συντρόφους του Λεωνίδα Στρίγγο και Χαράλαμπο Νησιάδη. Στις 10 του Απρίλη 1943, στα Ίμερα Κοζάνης, ο Σίμος Κερασίδης πέφτει σε ενέδρα της ΥΒΕ-ΠΑΟ που ενεργούσε μαζί με Βούλγαρους φασίστες. Κατ' εντολή του Νομάρχη των Γερμανών Χρυσοχόου εκτελούνται από την ΠΑΟ με φρικαλέα βασανιστήρια. 

Θανάσης Στράντζαλης

Ο Θανάσης Στράντζαλης γεννήθηκε το 1904 στην Στράντζα της ανατολικής Θράκης κι έζησε και μεγάλωσε στην Καβάλα. Δραστήριο μέλος της ΟΚΝΕ, διώκεται για την δράση του και εξορίζεται στον Αι-Στράτη. Στην διάρκεια της Κατοχής υπήρξε γραμματέας του ΕΕΑΜ (Εργατικό ΕΑΜ) Θεσσαλονίκης και επικεφαλής των ενόπλων ομάδων της συμπρωτεύουσας. Ο Θανάσης Στράντζαλης μετέχει στα πρώτα σαμποτάζ κατά των γερμανικών στόχων και την απόδραση κρατουμένων του Αι-Στράτη το 1943. Καταδιωγμένος μετά την Βάρκιζα, ο Στράντζαλης εντάσσεται στον ΔΣΕ και τοποθετείται ταγματάρχης και πολιτικός επίτροπος της Θεσσαλονίκης. Το καλοκαίρι του 1949, τραυματισμένος βαριά σε συμπλοκή με κυβερνητικό τμήμα έξω από την πόλη, δεν δέχεται να τον μεταφέρουν οι σύντροφοί του και αυτοκτονεί ηρωικά, μη θέλοντας να καθυστερήσει την φυγή τους. 

Νίκος Χουρμούζης (Ο Ναύαρχος)

Ο Νίκος Χουρμούζης ναυτοξυλουργός στο επάγγελμα, γεννήθηκε το 1917 στην Μικρά Ασία και έζησε στην Καβάλα και την Θεσσαλονίκη. Από νεαρή ηλικία αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ, διώκεται από την κυβέρνηση Μεταξά και εξορίζεται στον Αι-Στράτη. Από τους πρώτους στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης της Μακεδονίας, αναδεικνύεται σύντομα σε στέλεχος των πρώτων αντιστασιακών οργανώσεων του ΚΚΕ. Ο Νίκος Χουρμούζης είναι ιδρυτικό μέλος και διοικητής του ΕΛΑΝ Χαλκιδικής και του Θερμαϊκού, με πλούσια δράση. Οργάνωνε τακτικά επιθέσεις σε μικρά γερμανικά μεταγωγικά, αγορές όπλων από τα παράλια της Μικράς Ασίας, μετέφερε τα τμήματα της 10ης Μεραρχίας και απελευθέρωσε τους κρατούμενους του Αι-Στράτη. Στην διάρκεια του Εμφυλίου στάθηκε ιδρυτής και διοικητής των ελεύθερων σκοπευτών του ΔΣΕ στην Θεσσαλονίκη. Με τον βαθμό του ταγματάρχη θα λάβει μέρος σε πολλές επικίνδυνες επιχειρήσεις. Σε μια από αυτές κυκλωμένος από στρατό και χωροφυλακή σκοτώνεται έξω από το Πανόραμα Θεσσαλονίκης. 

Παντελής Τσέγας (Θανασάκης)

O Παντελής Τσέγας, γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλη Παναγιά της Χαλκιδική. Υπήρξε μέλος του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ και ο μόνος που χάρη στην πείρα του και τις συνωμοτικές του αρχές κατάφερε σε όλη την μεταξική δικτατορία να μείνει ασύλληπτος. Ο Παντελής Τσέγας στάθηκε πρωτεργάτης του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα στην Κατοχή και από τους πρώτους οργανωτές ενόπλων ομάδων του ΚΚΕ. Μετά την Βάρκιζα, εκκρεμεί η σύλληψή του καθώς εκείνος βρίσκεται ήδη με τους καταδιωκόμενους αντάρτες. Η απόφαση δικαστηρίου τον έχει καταδικάσει 6 φορές σε θάνατο για την "δολοφονία" τριών ταγματασφαλιτών. Το 1946 θα περάσει επίσημα στον ΔΣΕ και το 1949 θα σκοτωθεί ηρωικά στην μάχη της Φλώρινας. 

Άγιος Αντώνιος Μακρονήσου

Το καράβι ξεκινά να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα όταν βρισκόμαστε στην πύλη του περιβόλου της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου Μακρονήσου. Λίγος χρόνος απομένει πια για να περάσουμε στον ιστορικό αυτό τόπο. Η εκκλησία δεσπόζει στο τοπίο αγκαλιάζοντας τον επισκέπτη. Κατασκευάστηκε με πρωτοβουλία και σκληρή δουλειά των εξόριστων το 1948. Τα υλικά ελάχιστα, όπως και το νερό. Ο βούρδουλας πέφτει ασταμάτητα. Η τσιμεντένια πλάκα του οικοδομήματος δεν περιέχει άχυρο, όπως πολλά κτίσματα της εποχής. Άχυρα ή μεγάλα φυτά δεν υπήρχαν στο νησί για χρησιμοποιηθούν. Έτσι οι δήμιοι της ΑΜ (Αστυνομίας Μονάδας) σκέφθηκαν να κουρέψουν τους εξόριστους και να χρησιμοποιήσουν τις τρίχες τους αντί άχυρων. Την εκκλησία την έχτισαν οι ίδιοι οι Μακρονησιώτες. Κυριολεκτικά. Στο ιερό υψώνεται ένας γαλαζωπός θόλος γεμάτος μικρά αστεράκια. Φαίνεται σαν να τα ζωγράφισε παιδί. Στο ιερό που πια γέμισε χώμα έχει φυτρώσει ένα θαμνάκι. Κάποιος έγραψε στο παράθυρο: "Μακρονήσι χρόνια χαμένα Β.Τ."

Κατηφορίζουμε την πλαγιά με γοργό βήμα να προλάβουμε το πλοίο που θα μας επιστρέψει ξανά στον σύγχρονο πολιτισμό. Πίσω μας ο εσταυρωμένος μας κοιτάζει. Είναι στεφανωμένος με το αγκαθωτό συρματόπλεγμα της Μακρονήσου.

Η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου Μακρονήσου

Εισερχόμενοι στην εκκλησία

Ο θόλος με τα αστεράκια 

Ο θόλος της εκκλησίας

Το ιερό με το θαμνάκι 

Το ιερό 

Μακρονήσι χρόνια χαμένα Β.Τ.

Χρόνης Μίσσιος ο αιρετικός των αγωνιστών

Ο Χρόνης Μίσσιος αποτελεί μια αγωνιστική παρακαταθήκη, ξεχωριστή, αιρετική και συναρπαστική, τόσο στην προσωπική του ζωή όσο και στους αγώνες.

Παρά τις όποιες διαφωνίες μας με την θέση του, και είναι πολλές, δεν θα μπορούσαμε να μην του αφιερώσουμε μερικές αράδες μαζί με όλη μας την αγάπη και την εκτίμηση.

Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς φτωχούς καπνεργάτες και έζησε τα πρώτα από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από την Θάσο και διωκόμενους κομμουνιστές κυνηγημένους από την δικτατορία του Μεταξά. Η οικογένειά του στεγάζει και δίνει τροφή σε πολλούς από τους διωκόμενους κομμουνιστές. Ο Μίσσιος μεγαλώνει με την παρουσία τους στις σκοτεινές κάμαρες του σπιτιού του και τις ευεργετικές τους συζητήσεις. Από εκεί θα γνωρίσει τα πάθη και τις αξίες τους και θα ΄ γίνει κοινωνός της μεγάλης πανανθρώπινης αλήθειας τους. Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά, η οικογένειά του καταφεύγει στην Θεσσαλονίκη, και ο Χρόνης Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής με ένα κασελάκι στο λιμάνι. Το σχολείο το σταματά στην δευτέρα δημοτικού. Στην Κατοχή, ο Ερυθρός Σταυρός στέλνει από στολές παιδιών στις αγροτικές περιοχές για να τα σώσει από την πείνα. Ο Χρόνης Μίσσιος βρίσκεται τσοπανόπουλο στα Γιαννιτσά, από όπου, με το κοπάδι του, θα περάσει στους αντάρτες του ΕΛΑΣ ως σύνδεσμος. Με την απελευθέρωση, οργανωμένος πια στο ΚΚΕ, επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη, κι από εκεί η ζωή του ακολουθεί την πορεία των κομμουνιστών και την περιπέτειά τους σε φυλακές και εξορίες. Μέλος της Στενής Αυτοάμυνας της Θεσσαλονίκης, θα αναλάβει το στήσιμο του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ στην πόλη μέχρι την σύλληψή του το 1947. Από εκεί ακολουθεί η φυλακή, τα φρικαλέα βασανιστήρια και οι εξορίες. Το στρατοδικείο τον καταδικάζει σε θάνατο και εκείνος περιμένει εννέα μήνες στην πτέρυγα μελλοθανάτων του Γεντί Κουλέ. Ο θάνατος τους επισκέπτονταν κάθε βράδυ. Τελικά γλιτώνει την εκτέλεση με την μετατροπή της ποινής του σε ισόβια, βάση μιας τυχαίας κατάθεσης. Από εκεί μεταφέρεται στην κόλαση των φυλακών Κέρκυρας, όπου θα γνωρίσει την φρίκη των μαρτυρίων των χασικλήδων χωροφυλάκων. Θα βιώσει την διαστροφή και την κυνικότητα και την αποκτήνωση των ανθρώπων. Στην Κέρκυρα θα γνωρίσει και τον Νίκο Μπελογιάννη. Αργότερα μεταφέρεται στις Φυλακές Ανηλίκων Κηφισιάς. Το σκηνικό του αποτροπιασμού συνεχίζεται κι εκεί. Περνά δύο φορές από την Ειδική Ασφάλεια Αθηνών όπου βασανίζεται ανηλεώς. Χτυπήματα με συρμάτινους βούρδουλες, ηλεκτροσόκ, χτυπήματα στους όρχεις με σιδερένιους χάρακες κ.α. Η "θητεία" του στην φρίκη θα τον φέρει στις φυλακές Αβέρωφ όπου θα χαρακτηρισθεί ως "ψυχασθενής". Ο ψυχίατρος που τον βλέπει και ακούει την ιστορία του πόνου του, κλαίει... "'Ίσως το μόνο που σε κάνει να αντέχεις ψυχικά, είναι ότι αντιδράς, ότι δεν δέχεσαι όλο αυτό.." είναι το μόνο που μπορεί να του πει. Ο πόνος που επαναλαμβάνεται ως φάρσα στην ζωή του τον στέλνει φαντάρο στο Β' ΕΤΟ της Μακρονήσου. Το 1953 θα ντυθεί το χακί μόνο και μόνο για να έρθει αντιμέτωπος με την κόλαση της Μακρονήσου. Ηλιακά πειθαρχία, κουβάλημα πέτρας, ξύλο με το μπαμπού, γάτες σε σακιά. Ο Χρόνης Μίσσιος τα περνά όλα. Το 1956 μεταφέρεται  στον Αη-Στράτη όπου παραμένει ως το 1962. Με την αποφυλάκισή του δουλεύει ως στέλεχος της Νεολαίας της ΕΔΑ. Η δικτατορία του 1967, θα τον βρει στέλεχος της Νεολαίας Λαμπράκη, υπεύθυνο για την οργανωτική δουλειά. Από την πρώτη στιγμή περνά στην παρανομία και ιδρύει με άλλα στελέχη του ΠΑΜ (Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο). Τον Νοέμβρη του 1967 θα συλληφθεί εκ νέου και θα περάσει τα νέα μαρτύρια της Μπουμπουλίνας. Θα δικαστεί και θα καταδικαστεί σε 18 έτη φυλάκισης. Και πάλι Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, ως τη αμνηστία του Παπαδόπουλου το 1973. Από τότε ζει ελεύθερος στα Μέγαρα.


Τα δύο του βιβλία, "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς" και το "Χαμογέλα ρε τι σου ζητάνε" αποτελούν μια πλήρη, σοκαριστική καταγραφή της ζωής των κρατουμένων αγωνιστών από τον Εμφύλιο έως και την Χούντα. Σε αυτά διαφαίνεται η πικρία, η απογοήτευση για την πορεία του κινήματος και το ΚΚΕ, αλλά και η χαλύβδινη αντοχή του αγωνιστή.

Μια από τις φράσεις, που εμείς θεωρούμε ως την πιο αιρετική και λανθασμένη αναδύεται από τα βιβλία του: "Και είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο βασανιστής και η κομματική καθοδήγηση" 


Δύσκολο να σχολιαστεί από νεότερους αυτή η φράση. Οι σύντροφοί του την έψεξαν και την απέρριψαν. Πολλοί από αυτούς δικαιολογημένα αντιτάχθηκαν και θύμωσαν. Άλλοι αποφάσισαν το κόψιμο των "διπλωματικών σχέσεων". Η καλύτερη απάντηση σε αυτό έχει δοθεί όμως από τον Γιώργο Φαρσακίδη, φίλο και σύντροφο του Χρόνη Μίσσιου:

"Είναι μια φράση λανθασμένη. Απόρησα όταν την διάβασα, όμως ο Χρόνης πέρασε πολλά και μέσα σε αυτά πολλές απογοητεύσεις. Δεν τον κατηγορώ. Ήταν ένας άνθρωπος ευαίσθητος, όμορφος. Έφαγε πολύ ξύλο, υπέστη πολύ πόνο. Κάπου απογοητεύτηκε κι αυτός. Δεν του κρατάω κακία. Υπήρξε αγωνιστής από τους λίγους..." 

Αυτά τα τελευταία λόγια για τον Χρόνη Μίσσιο συνοψίζουν καλύτερα την γνώμη μας για αυτόν. Οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να σφάλλουν. Εμείς κρατάμε μια ιδιαίτερη γωνιά στην ψυχή μας για τον Χρόνη Μίσσιο και όλους τους "αιρετικούς" αγωνιστές των ταραγμένων αυτών εποχών...

Επίσκεψη στην Μακρόνησο

Για αύριο 27/05 προγραμματίσθηκε η ετήσια επίσκεψη της ΠΕΚΑΜ (Πανελλήνια Ένωση Κρατουμένων      Αγωνιστών Μακρονήσου). Στο πρόγραμμα της επίσκεψης συμπεριλαμβάνεται εκδήλωση μνήμης στο άγαλμα του Μακρονησιώτη αγωνιστή, ομιλία του γνωστού χαράκτη Γιώργου Φαρσακίδη και ξενάγηση στον χώρο των αρτοκλιβάνων όπου θα γίνει εξιστόρηση των γεγονότων του ΑΕΤΟ και θα σκιαγραφηθούν οι στιγμές της καθημερινότητας από τους αγωνιστές που πέρασαν από το Μακρονήσι.

Στην εκδήλωση θα παρευρεθεί και η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα

Για πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων : 210-3247820

Εκκλησιαστική κοπριά και νεοναζισμός

Το 1069μΧ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μανουήλ Κομνηνός διαμαρτύρεται έντονα στους συμβούλους του για την εμπλοκή της Εκκλησίας στα ζητήματα του κράτους. Ζητά την υποστήριξή τους σε σειρά νομοθετημάτων που επιθυμεί να εφαρμόσει που θα περιορίζουν αυτή την επιρροή. Η απάντηση είναι διστακτική μεν αρνητική δε. Πολλοί από τους άρχοντές του ήταν ήδη σε στενές οικονομικές σχέσεις με την Εκκλησία με αποτέλεσμα να διστάζουν απέναντι σε κάτι τέτοιο.

Το πρόβλημα του Μανουήλ Κομνηνού ξεκινά ήδη από τις απαρχές της χριστιανικής θρησκείας και συνεχίζεται έως και σήμερα.


Σήμερα η επίσημη θέση της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι η μη εμπλοκή της με τα πολιτικά ζητήματα, γραμμή όμως που δεν εφαρμόζει , όπως έκανε στην πορεία ολόκληρης της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Αφορμή για το άρθρο αυτό είναι ο αποτροπιασμός που μας προκάλεσε η πρόσφατη δήλωση του μητροπολίτη Αμβροσίου σχετικά με το πολιτικό σκηνικό της χώρας, σε κήρυγμά του εκ του άμβωνος.
Ειπώθηκαν τα εξής: «Δεν δύναμαι να κατανοήσω πώς και γιατί οι ιδέες της Χρυσής Αυγής είναι ανατρεπτικές και γιατί δεν είναι το ίδιο ανατρεπτικές ή επικίνδυνες και οι ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ».

Ακούγοντας αυτά αναρωτιόμαστε εάν πρόκειται για βλακεία ή για στοχευμένη προπαγάνδα. Αναλογιζόμενοι την ιστορική διαδρομή της Εκκλησίας καταλήγουμε στο δεύτερο. Άραγε ο κύριος Αμβρόσιος δεν γνωρίζει τα εγκλήματα του ναζισμού στην χώρα; Δεν γνωρίζει τι έκαναν οι ορδές του Χίτλερ στα Καλάβρυτα, στα οποία τυχαίνει να είναι μητροπολίτης; Δεν γνωρίζει ότι η Χρυσή Αυγή κρύβεται πίσω από δολοφονίες και ξυλοδαρμούς μεταναστών και Ελλήνων που αποτελούν με την στενή αλλά και την ευρύτερη έννοια ποίμνιο του κύριου Αμβρόσιου; Για να απαντήσουμε θα πρέπει να επιστρέψουμε ξανά στην ιστορία και να ρίξουμε φως σε κάποια θέματα.


Όταν ο ναζισμός πατά το πόδι του στην χώρα η επίσημη Εκκλησία, με την μοναδική φωτεινή στάση του Χρύσανθου, θα ορκίσει αδιαμαρτύρητα την νέα κυβέρνηση Κουίσλινγκς της χώρας. Από εκεί και μετά θα συντρώγει και θα συνεστιάζεται μαζί με τους δυνάστες του λαού ντόπιους και ξένους, τους μαυραγορίτες και τους βασανιστές. Ελάχιστα τα φαεινά παραδείγματα που θα διαλέξουν τον δρόμο της αντίστασης και θα το πληρώσουν με "ξύρισμα", βασανιστήρια και εκτελέσεις.

Θυμίζουν αυτοί οι ευσεβείς ιερείς κάτι στον κύριο Αμβρόσιο; Τους γνωρίζει; Τους δίδασκαν στις ιερατικές σχολές που φοίτησε;

Προχωράμε στο 1942 και μετά. Η μητροπολίτες ανά την χώρα υιοθετούν μια ενιαία και καλά κατευθυνόμενη στάση. Κατακεραυνώνουν εξ άμβωνος τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, καλούν τον λαό να υποκύψει στην πείνα και τον θάνατο "για να μην δίδεται λόγος εις τους Γερμανούς να πράξουν αναλόγως". και συνεργάζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τους χειρότερους ταγματασφαλίτες και προδότες της χώρας ( δείτε: H εκκλησία στην Κατοχή).  Χαρακτηριστικά θα μείνουν τα συγχαρητήρια και του Αγίου Όρους στον Αδόλφο Χίτλερ για την νίκη του επί των Σοβιετικών:

Εν Αγίω Όρει τη 13/26 Απριλίου 1941

Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον.

Εξοχότατε,

Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Όρους Αθω, λαμβάνομεν την εξαιρετικήν τιμήν ν' απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα και παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον, του οποίου Ηγούμενοι και αντιπρόσωποι τυγχάνομεν, διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς και Ευεργέτας του Ιερού τούτου Τόπου Βυζαντινούς Αυτοκράτορας και διαδόχους τούτων.

Το Αγιον Όρος, Εξοχώτατε, συνέστη εις Πανορθόδοξον μοναχικήν πολιτείαν, εις ήν ανέκαθεν διαβιούν εν αγαστή ομονοία μοναχοί ακωλύτως προσερχόμενοι από διάφορα ορθόδοξα Έθνη, κατά τον Θ΄ μ.Χ. αιώνα, πνευματικώς μεν εξαρτωμένων από του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, πολιτικώς δε αυτοδιοικούμενον υπό της Ιεράς Συνάξεως των Αντιπροσώπων των Είκοσιν Ιερών και Κυριάρχων Μονών και πολιτειακώς υπαγομένων υπό την προστασίαν και κηδεμονίαν των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και των διαδόχων Αυτών.

Το Αυτονομιακόν τούτο πολίτευμα περιεθριγκώθη δι' αλλεπαλλήλων τυπικών και Χρυσοβούλων των ιδρυτών και ευεργετών των Ιερών μονών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Βασιλείου του Μακεδόνος (882), Ιωάννου Τσιμισκή (972), Κωνσταντίνου Μονομάχου (1046), Στεφάνου Δουσάν (1346) και άλλων Σλαύων, Ουγγροβλάχων Ηγεμόνων και των μετέπειτα Σουλτανικών Φιρμανίων τελευταίως δε υπό του Καταστατικού Χάρτου του 1926, ούτινος δύο αντίτυπα εσωκλείομεν.

Το ουτωσί καθιερωθέν προνομιακόν και αυτοδιοίκητον καθεστώς του Ιερού τούτου Τόπου, αποτελέσαν αντικείμενον συζητήσεων και επικυρώσεων διαφόρων διεθνών συνθηκών περιεθριγκώθη τέλος, διά του 62ου άρθρου της Βερολινείου συνθήκης του έτους 1878, έχοντος ούτω, οι μοναχοί του Όρους Αθω οθενδήποτε και αν κατάγωνται θα διατηρήσωσι τα κτήματα και τα πρότερα αυτών δικαιώματα και θ'; απολαύωσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους ισότητος δικαιωμάτων και προνομίων.

Των εν Αγίω Όρει ενασκουμένων Μοναχών, ανεξαρτήτως τόπου προελεύσεως και Εθνικότητος, σκοπός και αποστολή καθ' όλον τον υπερχιλιετή βίον του Αγίου Όρους, υπήρξεν η διατήρησις, προαγωγή και εξασφάλισις των Ιερών αυτού σκηνωμάτων, η διά της ακαταπονήτου φιλεργίας των εν αυτώ ενασκουμένων μοναχών καλλιέργεια της τε εκκλησιαστικής και κλασσικής φιλολογίας και καλλιτεχνίας, ο ασκητικός βίος και η διηνεκής προσευχή υπέρ του σύμπαντος κόσμου.

Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας, ικανοποιούντος πλήρως άπαντας τους εν Αγίω Όρει ενασκουμένους ανεξαρτήτως εθνικότητος Ορθοδόξους μοναχούς και εναρμονιζόμενοι προς τον σκοπόν και την αποστολήν αυτών, παρακαλούμεν και ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν Αυτής.

Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων και Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής και καρδίας ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητι υγείαν και μακροημέρευσιν επ' αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Έθνους.

Υποσημειούμεθα βαθυσεβάστως"

Πηγή: Ιστορικόν Διπλωματικόν Αρχείον του Υπουργείου Εξωτερικών.
Αναδημοσίευση: περιοδικόν Ελληνικόν Πάνθεον, τεύχος 13, Ιουνίου-Αυγούστου 2001, σελίδα 18.

Μεταπολεμικά, ακολουθεί το όργιο του αντικομμουνισμού και του φασισμού. Ο στόχος όπως και τότε είναι το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και οι άλλες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της εποχής.
Είναι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός που θα συνομιλήσει ως αντιβασιλέας με τον Τσώρτσιλ κατά τα Δεκεμβριανά, και μέσω αυτού η Εκκλησία που αναλαμβάνει με την παραίτηση Παπανδρέου, το πογκρόμ του αντικομμουνισμού. Κατά τον εμφύλιο η στάση της Εκκλησίας εδραιώνεται ολοκληρωτικά. Από το μέτωπο που ένοπλοι ιερείς ακολουθούν τις συμμορίες της παρακρατικής ακροδεξιάς (παππούδες των σημερινών Χρυσαυγιτών) και τα ΜΑΥ, μέχρι την Μακρόνησο όπου ο Θεόφιλος κηρύττει τον τρόμο λέγοντας το περίφημο "Σήμερα ο Θεός θα σας δικάσει με το πιστόλι"(λίγο πριν την σφαγή των 300ων στο ΑΕΤΟ), η εκκλησία παίζει και εκείνη τον ρόλο της στην καταπίεση και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού.


Πώς άραγε ο κύριος Αμβρώσιος να ξεφύγει από την ιστορία; Πώς να μην συνεχίσει μια τέτοια "θαυμάσια" πορεία των προκατόχων του; Αλλά ακόμα κι αν δεν μπορεί ο ίδιος να ξεφύγει από την εκκλησιαστική κοπριά του αντικομμουνισμού και της αντιαριστεράς, αν δεν μπορεί να μην θαυμάσει τον νέο Χίτλερ-Μιχαλολιάκο, ας σιωπήσει τουλάχιστον γιατί το χώμα των Καλαβρύτων που πατά, είναι σπαρμένο με τα κόκαλα των νεκρών αθώων πολιτών που σφαγιάστηκαν από τους Ναζί με τις στολές χασάπη, που τιμά και θαυμάζει ο κύριος Μιχαλολιάκος...

Στιγμές από την φαεινή ιστορία της Εκκλησίας και της Χρυσής Αυγής σε έναν επίκαιρο παραλληλισμό

Ο φασίστας Πούλος με τον ιερέα πάντα στην δεξιά του

Συνεργασίες με τον κατακτητή

Μητροπολίτης σε διατεταγμένη υπηρεσία

Κείμενο της Μητρόπολης Ιωαννίνων του 1943 που καταφέρται ενάντια στον ΕΛΑΣ

Πράκτοας της Ιντέλιτζενς Σέρβις και μετέπειτα ιερέας

Πράκτοας της Ιντέλιτζενς Σέρβις και μετέπειτα ιερέας

Δημοκρατικός χαιρετισμός των νέων φίλων του κυρίου Αμβρόσιου

Έκδοση της Χρυσής Αυγής με τον ήρωά τους Ρούντολφ Ες

Ακόμα ένα έντυπο της Χρυσής Αυγής με αφιέρωμα στον Αδόλφο Χίτλερ.

Με την ματιά στραμμένη στον ναζισμό

Μια τελευταία φωτογραφία-σχόλιο

Παπούδες της Χρυσής Αυγής; Φίλοι του κυρίου Αμβρόσιου; Ήρωες των παιδικών τους παραμυθιών; Δεν γνωρίζουμε, πάντως για εμάς σφαγείς του ναζισμού



Άγνωστες φωτογραφίες της Εθνικής Αντίστασης

Από το αρχείο του Γιώργου Φαρσακίδη

Θεσσαλονίκη. Φοιτητική εκδρομή του ΕΑΜ Νέων στου Κουρί

Μια από τις πρώτες ανταρτομάδες του ΕΛΑΣ στην Μακεδονία

ΕΠΟΝίτικη παρέα της περιοχής Ντεπώ-Καλαμαριάς σε πικ-νικ σε κάποια παραλία του Θερμαϊκού. Ο δεύτερος αγωνιστής από την επάνω σειρά είναι ο Άρης Μορουχλίδης. Στο μπλόκο της Καλαμαριάς οι γερμανοτσολιάδες του Πούλου σκότωσαν και τους δύο του γονείς. 

Γενάρης του 1944 ανταρτοπούλες και κοπέλες της Καλαμαριάς εθελόντριες νοσοκόμες, μαζί με αντάρτες του ΕΛΑΣ και τον γιατρό Πέτρο Καστρινό 

Γενάρης 1945. Το νοσοκομείο του ΕΛΑΣ στην Βίλλα Αλαττίνη 

Θεσσαλονίκη 1945. Στο νοσοκομείο Κεντρικό κρατούμενοι ΕΛΑΣίτες με τον Ινδό φρουρό της φρουράς (αριστερά)

Αντάρτισσες του ΔΣΕ αιχμάλωτες στην Θεσσαλονίκη

ΕΠΟΝίτες της γειτονιάς του Ντεπό σε εκδρομή στο Πανόραμα (Αρσακλή) 

Παρέα ΕΠΟΝιτών του Ντεπό. Πρώτος μπροστά ο Γιώργος Φαρσακίδης και δίπλα του δεξιά ο Τόλιας, που εκτελέστηκε ετών 17 για την δράση του στην ΕΠΟΝ

Δύο σπάνιες φωτογραφίες του ισπανικού εμφυλίου

Ο ισπανικός εμφύλιος χαρακτηρίζεται από πολλούς ιστορικούς κύκλους ως η πιο πολωμένη και ταξικά προσανατολισμένη επαναστατική διαδικασία της σύγχρονης ιστορίας. Ασχέτως εάν συμφωνούμε ή όχι με τον χαρακτηρισμό, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την σύγκρουση ως κορυφαίο ιστορικό γεγονός.

Σε αυτό σημαντικότατος υπήρξε ο ρόλος της οργάνωσης και εξοπλισμού των Διεθνών Ταξιαρχιών από την ΕΣΣΔ και τα ανά την Ευρώπη κομμουνιστικά και σοσιαλιστικά κόμματα. Μέσα στις Διεθνείς Ταξιαρχίες σημαντικός υπήρξε και ο ρόλος των Ελλήνων κομμουνιστών τόσο επιτελικά όσο και στις πολεμικές επιχειρήσεις. Παρακάτω παρουσιάζουμε δύο σπανιότατα φωτογραφικά ντοκουμέντα των Ελλήνων κομμουνιστών του ισπανικού εμφυλίου.

Τα στελέχη του Ελληνικού Λόχου Διεθνών Ταξιαρχιών. Από αριστερά: Ο Γιάννης Σακαρέλος, Παντελής Παντελιάς,  Παναγιώτης Αιβατζής, Αναγνώστης Δεληγιάννης και ο Νίκος Βαβούδης 

Ο Νίκος Βαβούδης και ο Αναγνώστης Δεληγιάννης  με την στολή των Διεθνών Ταξιαρχιών 

Αναγνώστης Δεληγιάννης 

Ο Αναγνώστης Δεληγιάννης γεννήθηκε στο Γάνο της Θράκης και έζησε στην Καβάλα. Μέλος του Π.Ε. του ΚΚΕ Καβάλας και γραμματέας της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας Ελλάδας. Για την όλη αγωνιστική συμπεριφορά του διώχθηκε, φυλακίσθηκε, βασανίσθηκε και εξορίσθηκε πολλές φορές. Το 1935, δραπετεύοντας από τον Αη-Στράτη, περνά στην ΕΣΣΔ και αργότερα μεταβαίνει με δική του πρωτοβουλία στην Ισπανία στις τάξεις του Ελληνικού Λόχου των Διεθνών Ταξιαρχιών. Μετά την επιστροφή του από την Ισπανία πιάνεται από τις γαλλικές αρχές και παραδίδεται στην κυβέρνηση Μεταξά για να σταλεί εκ νέου στον Αη-Στράτη. Με την ναζιστική κατοχή, μεταφέρεται από τον Αη-Στράτη στις φυλακές Παύλου Μελά όπου του προτείνεται από τις βουλγαρικές αρχές να λάβει την βουλγαρική υπηκοότητα ένεκα που η καταγωγή του ήταν από περιοχή που κατέχονταν από τους Βούλγαρους. Ο Δεληγιάννης το αρνείται κατηγορηματικά και το 1944 οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. 

Σκέψεις γύρω από την διεθνή αντικομμουνιστική προπαγάνδα

Στο θέμα του αντικομμουνισμού και της προπαγάνδας έχουμε και στο παρελθόν αναφερθεί, εξετάζοντας ορισμένες τις πτυχές. Φυσικά μια ευρύτερή της ανάλυση ξεφεύγει τόσο από τον σκοπό του ιστολογίου όσο και από το γνωστικό μας περιεχόμενο.

Η σχέση διεθνούς και εγχώριου αντικομμουνισμού είναι αν όχι καταφανής τουλάχιστον πρόδηλη. Όπως και πολλές άλλες πτυχές της πολιτικής προπαγάνδας, ο αντικομμουνισμός εμφανίζει και αυτός ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, μορφώματα και πρότυπα τα οποία όχι μόνο εμφανίζονται διακρατικά αλλά και διαχρονικά. Φυσικά, τέτοιες ομοιότητες προβάλλουν ευκολονόητες εάν κανείς αναλογισθεί τον παγκόσμιο ενορχηστρωτή του αντικομμουνισμού. Το παγκόσμιο κεφάλαιο χαρακτηρίζεται από ενότητα ταξική και ως εκ τούτου και από ενότητα στην ανάγκη προάσπισης της κερδοφορίας του απέναντι στο παγκόσμιο προλεταριάτο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες εμφανίζεται και μια ενότητα προπαγάνδας απέναντι στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Από αυτή την ενότητα ξεπηδούν λοιπόν τα διεθνή αντικομμουνιστικά πρότυπα. Ας δούμε παρακάτω μερικά από αυτά


Η καταστροφή ως κοινός τόπος

Ένα από τα βέλη στο διεθνές αντικομμουνιστικό οπλοστάσιο είναι η αυθαιρετοποίηση της καταστροφής. Με την έννοια αυτή εννοούμε την αυθαίρετη εικόνα της καταστροφής που υποτίθεται ότι ο κομμουνισμός φέρνει στον κόσμο. Η καταστροφή αυτή δεν στοιχειοθετείται ως προς το πως ή το γιατί συμβαίνει. Είναι απλά μια "φυσική" κατάληξη της εφαρμογής του σοσιαλισμού η οποία προσφέρεται και σερβίρεται προς βρώση χωρίς κανένα στοιχείο και καμιά απόδειξη. Είναι δε σίγουρο ότι  πορεία της εφαρμογής του σοσιαλισμού οδηγεί προς τα εκεί σε κάθε κοινωνικό ιστό και σε κάθε χώρα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

Βρετανικό έντυπο. Τι συμβαίνει στους εργαζόμενους στον σοσιαλισμό.  Η προπαγάνδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι  στον σοσιαλισμό η ασθένεια του εργάτη τιμωρείται με θάνατο 

Αμερικανικό έντυπο: Η αστερόεσσα καίγεται ενώ μια ομάδα  στρατιωτών δολοφονεί και σκοτώνει αδιακρίτως και χωρίς αιτιολόγηση αθώους πολίτες. Παρατηρείστε ότι ο κομμουνισμός απειλεί και το διαφορετικό φύλο (η γυναίκα στο κέντρο) και την αμερικανική μειονότητα (αφροαμερικανός δεξιά). Με άλλα λόγια η ανισότητα και  οι σχέσεις εκμετάλλευσης εδώ καταστρατηγούνται απέναντι στον κοινό εχθρό που συμπεριφέρεται σε όλους το ίδιο

Έντυπο από την Ταϊλάνδη. Δεξιά τα παιδιά μαθαίνουν μόνο την κομμουνιστική προπαγάνδα στα σχολεία ενώ αριστερά  εμφανίζεται το ιδανικό σχολείο (που φυσικά απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα) της Ταϊλάνδης 

Έντυπο από την Ταϊλάνδη. Δεξιά το μικρό παιδί στην Κίνα καταδίδει στον κομισάριο ότι ο πατέρας του έχει παράνομα ένα γουρούνι. Δεξιά η κοινωνία της Ταϊλάνδης του καπιταλισμού και της εκμετάλλευσης άνευ όρων, φαίνεται να παρέχει τα μέγιστα σε όλους 

Έντυπο από την Ταϊλάνδη. Και φθάνουμε και σε ένα από τα προκείμενα της αμφισβήτησης της εξουσίας.  Το θρησκευτικό εποικοδόμημα καταστρέφεται και διαλύεται (χωρίς να εξηγείται γιατί αυτό είναι κακό κατ' ανάγκη) στην Κίνα ενώ η Ταϊλάνδη δράττει τους (υποτιθέμενα απαραίτητους) καρπούς της θρησκείας  

Έντυπο από τις ΗΠΑ. Παρουσιάζεται μια εικόνα πίσω από το σοβιετικό παραπέτασμα. Η  ΕΣΣΔ του κοινωνικού κράτους, της παιδείας και της μόρφωσης, των γιατρών και επιστημόνων, των πάρκων και των λαϊκών θερέτρων εμφανίζεται ως κρανίου τόπος. Πυρηνικά, και θάνατος φυτρώνει σε μια εικόνα απόλυτης καταστροφής. 

Έντυπο της Ναζιστικής Γερμανίας. Τέλος ας δούμε και ένα δείγμα του σκοτεινού  παρελθόντος του αντικομμουνισμού. Όταν το κεφάλαιο ξεκίνησε να νιώθει την απειλή του παγκόσμιου εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, μια φυσιογνωμία γνωστή σε όλους αναλαμβάνει να διδάξει τις μεθόδους σπίλωσης των αξιών του. Ο Γκέμπελς διδάσκει τον αντικομμουνισμο. Τα μαθήματά του αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη και ως σήμερα... 

Το αρχέτυπο του τέρατος και του τιμωρού

Το επιχείρημα της καταστροφολογίας, οδηγεί εύλογα και λογικά στην ανάγκη προσδιορισμού δύο παραγόντων: Του ποιος κρύβεται και ευθύνεται για αυτή την καταστροφή και του ποιος θα αναλάβει να τον αντιμετωπίσει. Εδώ, ορμώμενοι από την ναζιστική απάντηση "Ο Φύρερ", οι ανά τον κόσμο ενορχηστρωτές του αντικομμουνισμού, κατασκεύασαν και κατασκευάζουν την εικόνα του ήρωα-τιμωρού. Εφευρίσκονται ήρωες και σωτήρες που έχουν αναλάβει να χτυπούν το κόκκινο τέρας και λυτρώνουν τον λαό από την επιρροή του. Φυσικά ο ίδιος ο λαός που πλήττεται από τον κομμουνισμό, αδυνατεί να δώσει ο ίδιος μιαν απάντηση σε αυτόν. Με άλλα λόγια, σε καμιά περίπτωση δεν απαντά ο ίδιος ο θιγόμενος λαός στο τέρας του κομμουνισμού, αλλά ο ήρωας- σύμβολο. Αυτό φυσικά συμβαίνει για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί αντικατοπτρίζει την πραγματική αίσθηση των κεφαλαιοκρατών για τον λαό. Την αίσθηση δηλαδή ότι είναι ανίκανος χωρίς την μπότα του και την επιβολή του να προσδιορίσει την ζωή του. Δεύτερον, γιατί προσπαθεί να πείσει για ακριβώς αυτό. Δηλαδή να πείσει τον κόσμο να μην πιστεύει ούτε στην δική του νόηση αλλά ούτε και στην δική του δύναμη. Εδώ η προσπάθεια είναι πολυεπίπεδη. Σε πρώτο επίπεδο ο λαός δεν πρέπει να μάθει την δύναμή του απέναντι στο κόκκινο τέρας και άρα να εμπιστευτεί τον ήρωα για να σωθεί. Αλλά και σε δεύτερο επίπεδο δεν πρέπει να εμπιστευθεί την δύναμή του γιατί μέσα από αυτή την διαδικασία μπορεί να την στρέψει και ενάντια των καταπιεστών του. Ας δούμε τώρα μερικά τέτοια παραδείγματα. 

Το πιθηκόμορφο τέρας του κομμουνισμού, όπως παρουσιάζεται από την ναζιστική προπαγάνδα. Ο συμβολισμός δεν είναι τυχαίος. Η ναζιστική προπαγάνδα ταυτίζει τους κομμουνιστές με τα πιθηκοειδή, δηλαδή τους υπανθρώπους. 

Ο πιθηκάνθρωπος του κομμουνισμού όπως επιβιώνει στην μεταπολεμική  αγγλική προπαγάνδα.  Οι ομοιότητες είναι προφανείς. Να ποιο είναι το τέρας που απειλεί με την καταστροφή της ευημερίας. Είναι προφανώς το πιθηκόμορφο κτήνος του κομμουνισμού.  

Ακόμα ένα αμερικανικό έντυπο του μακαρθισμού. Εδώ βλέπουμε σε ένα άλλο βερσιόν το κτήνος του κομμουνισμού να εμφανίζεται ως νεκροζώντανο τέρας που κατασφάζει τους λαούς και απειλεί τα "ελεύθερα" έθνη

Και φθάνουμε και στην παρουσίαση του ήρωα τιμωρού ! 

Ένα από τα πρώτα κόμικ των ΗΠΑ. Εδώ ο Αμερικάνος ήρωας-εκδικητής που ενσαρκώνεται ως στρατιώτης (για να ταυτισθεί ο μέσος Αμερικανός στρατιώτης που μάχεται για τ συμφέροντα του κεφαλαίου εκτός συνόρων)  σκοτώνει με μίσος τους Βορειοκορεάτες εχθρούς του. 

Ακόμα ένα κόμικ για την Βόρεια Κορέα. Ξανά ο Αμερικάνος στρατιώτης χτυπά το τέρας του κομμουνισμού 

Και φθάνουμε σε πιο σύγχρονα κόμικ. Εδώ ο γνωστός Captain America χτυπά τις ορδές του κομμουνισμού που κινούνται μέσα από το απρόσωπο πράσινο κομμουνιστικό κτήνος. 

Ίσως το πιο ενδιαφέρον κόμικ. Ξανά ο Captain America και ο βοηθός του χτυπούν, ποιόν όμως??? Τον  πράκτορα κομμουνιστή που επιχειρεί να ξεσηκώσει τους εργαζόμενους σε απεργία!!! Καταφανής ο τρόπος μόχλευσης της συνείδησης ως προς την διεκδίκηση των κεκτημένων της εργατικής τάξης. Όταν αυτή διεκδικεί κάτι γίνεται θύμα του κομμουνισμού.