Λίγα είναι εκείνα που μπορούν να ειπωθούν για ανθρώπους όπως ο Λευτέρης Παπαστεργίου, τόσο σε ότι αφορά την δράση του αλλά και σε ότι αφορά το φρικτό τέλος που η ξενόδουλη άρχουσα τάξη της χώρας του επιφύλαξε.
Ο Λευτέρης Παπαστεργίου κατάγονταν από το ανταρτοχώρι Τσαριτσάνη Ελασσόνας. Έχοντας τελειώσει το Γυμνάσιο μαθαίνει δίπλα σε ένα μάστορα την τέχνη του κατασκευαστή κεραμικών. Με την εισβολή των Ιταλών το 1940, κατατάσσεται στον στρατό και διαπρέπει με τον βαθμό του λοχία. Το 1941 θα ανέβει ξανά στα βουνά, αντάρτης αυτή τη φορά με την αντιστασιακή ομάδα Συντονισμένος Αγώνας. Εκεί λαμβάνει το ψευδώνυμο Ολυμπίσιος (η ομάδα δρούσε στον Όλυμπο). Το 1942 ενώνει την ομάδα του με τον ΕΛΑΣ και λαμβάνει τον βαθμό του καπετάνιου. Μετά την Βάρκια κυνηγήθηκε ανηλεώς με τον συναγωνιστή και συχωριανό του Μπαντέκο. Αναγκάζεται να βγει ξανά αντάρτης με τον ΔΣΕ τον Μάρτη του 1946 και λαμβάνει μέρος στο χτύπημα στο Λιτόχωρο. Για ένα διάστημα κατέχει την θέση του διοικητή των δυνάμεων του ΔΣΕ Ολύμπου. Το 1949 επιστρέφει στην Ρούμελη και αναλαμβάνει διοικητής της 123ης Ταξιαρχίας ΔΣΕ. Στόχος στρατηγικός της Ταξιαχίας είναι να κρατιέται πάντα ενεργό το μέτωπο στον Όλυμπο. Ο Παπαστεργίου το καταφέρνει ματώνοντας ξανά και ξανά τις κυβερνητικές δυνάμεις σε πάμπολλες μάχες.
Με την ήττα του ΔΣΕ και την υποχώρησή του, ο Παπαστεργίου παίρνει την διαταγεί να προωθεί τμηματικά τους αγωνιστές του ΔΣΕ μέσω Χασιών προς την Αλβανία. Τρεις αποστολές ανταρτών οργανώνονται από τον Σεπτέμβρη του 1949 έως τον Νοέμβριο από τον Παπαστεργίου, αποτελούμενες από αντάρτες του ΔΣΕ Ρούμελης, Ολύμπου και Θεσσαλίας. Οι ομάδες μαζεύονται στον Όλυμπο όπου τους δίνονται ότι ελάχιτα εφοδια και όπλα υπάρχουν και ξεκινούν το ταξίδι τους για την πολιτική προσφυγιά. Στις 3 ομάδες που πρόλαβε να οργανώσει ο Ολυμπίσιος καμιά δεν έπεσε στα χέρια των κυβερνητικών. Οι μαχητές αυτοί σε μεγάλο βαθμό του χρωστάνε την ζωή τους.
Στην συνέχεια ανατίθεται στον Ολυμπίσιο ο συντονισμός των ομάδων των πολιτικών επιτρόπων. Και σε αυτόν τον τομέα ο Παπαστεργίου λειτουργεί με αυταπάρνηση και ηρωισμό. Φτιάχνει γιάφκες, προσπαθεί να ξαναοργανώσει το δίκτυο πληροφοριών και τις διασυνδέσεις. Ο μοναδικός ασύρματος που συνδέει τις ομάδες με το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ βρίσκεται σε σπηλιά στα Πιέρια όρη. Ο Παπαστεργίου στέλνει εκεί τον λοχαγό Θεόφιλο Χατζημιχάλη στην γιάφκα να φέρει νεότερα. Εκείνος συλλαμβάνεται από τον ΕΣ και φυλακίζεται. Έτσι χάνεται και η τελευτάια επαφή με το αρχηγείο.
Το μικρό σώμα των πολιτικών επιτρόπων κινείται προσπαθώντας να συλλέξει πληροφορίες και επαφές. Μια ημέρα προς το τέλος του Νοέμβρη του 1949, ο Λευτέρης Παπαστεργίου ξεκινά να κατέβει στην Τσαριτσάνη να βρει ψωμί. Εκεί τον περιμένει ενέδρα. Κάποιος τον είχε προδώσει. Ο Ολυμπίσιος χάνει την ζωή του επί τόπου από τις σφαίρες παρακρατικών και χωροφυλάκων. Το κορμί του μεταφέρεται στην Ελασσόνα και κρεμιέται σε κοινή θέα για αρκετές ημέρες από φανοστάτη της κεντρικής πλατέιας...
Έτσι άδοξα χάθηκε ο Λευτέρης Παπαστεργίου, ένα λαμπρό άστρο στον αστερισμό των λαικών ηρώων.
Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς του τιμημένου ΚΚΕ. "Ενας δεν είμαι,μα χιλιάδες,όχι μονάχα οι ζωντανοί, κι οι πεθαμένοι μ'ακλουθάνε σε μιαν αράδα σκοτεινή..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρος
"Ενας δεν είμαι, μα χιλιάδες, όχι μονάχα οι ζωντανοι,κι οι πεθαμένοι μ'ακλουθάνε σε μιάν αράδα σκοτεινή...".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς του τιμημένου ΚΚΕ.
Σπύρος
Τον Ολυμπισιο δεν τον σκότωσαν παρακρατικοί και χωροφυλάκες αλλα στρατιώτες του Ε.Σ η ομαδα που ηταν έφεδ.λοχίας ο παππους μου το περασμα το προδωσε ΕΛ.ΑΣίτης και στήθηκε η ενεδρα (καλα εσεις οι κομουνιστες προδιδει ο ενας τον αλλον)απο οτι εμαθα απο τον μακαριτη τον παππου μου(παρασημοφορεμενος με μεταλιο ανδρειας λογο οτι ελαβε μερος στην εθνική αντισταση σαν μελος της εθνικης οργανοσης Κρητης Ε.Ο.Κ. του Μπαντουβα) ο Ολυμπισιος ειχε καταδικαστει για φονο συγγενη του για κτηματικες διαφορες 20 χρονια φυλακη αλλα οταν εγινε ο πόλεμος οι φυλακες βομβαρδίστικαν και ετσι δραπετευσε και πηγε στον ΔΣΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην κατοχη μου εχω φωτογραφιες με τον νεκρο Ολυμπισιο να κρεμιέται από φανοστάτη της κεντρικής πλατέιας και διπλα του ο παππους μου με αλλους στρατιωτες και εγγραφα του ΓΕΣ που πιστοποιουν τα οσα γραφω
Θα με ενδιεθερε πολυ η αποψη σου,γιατι συλλεγω υλικο ιστορικο της περιοχης να μην χαθει,
ΔιαγραφήΕχω αλλες πληροφοριες για τον καταδοτη,δυστυχως συγγενη μου,που μικρο τσομπανοπουλο,με ξυλο και πιεση αναγκαστηκε να μαρτυρισει οτι απο εκει περνουσε ο λευτερης,
Ακουστηκε και για αμοιβη αλλα το σιγουρο ειναι οτι ο συγγενης μου πεθανε παμπτωχος
επικοινωνησε μαζι μου στο kloutsa@gmail.com
1) Moυ άρεσε πολύ το "εσεις οι κομμουνιστές" :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιτάξτε τέτοια φαινόμενα υπήρξαν πολλά ιδιαίτερα όταν διαλύονταν τα τμήματα του ΔΣΕ. Δεν είναι θέμα κομμουνιστών είναι θέμα επιβίσης και κάποιοι ανθρωποι φυσιολογικό είναι να βάζουν το ένστικτο πάνω από την ιδεολογία... Βέβαια ήρωες είναι οι συνεπείς αγωνιστές...
2) Για τον Ολυμπίσιο και πολλούς άλλους αγωνιστές είχαν κυκλοφορήσει τέτοιες πληροφορίες και αποτελούν στην συντριπτική τους πλειοψηφία κομμάτι της προπαγάνδας της εποχής. Χωρίς απτά στοιχεία δυστυχώς όλα αυτά παραμένουν φήμες...
3) Θα ήθελα όσο τίποτε να δω αυτή την φωτογραφία δεδομένου ότι ερευνώ ακριβώς αυτά τα περιστατικά. Μπορώ να δεσμευτώ για την μη δημοσίευσή της και φυσικά μπορέιτε να μην καταδείξετε τον παππού σας ανάμεσα στους εικονιζόμενους.
Νομίζω ότι ο ηρωισμός, η αυταπάρνηση, η αταλάντευτη προσήλωση στα ιδανικά τους και το ήθος των μαχητριών-μαχητών του ΔΣΕ είναι δεδομένα και μόνο αμετανόητοι φανατικοί δεν μπορούν να τα αναγνωρίσουν. Επειδή είμαι βαθιά ενημερωμένος για τα θέματα του ελληνικού εμφυλίου και μιας και το άρ8ρο αναφέρεται στο παληκάρι τον ολυμπίσιο, πιστεύω αγαπητέ Oberon πως θα πρέπει να γίνει επιτέλους μια βαθύτερη έρευνα για τα όσα συνέβησαν στο χώρο του ΚΓΑΝΕ σε επίπεδο στρατιωτικής ηγεσίας και πολιτικών επιτρόπων ταξιαρχιών, Ταγμάτων κτλ. Σαν πολλλές αλλαγές δεν είχαμε από τη ίδρυση του ΚΓΑΝΕ και μετά? Ιδιαίτερα μετά από την επιχείρηση Χαραυγή του κυβερνητικού στρατού την άνοιξη του '48, καθώς και τις μάχες Καρδίτσας και Σοφάδων!!!....Δε λέω περισότερα για να μην πιαστούν από αυτά τίποτα κακεντρεχείς και αρχίσουν το γνωστό τροπάρι.....Εννοώ κυρίως Διοίκηση 144 Τ/ξχίας, Διοίκηση 172 Τ/ξχίας, Διοίκηση 138 Τ/ξχίας καθώς και τις διοικήσεις των οργανικών τους ταγμάτων.....Επίσης εννοώ τις υποθέσεις της 126 Τ/ξχίας-καλοκαίρι '48, υποθέσεις Παπούα, Περικλή, Μπελή, Ερμή, Ζαχαρία Παπαδουκάκη κτλ, αλλαγές στις θέσεις των επιτελαρχών Τ/ξχιών, αλλά και των 2 Μεραρχιών του ΚΓΑΝΕ.....ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΈΡΩΝ..... ΥΓ: Συγχώρεσέ με για την υποβολή σχολίου ως ανώνυμος, το κάνω για ευνόητους λόγους.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμή και δόξα στους πεσόντες του ΔΣΕ και ειδικά σε παληκάρια τύπου Ολυμπίσιου....Το άρθρο δεν ανφέρει τη δράση αυτού του παληκαριού ως διοικητή της 172 Τ/ξχίας (τουλάχιστο τους τελευταίους μήνες του 1948 έως και την κατάληψη και τις επιχειρήσεις που ακολούθησαν την κατάληψη του Καρπενησίου (άρα τουλάχιστο έως μέσα Φεβρουαρίου 1949). Η 172 ανήκε στην 2α Μεραρχία (Ρούμελης) του ΔΣΕ και μετά τον Ολυμπίσιο τη διοίκησή της την ανέλαβε ο Αγησίλαος (Τσορμπατζής), εξάλλου η δύναμή της είχε μειωθεί πλέον στο επίπεδο Διλοχίας....Όπως σου ξαναέγραψα αγαπητέ Oberon, πρέπει να εξεταστούν αυτές οι αρκετές και αιφνίδιες αλλαγές Δ/κτών Τ/ξχιών, Ταγμάτων κτλ στους σχηματισμούς του ΚΓΑΝΕ (ακόμα και στην 3η Μεραρχία-Μωρηά)......Μήπως ο Ολυμπίσιος έπεσε σε κάποιας μορφής δυσμένεια??? Όπως μάλλον και ο Αθανασίου της 144??? και ο Παπούας? και ο Περικλής??? Τι στο καλό, περονόσπορος έπεσε? Τα συνδυάζω και με ένα από τα επίσημα ντοκουμέντα από την υπόθεση Καραγιώργη (έγγραφο Αθανασίου περί ανταγωνισμού 1ης και 2ας Μεραρχίας και εύνοιας Καραγιωργη προς τη θεσσαλική Μεραρχία, γεγονός που κατά τον Αθανασίου είχε ως αποτέλεσμα την ανάληψη πολύ παράτολμων ενεργειών από Διαμαντή, που κατά τον Αθανασίου οδήγησε στο θάνατό του.....). Επίσης, η 123 αντίθετα με ότι λέει το άρθρο δεν ήταν Τ/ξχία της Ρούμελης, αλλά της Θεσσαλικής 1ης Μεραρχίας με χώρο ευθύνης Ανατολική Θεσσαλία-Κάτω Όλυμπο......
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερεταίρω στα 2 προηγούμενα σχόλιά μου (ΑΝΩΝΥΜΟΣ 14 ΑΠΡ 2012, 10.44 ΑΜ και ΑΝΩΝΥΜΟΣ 25 ΑΠΡ 2012, 12.40 PM), ήθελα να προσθέσω πως ειδικά για την 172 Τ/ξχια ο απαράμιλλος Β. Αποστολόπουλος αναφέρει πως μέσα στην άνοιξη του '49 ανέλαβε τη Δ/κση της και ο Μήτσος Δάλλας (αναπλ. μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ), τον οποίο μάλιστα επαινεί ως εξαιρετικό άνθρωπο.....Ο δε Τρ. Γεροζήσης αναφέρει πως από προφορική πηγή άκουσε ότι ο Ολυμπίσιος ανέλαβε την 138 Τ/ξχία για λίγο (μετά τη μάχη στη γέφυρα του Κοράκου, άρα τέλη Μαρτίου-αρχές Απριλίου '49) και ότι ανέλαβε για λίγο την 172 ο Παπούας (ο οποίος από ότι λέει ο Αποστολόπουλος πέφτει μέσα στην άνοιξη και αυτός σε δυσμένεια, ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ?).....Και τότε, πότε άραγε πήγε ο Δάλλας (κατά τον Αποστολόπουλο όπως προείπα)στην 172? Και πόσο καιρό έμεινε ο Ολυμπίσιος στην 138, τί έκανε μετά από την ανάληψη (εάν αυτό ισχύει) της 138, μέχρι και μετά την ήττα στο Γράμμο (που ανέλαβε πλέον τη διεκπεραίωση αποστολών μικρών ομάδων ανταρτών προς τα σύνορα)? Να πήγε μετά την 138 στην 123 αποκλείεται διότι εκεί ήταν διοικητής ο Παπαδάμος (Φερραίος). Και τότε γιατί ''χάνεται'' από το προσκήνιο από τέλος άνοιξης '49 έως και σεπτέμβριο '49? Τί κάνει, πού βρίσκεται? Προς το του βιβλίου του ο Β. Αποστολόπουλος αναφέρει μετά τον Δάλλα ως Δ/κτή της 172 τον Νώντα και μάλιστα λέει για την 172 (στην οποία σημειωτέον ο Αποστολόπουλος υπηρέτησε εκείνο το επίμαχο διάστημα), ότι ήταν πολύ αδύναμη, πρακτικά είχε μειωθεί στο επίπεδο Διλοχίας....Ο δε Δάλλας στα γεγονότα δίωξης του Καραγιώργη, διαψεύδει στην ανάκριση ως ανακριβείς τους ισχυρισμούς του Αθανασίου περί πρόκλησης από τον Καραγιώργη ανταγωνισμού μεταξύ 1ης και 2ας Μεραρχίας και προτίμησης Καραγιώργη προς την 1η.....Γιατί λοιπόν τόσες αλλαγές στη Δ/κση της 172 (Ερμής-Ολυμπίσιος-Παπούας-Δάλλας-Νώντας)?? Τί στο καλό περονόσπορος έπεσε και τους έτρωγε όλους η δυσμένεια? Τί ακριβώς συνέβη??? Ποιά είναι τα λάθη-παραπτώματά τους που τους ''έφαγαν''??
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης ποια είναι η τύχη του Κοτσάβρα? γιατί χάνεται έτσι απότομα από το προσκήνιο? Πέθανε αιφνιδίως ή κάτι άλλο έγινε? Γνωρίζουμε ότι μετά τον βαρύ τραυματισμό του Καραγιώργη κατά την κάθοδό του στο ΚΓΑΝΕ από το Γράμμο, πως τη Δ/κση του ΚΓΑΝΕ την αναλαμβάνει ο Κολιγιάννης με ΠΕ τον Ζωγράφο (οπότε πάει ο Γκριτζώνας ΠΕ στη Μεραρχία Γιώτη). Για ποιό λόγο λοιπόν στα καλά καθούμενα ''εξαφανίζεται'' εντελώς από το προσκήνιο ο Κοτσάβρας?
Ο Ερμής τί έχει απογίνει στο μεταξύ? (διότι από την άνοιξη του '48 ''εξαφανίζεται'' και αυτός από το προσκήνιο, μάλλον -όπως υποθέτω- πέφτει σε δυσμένεια μετά την αποτυχία του Αρχηγείου Φθιώτιδας του οποίου ηγείται και το οποίο αργότερα μετονομάζεται σε 172 Τ/ξχία, να ασφαλίσει τα εφόδια που αποκτήθηκαν μετά από το χτύπημα στην Αταλάντη). Πού βρίσκεται, τί καθήκοντα έχει πλέον? Ο Αθανασίου μέχρι και το Καρπενήσι διοικεί την 144 (έχει υποπέσει βέβαια στο σφάλμα του σβησίματος του ασυρμάτου της 144 Τ/ξχίας και του μικρού μπερδέματος που αυτό δημιούργησε κατά τη μάχη της Καρδίτσας). Χάνεται από το προσκήνιο και αυτός για πολοούς μήνες και τον ξαναβλέπουμε επίσημα πολλούς μήνες μετά, κατά την απόπειρα κατεβάσματος του Αποσπάσματος Μπαντέκου προς Ν. Ελλάδα, 1-2 Αυγούστου '49 και μάλιστα το τμήμα του διασπάει επιτυχημένα τον κλοιό και κάνει επαφή με τα αποκομένα-διαλυμένα Τμ/τα της 2ας Μεραρχίας, υποδέχεται, δε και τον Γιώτη και το Απόσπασμά του, όταν φτάνουν και αυτοί στη Βουλγάρα. Τί έκανε στο μεσοδιάστημα και γιατί ''εξαφανίζεται'' τόσους μήνες? Και αυτός στη δυσμένεια τόσον καιρό? Ποιανού????
Ο Ζαχαρίας Παπαδουκάκης της 138 τί γίνεται μετά τη μάχη στη γέφυρα του Κοράκου? Πού χάνεται και αυτός? Πού εξαφανίστηκνα τόσους μήνες τόσα στελέχη και γιατί?
Φιλικά Μιχάλης......
ΥΓ: Όλες οι ερωτήσεις μου είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΥ ΔΟΛΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ....Είναι απλά για την αποκατάσταση των ιστορικών στιγμών και τη συμπλήρωση του παζλ των γνώσεών μου για τον ΔΣΕ στη Ν. Ελλάδα που με ενδιαφέρει πολύ το ότι ζητάω τις απαντήσεις.....
Καλησπέρα.
ΔιαγραφήΕίμαι ανιψιός του Ζαχαρία Παπαδουκάκη ( το σωστό είναι Παπαρδουκάκης) Είμαι εγγονός του αδερφού του, ο θείος παρόλο που είχε πολύ καλές σχέσης με την μητέρα μου ( η μάνα μου τον κράτησε στα γεράματα του από όταν έφυγε η θεία ) ποτέ δεν μας μίλησε για τον αγώνα του εκτός από μεμονωμένα περιστατικά. Αυτό που θέλω πραγματικά είναι να μάθω από γνώστες η αρχεία που τυχών υπάρχουν, την ιστορία του θείου μου.
Παρακαλώ όποιος θέλει να με βοηθήσει μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου στο mail larryperama@gmail.com
Ευχαριστώ.
Τωρα ειδα τα γραφομενα σου.Αυτη την περιοδο ψαχνω στοιχεια για τον Νακο Μπελη και εχω βρει καποια πραγματα για το θειο σου,που ηταν ενα διαστημα μαζι με Μπελη-Παλαιολογου.christos_nian@yahoo.gr
ΔιαγραφήΣας Ευχαριστώ πολύ.
ΔιαγραφήΈχω μερικές ερωτήσεις ακόμα για μερικούς πρώην μόνιμους αξιωματικούς του Στρατού, οι οποίοι πέρασαν και αγωνίστηκαν στις γραμμές του τιμημένου και ηρωικού ΔΣΕ.....
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Έχετε κάποιες λεπτομέρειες για την σύλληψη και κατόπιν εκτέλεση των Πέτσα (Δ/κτής Σχολής Αξιωματικών ΚΓΑΝΕ) και Κούρτη (Δ/κτής Ουλαμού Στελεχών -υπαξιωματικών- του ΚΓΑΝΕ)?
2) Γνωρίζετε κάτι για την τύχη του Αυδή (Επιτελάρχης της 2ας Μεραρχίας). Πότε και γιατί ανέλαβε Επιτελάρχης της 2ας ο Παπαϊωάννου? Μήπως έπεσε στο πεδίο της μάχης και της τιμής ο Αυδής και τον αντικατέστησε ο Παπαϊωάννου? Αν έγινε έτσι, τότε θα πρέπει να έγινε μάλλον τέλη απρίλη με μάη '49.....
3) Γνωρίζετε κάτι για την τύχη του Τσο(μ)πανάκη, Επιτελάρχη της 144 Τ/ξχίας???
4) Γνωρίζετε κάτι για την τύχη του Παπαβασιλείου (Τσαπουρνιάς)? Υπήρξε αξιωματικός εφοδιασμού του ΚΓΑΝΕ και έγραψε ΕΠΟΣ όταν ηγήθηκε πρωτοχρονιά του '49 της μεγαλύτερης φάλαγγας που εστάλη ποτέ για τον ανεφοδιασμό του ΚΓΑΝΕ από το Γράμμο. Η φάλλαγγα μετέφερε πυρομαχικά-οπλισμό-ιατροφαρμακευτικό υλικό-τρόφιμα κτλ προς το ΚΓΑΝΕ ώστε να το ανεφοδιάσει εν όψει της επικείμενης επιχείρησης κατάληψης του Καρπενησίου......
Επίσης, θα ήθελα να μάθω εάν ο Ταγματάρχης Μωρηάς -καθηγητής φιλόλογος- που έπεσε μαχόμενος (μάλλον 2 Αυγούστου 1949) στο Λυκοκρέμασμα της Πίνδου κατά την απόπειρα του αποσπάσματος Μπαντέκου να διασπάσει τον κλοιό και να κατέβει στη Ν. Ελλάδα, είναι ο ίδιος με τον Μωρηά (Ράφτης ή Ράπτης), ο οποίος από κοινού με τον Ηρακλή (Υφαντής) διεξήγαγαν τις ανακρίσεις στους μαχητές του Τάγματος Νικηφόρου της 126 Τ/ξχίας, καλοκαίρι του '48 (υπόθεση ενδεχόμενης οργανωμένης λιποταξίας μαχητών του Τάγματος, που οργανώθηκε από κάποιον μαχητή του Τάγματος με επίθετο Γαλάνης).
Υπόθεση Παπούα: Σε μπλογκ έχω διαβάσει (δε δίνω βάση, αλλά ψάχνω για απαντήσεςις σε όλα) ότι ο Παπούας κατά τις ανακρίσεις μετά τη σύλληψή του κατηγόρησε τον Διαμαντή για διάφορες ακρότητες και δολοφονίες αμάχων κτλ. Είναι αλήθεια αυτό για τον Παπούα? Κατηγορήθηκε ο Παπούας για βιασμούς και άλλα εγκλήματα και τα ''ομολόγησε"? ''Ομολόγησε'' ότι στη φάλαγγα έβαζε μπροστά γυναικόπαιδα ώστε να μην κινδυνεύει αυτός πίσω? Ξέρετε κάτι επ' αυτού? Το επίσημο ΚΚΕ τη θέση έχει για τον Παπούα σήμερα? Τον θεωρεί τιμημένο νεκρό ή ήρωα του κόμματος, ή όχι? Ή κρατάει αποστάσεις από αυτόν εξαιτίας της υποτειθέμενης στάσης του κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του?? Πάντως, στο Βιβλίο του για τον ΔΣΕ, ο Μπαρτζιώτας δε μνημονεύει το όνομά του ανάμεσα στα άλλα των τιμημένων πολεμάρχων του ΚΚΕ όπως τους ονομάζει που έπεσαν στο πεδίο της μάχης.....(πχ Πυθαγόρας, Μπαντέκος κτλ).
Γνωρίζετε κάποιες λεπτομέρειες για τη δράση του Λοχαγού του ΔΣΕ Χαρίζα Φάκα (Κεραυνός), τον οποίο αναφέρει ο Β. Αποστολόπουλος ως εκ των πρωτεργατών του στησίματος του Αρχηγείου Αγράφων το '46, μιας και είναι από τους πρώτους που βγήκαν στο βουνό. Επίσης γνωρίζουμε ότι έκανε χρόνια στη φυλακή (επομένως πιάστηκε αιχμάλωτος).
Φιλικά, Μιχάλης
σχετικα με τον Παπουα,εμαθα προσφατα,απο τον γυιο ενος λοχια,που συμμετειχε στην συλληψη του,οτι συνεληφθη τραυματισμενος,με περιπου αλλα 15 ατομα,σε μια καλυβα.
Διαγραφήο πατερας(λοχιας),ζει ακομα,αλλα ο γυιος του,δε θυμαται λεπτομερειες.
θα τον βαλω να ξαναρωτησει τον πατερα του και θα γραψω,ξανα.
μου ειπε ,οτι ο πατερας του,ηταν ο πρωτος που μπηκε ξαφνικα στην καλυβα,ενω απ εξω,υπηρχαν καποιες γυναικες που πλεναν ρουχα και ηταν εκει για τη φροντιδα των τραυματιων.
οταν τον αντικρισε ο Παπουας,του ειπε:λοχια μη με σκοτωσεις.
στους επομενους που εφορμησαν στην καλυβα,εδωσε ενα ρολοι και ενα μικρο χρηματικο ποσο,που ομως ο επικεφαλης αρνηθηκε να παρει,αλλα τελικα τα τσεπωσε.
ο λοχιας ,το μονο που προλαβε να παρει,ηταν ,η κεφαλη μιας γκλιτσας που απεικονιζει ενα φανταρο του Ε.Σ. να τον τρωει ενα φιδι.
αυτη τη κεφαλη της γκλιτσας την εχω δει.
επισης μου ειπε,πως τους παρελαβε ενα αλλο τμημα να τους παει(που;),και μαθανε γρηγορα πως τον Παπουα τον σκοτωσανε..
απ αυτο συμπεραινω,πως δεν πρεπει να υπηρξε και πολυς χρονος για ανακριση και ομολογιες.επειδη ασχοληθηκα με το να αναρτησω αυτες τις πληροφοριες,θα ξαναρωτησω ,μεσω του γυιου,τον λοχια -πατερα,ωστε να ειμαι σε θεση να αναφερω και λεπτομερειες,για χωρο-χρονο και αλλα στοιχεια.
Επίσης θα ήθελα οτιδήποτε πληροφορίες έχετε οι οποίες αφορούν την ηρωική 55 Μονάδα Χώρου (ΜΧ) του ΔΣΕ (πεδίο δράσης της η περιοχή της ηρωικής ανταρτομάνας Όρθρυος, η λίμνη Ξυνιάδα και το οροπέδιο του Δομοκού). Οι ΜΧ ήταν κάτι σαν τα παλαιά Αρχηγεία Περιοχής και δημιουργήθηκαν μετά τη δημιουργία των Ταξιαρχιών και Μεραρχιών, την άνοιξη-αρχές καλοκαιριού '48), κυρίως με στατική αποστολή, την διατήρηση της λεγόμενης φυσιογνωμίας του ''χώρου'', ώστε να μη μπορεί ο ΚΣ να ισχυρίζεται πως έδιωξε τον ΔΣΕ από κάποιες περιοχές. Αναλάμβαναν όμως και επιχειρήσεις επιθετικές με διεισδύσεις-ελιγμούς-χτυπήματα αιφνιδιασμού βαθιά στα μετόπισθεν του αντιπάλου (πχ ηρωική 88 ΜΧ).....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την 55 ΜΧ ήθελα να ξέρω εάν ήταν Δ/κτής της ο Μπελής, ποιός ήταν ο ΠΕ, άλλα στελέχη της, τη δράση της, καθώς και την τύχη της κατά τις εκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού.......
Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
φιλικά, Μιχάλης
Στην πρώτη σημερινή μου δημοσίευση, στο κομμάτι που αναφέρομαι στον Κοτσάβρα (μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ), άθελά μου είναι σα να εννοώ πως ο Ζωγράφος τον αντικατέστησε σαν ΠΕ του ΚΓΑΝΕ. Διορθώνω, λέγοντας πως στο ΚΓΑΝΕ μέχρι και τον τραυματισμό του Καραγιώργη ΠΕ ήταν ο Κολιγιάννης. Μετά τον τραυματισμό του Καραγιώργη, ο Κολιγιάννης ανέλαβε τη Δ/κση του ΚΓΑΝΕ, με ΠΕ το Ζωγράφο, οπότε στη θέση του Ζωγράφου ως ΠΕ της 1ης Μεραρχίας ανέλαβε ο Γκριτζώνας. Ο Κοτσάβρας ήταν ΠΕ στη 2η μεραρχία του ΔΣΕ και με την αιφνίδια ''εξαφάνισή'' του από το προσκήνιο, αναλαμβάνει ΠΕ της 2ης Μεραρχίας ο Υφαντής (Ηρακλής). Αυτά για την αποκατάσταση των όσων είπα πιο πάνω......
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Φιλικά, Μιχάλης
Καταρχήν να με συγχωρείς για την καθυστέρηση αλλά ο φόρτος εργασίας είναι μεγάλος αυτές τις μέρες και τρέχω
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης ποτέ δεν παρεξηγώ ερωτήσεις φίλων ότι και να ρωτάνε και δεν θεωρώ τον ΔΣΕ ή το ΚΚΕ κανένα θέσφατο που βρίσκεται πάνω και πέραν της κριτικής.
1) Από το βιβλίο του Αριστείδη Θεοχάρη "Στην Στερεά Ελλάδα με τον ΔΣΕ" που ήταν έχω τις εξής πληροφορίες για τον Κώστα Αυδή : " Πιάστηκε αιχμάλωτος άρρωστος και καταπονημένος, οδηγήθηκε στο Στρατοδικείο Λάρισας καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε" Για τον Παπαιωάννου γνωρίζω ότι είχε την ίδια μοίρα από τον αντάρτη Λάκη Γερολυμάτο που πολέμησε μαζί του και τον γνώρισα πρόσφατα στην Αιτ/νία. Η αλλαγή στην διοίκηση έγινε μετά την σύλληψη του Αυδή (έχω πλήρες βιογραφικό του και θα το δημοσιεύσω σε μερικές ημέρες)
2) Για την 55 ΜΧ λίγα είναι γνωστά. Θα μεταφέρω ότι πληροφορίες βρήκα: Στο ημερολόγιό του ο Διαμαντής αναφέρει ότι η 55 ΜΧ κατέλαβε με μονάδα ιππικού την περιοχή Τσούκα και είχαν λάφυρο ένα πολυβόλο. Πιθανότατα η 55 ΜΧ συστάθηκε το 1949 μαζί με την 88 ΜΧ ελλείψει μαχητών για να συσταθεί ταξιαρχία. Άρα η διάλυσή της τοποθετείται μέσα στο 1949. Και πάλι το καταπληκτικά ενημερωμένο βιβλίο του Θεοχάρη γράφει για την 55 ΜΧ: " Στο χωριό Φουρνάς ανασυγκροτείται η 55 ΜΧ του Μαγκλάρα. Η 55 ΜΧ είχε δεχθεί και μικρή ενίσχυση Μακεδόνων ανταρτών. Η 55 ΜΧ ενισχύεται με στελέχη και μαχητές που έφθασαν μεμονωμένα ή σε μικρές ομάδες από την Νότια Ρούμελη. Δημιουργούνται 3 λόχοι με διοικητές τους Καραπλιό, Κέντρο και Καρανικόλα. Αργότερα την θέση του Μαγκλάρα θα πάρει ο Γάτσος και ο Μαγκλάρας θα έχει την υπαρχηγία." ΠΕ της τοποθετείται κάποιος Ηρακλής. Αργότερα διαβάζουμε: " Η 55 ΜΧ του Μαγκλάρα τον Αύγουστο του 1949 είχε πάρει διάταξη στα Κοκάλια. Αργότερα η 55 ΜΧ χτυπά φάλαγγα μεταγωγικών στην Βουλγάρα και καταλαμβάνει 12 φορτωμένα μεταγωγικά, 1 ασύρματο, 2 οπλοπολυβόλα, 15 τουφέκια πολλά πυρομαχικά και τρόφιμα. Ο ΕΣ έχει 6 νεκρούς. " Η 55 ΜΧ πιστεύω οτι διαλύθηκε τον Οκτώβρη του 1949 όταν ολόκληρο το συγκρότημα Όθρυος ξεκινά σε ομάδες για να περάσει με πορεία στην Αλβανία. Αναφορές για διάλυση της 55 ΜΧ από τον ΕΣ δεν έχω διαβάσει ποτέ. Ο Μαγκλάρας διοικητής της 55 ΜΧ μένει πίσω με ομάδα στελεχών να συντονίσει την έξοδο των ανταρτών που έγινε σε 4 φάσεις. Τέλος το 1950 σκοτώνεται σε μάχη με 13 ακόμα συντρόφους του και το κεφάλι του εκτίθεται στην Σπερχειάδα. Σήμερα είναι θαμμένος με τους άλλους 12 σε κοινοτάφιο στην Αγία Τριάδα Σπερχειάδας"
3) Στο θέμα του Παπούα τώρα έχω να πω ότι δεν γνωρίζω κανέναν αγωνιστή του ΔΣΕ που να μην τον τιμά στα λόγια του. Επίσης γνωρίζω ότι μετά την σύλληψή του έπασχε από μελιταίο πυρετό και κρατήθηκε ένα διάστημα σε νοσοκομείο για να αναρρώσει πριν εκτελεστεί. Τώρα ότι πηγές αναφέρουν την κατάθεση Παπούα έχουν ως βάση τους δημοσιεύματα αστικών εφημερίδων (μερικές τις έχω και μπορώ να σας τις στείλω ψηφιακά). Η τακτική διαστρέβλωσης των καταθέσεων των υπόδικων κομμουνιστών ήταν ψωμοτύρι για τις εφημερίδες της εποχής. Τώρα στο θέμα του γιατί ο Μπρατζιώτας δεν τον μνημονεύει έχω μια πλήρη πιστεύω εικόνα. Κατά το τέλος του 1947, στο αρχηγείο Ρούμελης έρχεται ο Γούσιας ως απεσταλμένος του ΓΑ. Εκεί ασκεί κριτική έντονη στην δράση του Αρχηγείου Ρούμελης με αποτέλεσμα να συναντήσει εύλογες αντιδράσεις. Ο Γούσιας, χαρακτήρας τυχάρπαστος και εγωπαθής (φαίνεται και από την μετέπειτα πορεία του) δημιουργεί σοβαρό ζήτημα εικόνας και στο ΓΑ για διάφορα στελέχη της Ρούμελης. Ένα από αυτά αδικαιολόγητα βέβαια είναι και ο Παπούας. Έτσι ο Μπαρτζιώτας δεν τον είχε σε εκτίμηση, τόση όση έτρεφε για άλλους. Βέβαια και ο Μπαρτζιώτας υπήρξε άκαπνος και προβληματικό στέλεχος ως προς τον συντονισμό των ανταρτών.. Αυτά όλα από πολλές πηγές διαφωτιστικότερη το βιβλίο του Θεοχάρη. Σήμερα το ΚΚΕ τιμά τον Παπούα το ίδιο με τον Διαμαντή και γενικότερα με όλους τους αγωνιστές του ΔΣΕ. Ποτέ δεν τέθηκε θέμα (ούτε καν στον εμφύλιο) διαγραφής, κριτικής κτλ του Παπούα. Όχι από όσο γνωρίζω
Oberon
4) Για τον Τσομπανάκη γνωρίζω ελάχιστα πέραν της θέσης του στην 144η Ταξιαρχία. Από την μαρτυρία του Γιώργου Χουλιαρά για την σύλληψη του Μαρκόπουλου γνωρίζω ότι ο Τσομπανάκης τον Απρίλιο του 1949 με τμήμα ανταρτών ξεκινούσε για αποστολή στα Άγραφα. Αυτό συνέβη μετά την διάλυση της 144ης Ταξιαρχίας από τον ΕΣ στην τοποθεσία της Σαράνταινας.
ΑπάντησηΔιαγραφή5) Για τον Φάκα ξέρω ότι πιάστηκε το 1948 στα Άγραφα. Ήταν η περίοδος που τα στρατοδικεία δεν δίκαζαν τόσο ανοιχτά σε θάνατο παρά μόνον τα σημαίνοντα στελέχη του ΔΣΕ και του ΚΚΕ. Ο Φάκας δικάστηκε σε θάνατο και μετατράπηκε η ποινή του σε 3 ισόβια.
6) Για την εκτέλεση Πέτσα - Κούρτη δεν γνωρίζω κάτι ειδικότερο, ίσως εάν ψάξετε στο έργο της Σύγχρονης Εποχής "Έπεσαν για την Ζωή" να βρείτε περισσότερα στοιχεία. Το έργο διατίθεται προς ανάγνωση και στα κεντρικά της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ στο κέντρο της Αθήνας
Δεν ξέρω εάν βοήθησα
Φιλικά Oberon
Φίλε Oberon ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου, καλύφθηκα σε κάποιο βαθμό.....δε φταις εσύ ούτε εγώ άλλωστε εάν δεν υπάρχουν τόσο πολλές πηγές για πολλά από τα θέματα του ΔΣΕ......Ίσως μόνο στο αρχείο της κάθε μονάδας του ΔΣΕ (όσων βέβαια έχει διασωθεί το αρχείο τους) μπορούμε να βρούμε περισότερες πληροφορίες.....Το θέμα είναι πως δεν ξέρουμε που βρίσκεται το κάθε αρχείο, στο ΚΚΕ ή στο ΑΣΚΙ.....Είναι όμως πιστεύω καιρός να δοθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στη δημοσιότητα αυτό το αρχειακό υλικό, όχι απαραίτητα ως αρχείο, αλλά ως βιβλιογραφική αναφορά.....έχει χρέος το ΚΚΕ αλλά και όποιος άλλος έχει πρωτογενές υλικό να γράψει μικρά βιβλία για τη δράση του ΔΣΕ με λεπτομέρειες, πρόσωπα, περιοχές, χάρτες.....ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΠΟϊΙΑΣ ΓΝΩΣΤΟ........
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΡΟΝΤΑΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΣΤΗ ΓΚΙΩΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΕΡΑΥΝΟΙ
ΣΕΙΩΝΤΑΙ ΣΤΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΛΑΓΗ
ΟΠΛΩΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΚΛΑΓΓΗ.....
ΕΜΠΡΟΣ ΕΛΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
ΚΡΑΤΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΤΗ ΔΑΔΑ
ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΧΕΡΙΑ ΤΑ ΓΕΡΑ
Όσον αφορά την παραπομπή μου στον Τσαπουρνιά, συμπληρώνω πως η φάλαγγα ανεφοδιασμού της οποίας ηγήθηκε αποτελείτο από πλέον των 400 εμφόρτων (κατά κύριο λόγο μουλάρια όπως είναι φυσικό)....ΑΘΛΟΣ, ΕΠΟΣ.....
Επίσης πολύ θάθελα να ξέρω και για τους άλλους πρωταγωνιστές που ανέφερα στις προηγούμενες δημοσιεύσεις μου και πολύ μου άρεσε το σχόλιό σου πως δεν είναι θέσφατο η κουβέντα και η κριτική για θέματα του ΔΣΕ....
Τώρα όσον αφορά το σχόλιό σου για Γούσια και Βλαντά και το ότι ήταν άκαπνοι, όχι μόνο συμφωνώ, αλλά και επαυξάνω......είναι πολύ άδικο να επέζησαν στην εσωκομματική διαπάλη αυτοί οι 2 και όχι ο Καραγιώργης.....(όταν υπάρχει τραγούδι λαϊκό που σε αναφέρει, ε, δε μπορεί, όλο και κάτι σημαντικό θα έχεις κάνει στη ζωή σου, πώς να το κάνουμε (....μ' αρχηγούς Σαμαρινιώτη, ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ και Σαράφη πούναι οι μάνες του Λαϊκού Στρατού......). Ας μην αγνοήσει κανείς δε την τεράστια ώθηση και την συνεπακόλουθη ανάπτυξη των δυνάμεων του ΔΣΕ σε Θεσσαλία-Ρούμελη (αλλά και Μωρηά) μετά την ανάληψη του ΚΓΑΝΕ από τον Καραγιώργο (Καρδίτσα, Καρπενήσι, Καλαμπάκα, Φαρκαδόνα, Τύρναβος, Αγιά, Καλάβρυτα, Χαλανδρίτσα, Λεχαινά, Κρέστενα, Ανδρίτσενα, η επική μάχη της 2ης Μεραρχίας στο Πυργούλι κτλ).
Όσον αφορά τους Μακεδόνες της 55 ΜΧ, η ιστορία έχει ως εξής: την άνοιξη του '47, με την επιχείρηση ΤΕΡΜΙΝΟΥΣ, ο ΚΣ προσπάθησε να εγκλωβίσει το ΓΑ του ΔΣΕ, το οποίο με επικεφαλής το Μάρκο έκανε κάθοδο στη Ν. Ελλάδα και ελιγμούς στο χώρο των Αγράφων. Μαζί με το ΓΑ υπήρχαν 3 Τάγματα του ΔΣΕ ως ασφάλεια, Δ/κτής ο Σοφιανός Ηλιάδης. Είναι ακριβώς η εποχή που εκτυλίχθηκε το έπος-δράμα της Νιάλας (παγωμένοι ξεκομένοι αντάρτες και στρατιώτες στις ίδιες σκηνές, ηρωϊκός-μαρτυρικός θάνατος των Κουσιάντζα-Τσιρώνη κτλ). Όταν απέτυχε τελικά το ΤΕΡΜΙΝΟΥΣ και πλέον το ΓΑ μπορούσε άφοβα να ελιχθεί προς τη φυσική του θέση, στο Γράμμο, ο Ηλιάδης άφησε ως ''προίκα'' για ενίσχυση των αρχηγείων Θεσσαλίας και Ρούμελης τα 2 από τα 3 Τάγματά του....Σημειωτέον ότι αυτά απρτίζονταν από μακεδόνες, εκ των οποίων μεγάλο μέρος ήταν και σλαβόφωνοι (όπως νομίζω και ο Ηλιάδης εξάλλου). Από αυτούς τους μαχητές που πολέμησαν σε Θεσσαλία-Ρούμελη, μερικοί είναι γνωστοί, όπως ο Ταγματάρχης Πρίκος, Δ/κτής Τάγματος στην 192 Ταξιαρχία (Μπαντέκου) της 1ης Μεραρχίας του ΚΓΑΝΕ, ο Λοχαγός Πάϊκος, Δ/κτής Λόχου στο Τάγμα Πρίκου, από τους διακριθέντες στη μάχη του Καρπενησίου (κατά τον Β. Αποστολόπουλο, μεγάλη η παληκαριά που επέδειξε, από κοινού με τον Λοχαγό Τσίτζηρα). Έχω την αίσθηση ότι ο Κέντρος, Δ/κτής ενός από τους 3 Λόχους της 55 ΜΧ, πρέπει και αυτός να είναι σλαβόφωνος μακεδόνας. Εξάλλου ένας Νίκος Κέντρος -αν δεν απατώμαι Ταγματάρχης- που έλαβε μέρος στη μάχη της Φλώρινας με τα καθήκοντα του υπεύθυνου στρατονομίας ευθύς μόλις έπεφτε η πόλη, ήταν και αυτός σλαβόφωνος.
Φιλικά Μιχάλης
Φίλτατε Oberon,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ 55 ΜΧ
Διάβασα σε όσα μου έστειλες για την 55 ΜΧ ότι κάποια στιγμή τη Δ/κσή της την ανέλαβε ο Γάτσος. Εάν είναι ο Γάτσος που ήταν Δ/κτής ενός από τα Τάγματα της 144 Τ/ξχίας (Πυθαγόρα) της 1ης Μεραρχίας, τότε αυτό σημαίνει ότι μάλλον η 55 ΜΧ ''χτίστηκε'' εκ των ενόντων με μαχητές από Ν. Ρούμελη, ίσως μετά την καταστροφή της 144 Τ/ξχίας στη Σαράνταινα (αρχές Μάη '49)....
Στις εκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού στο οροπέδιο της Νευρόπολης (σημερινή Λίμνη Πλαστήρα), τις εκεί δυνάμεις του ΔΣΕ (77 ΜΧ, επιπέδου Διλοχίας), τις διοικούσε κάποιος Λευτεριάς. Γνωρίζουμε επίσης ότι κάποιος Λευτεριάς, Δ/κτής της 103 Τ/ξχίας του ΔΣΕ, έπεσε στο πεδίο της τιμής, στη μάχη της Φλώρινας.....Ποιός είναι ο ένας και ποιός ο άλλος??? Μήπως ο Λευτεριάς της 77 ΜΧ είναι ο Καπετάνιος της 2ας -αν δεν απατώμαι- Μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Κατοχή?
Επίσης θα μπορούσες να βρεις κάποιες πληροφορίες-λεπτομέρειες για το τελικό-καταστροφικό χτύπημα που υπέστησαν τα υπολείμματα της Τ/ξχίας Ιππικού του ΔΣΕ (η δύναμή της προς το τέλος, μετά την επιχείρηση στο Νιτρούζι, είχε πέσει στο επίπεδο Επιλαρχίας πια) στην Καϊτσα??
Έχουμε κάποιες λεπτομέρειες των καταστροφικών για την 1η Μεραρχία (ουσιαστικά του Επιτελείου της-Μηχανισμού της-192 Τ/ξχίας) μαχών σε Καλαμάκι-Μακρυρράχη?
Γράψε ένα άρθρο κάποια φορά σε παρακάλώ για 2 όχι τόσο γνωστούς πολέμαρχους του ΔΣΕ:
1)τον τιμημένο και ηρωϊκό νεκρό Σ/χη Ζάρα (έπεσε κατά την 1η απόπειρα διάσπασης του κλοιού του Γράμμου και του περάσματος στη Ν. Ελλάδα, πριν την απόπειρα του Μπαντέκου και αργότερα αυτήν του αποσπάσματος Γιώτη-Μπελογιάννη-Παπαγεωργίου) και
2)τον Ταγματάρχη Αλευρά (αδελφό του πρώην προέδρου της Βουλής, Ι. Αλευρά-ΠΑΣΟΚ).
Και οι 2 αληθινά παληκάρια με μεγάλη δράση στο Γράμμο...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ,
ΦΙΛΙΚΑ ΜΙΧΑΛΗΣ
Αγαπητέ Oberon, στις παραπάνω δημοσιεύσεις μου έκανα κάποια λάθη, τα οποία πρέπει να διορθώσω (νόμιζα ότι μπορώ να θυμάμαι απ' έξω τόσες λεπτομέρειες και την πάτησα, οπότε ανατρέχοντας στις πηγές μου, βρήκα το σωστό).
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Η 55 ΜΧ για την οποία ενδιαφέρθηκα και εσύ πολύ ευγενικά μου απάντησες, δεν είχε χώρο ευθύνης την Όρθρυ, αλλά την περιοχή Φουρνά-Ρεντίνα.
2) Η 22 ΜΧ είχε χώρο ευθύνης την Όρθρυ, τη Λίμνη Ξυνιάδα και το οροπέδιο του Δομοκού. Θα ήθελα λοιπό, εάν έχεις κάποιες γνώσεις και πληροφορίες για τη δράση της, τη δομή της και την τύχη της. Νομίζω πως ο Δ/κτής της ήταν ο Νάκος Μπελής, αλλά δεν είμαι σίγουρος, καθότι δε μπορώ να θυμηθώ που το έχω διαβάσει (από το πολύ υλικό που διαθέτω για τον ΔΣΕ -βιβλία, περιοδικά κτλ), ώστε να το επιβεβαιώσω.
3) Στο άρθρο των ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΦΑΚΕΛΩΝ ''ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ'', Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010, έκανα και εκεί κάποια δημοσίευση και παρατηρήσεις-διορθώσεις στα του άρθρου σε ότι αφορούσε κάποια στοιχεία που διάβασα σε αυτό για τις ΜΧ. Επίσης έγραψα και για τους Μακεδόνες μαχητές στα ρουμελιώτικα τμήματα του ΔΣΕ, θα το βρεις ενδιαφέρον νομίζω.
Για την 77 ΜΧ, για την οποία επίσης γράφω λίγα πράγματα, διορθώνω λέγοντας ότι είχε δύναμη 2 Διλοχιών (και όχι Διλοχίας όπως έγραψα), συνολικής δύναμης 240-300 μαχητών και ο κάθε Λόχος της είχε 9 οπλοπολυβόλα Μπρεν και ασύρματο. Επίσης συμπληρώνω πως οι Δ/κτές των 2 Διλοχιών ήταν οι Μανθόπουλος και Βράχος αντίστοιχα.
Σου ζητάω επίσης ότι στοιχεία έχεις διαθέσιμα για τη θρυλική-ηρωϊκή θεσσαλική Τ/ξχία Ιππικού του ΔΣΕ (πχ δράση, δομή, τύχη της). Γνωρίζω αρκετά, αλλά θα με ενδιέφερε μήπως βρω ακόμα περισότερα στοιχεία.
Επίσης, συμπληρώνω πως δυστυχώς δεν έχει αποδοθεί από πολλούς συγγραφείς η προσήκουσα τιμή και ο απαιτούμενος σεβασμός στον Κ. Τσακίρη (Θεσσαλός), ο οποίος διετέλεσε ΠΕ της υπό την ηγεσία του Στέφου και Δ/κτής της μετά το θάνατο του Στέφου. Δεν ξέρω εάν αυτό οφείλεται στο ότι πέρασε αργότερα στις γραμμές του ΚΚΕ εσ, ή αν του χρεώνουν την καταστροφή της Τ/ξχίας Ιππικού στη μάχη στα χωριά του κάμπου Αλμαντάρ και Φύλλο (7 Μαρτίου '49). Μήπως η δυσφήμισή και απαξίωσή του, ή η μη αναφορά σε αυτόν έχει να κάνει και με την κατοπινή ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ και το γεγονός ότι ο Καραγιώργης επικοινωνούσε με τη γυναίκα του στην Αθήνα διαμέσου ''επαφών'' αξιωματικών της Τ/ξχίας Ιππικού (πχ Λοχαγός Μπίκος από Ομβριακή)?
Δε μπορεί όμως να την αποκαλούν το Ιππικό του Γαζή (παρόλο το σεβασμό μου προς τον ηρωϊκό-τιμημένο νεκρό Επίλαρχο Γαζή). Ο ίδιος ο ΚΣ στην'' Έκθεσιν επιχειρήσεως Αγράφων'', στο Παράρτημα Α', κάνει λόγο για ''καταστροφή ΚΣ ταξιαρχίας Θεσσαλού''. Επιπλέον ο Τσακίρης ήταν ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ (Γραμματέας ΚΟ Τρικάλων και μέλος του Θεσσαλικού ΓΠ), ανέλαβε και αυτός όπως οι Μπελογιάννης, Φλωράκης αποστολή στην Ελλάδα μετά το τέλος του Εμφυλίου, ήταν δραπέτης από τα Βούρλα (ΘΡΥΛΙΚΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ).
Φιλικά Μιχάλης
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΙΠΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ Κ. ΤΣΑΚΙΡΗ(ΘΕΣΣΑΛΟΣ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τυχόν ευθύνες ή όχι του Θεσσαλού για την καταστροφή του ιππικού, έχω να πω τα παρακάτω:
1) Στις 14 Μαρτίου '49 καταστρέφεται και η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ (τμήμα ή μονάδα)του ΔΣΕ Πελοπονήσου (3η Μεραρχία).
2) Μετά την αποχώρηση των δυνάμεων του ΔΣΕ από το Καρπενήσι (μέσα στο 1ο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου '49), αρχίζει η απηνής καταδίωξή τους από τον ΚΣ.
3) Ο ΚΣ θέτει ως στόχο να εγκλωβίσει τις δυνάμεις του ΚΓΑΝΕ εντός του χώρου των Αγράφων και να τις συνθλίψει. Η επιχείρηση του ΚΣ στα Άγραφα ξεκινά αρχές Μαρτίου '49.
4) Ήδη από τα μέσα Φεβρουαρίου του '49 ο ΚΣ έχει εκαθαρίσει πλήρως το οροπέδιο της Νευρούπολης και έχει καταστρέψει την σημαντικότατη επιμελητειακή και λοιπή υποδομή του ΚΓΑΝΕ εκεί.
5) Από αρχές Μαρτίου ο ΚΣ αρχίζει επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων του ΔΣΕ στις περιοχές του Δομοκού και της Ρεντίνας.
6) Κατόπιν όλων αυτών, η Τ/ξχία Ιππικού του ΔΣΕ, η οποία έχει έδρα τις υπώρειες της Όθρυος από τη θεσσαλική πλευρά, δίπλα στον κάμπο, βρίσκεται απομονωμένη και ουσιαστικά στα μετόπισθεν του αντιπάλου.
Κατόπιν όλων αυτών, η μόνη λύση για το Ιππικό του ΚΓΑΝΕ, είναι ή να προσπαθήσει να ελιχθεί μέσα από τον κάμπο (με πολύ μεγάλο ρίσκο μεν, αλλιώς μένοντας στη θέση της είναι ήδη περικυκλωμένη, εγκλωβισμένη και χωρίς επάρκεια ζωοτροφών, άρα θα καταστραφεί σίγουρα) και να προσπαθήσει να βρει καταφύγιο σε πιο ασφαλές περιβάλλον, προς την περιοχή των Τρικάλων ή τα Αντιχάσια.
Ήδη από 23 Φεβρουαρίου '49 και μετά, αρχίζει να σφίγγει ο κλοιός γύρω από την Τ/ξχία Ιππικού, ενώ από τις πρώτες μέρες του Μάρτη είναι αναγκασμένη να μάχεται καθημερινά πλέον. Στις συγκρούσεις η χρήση ΤΘ από τον ΚΣ έχει καταστροφικά αποτελέσματα για την Τ/ξχία, ενώ με τα μηχανοκίνητα μέσα του ο ΚΣ της έχει φράξει κάθε δίοδο μέσα από αφύλακτα μέρη και άρα τη διαφυγή της.
Στην κίνησή της στον κάμπο, η τ/ξχία γίνεται αντιληπτή από αποσπάσματα ένοπλων παρακρατικών χωρικών και ΜΕΑ, και αποκαλύπτεται η προσπάθειά της να διαφύγει του κλοιού, η οποία αποτυγχάνει στις 6 Μαρτίου. Άλλωστε, 12 μέρες συνεχούς κίνησης και καθημερινού αγώνα σε ένα καταθλιπτικό από πλευράς υπεροχής του αντιπάλου περιβάλλον, έχουν αρχίσει να εξαντλούν την αντοχή των μαχητών της. Στις 7 Μαρτίου οι δυνάμεις της εγκλωβίζονται στα χωριά Αλμαντάρ και Φύλλο, δέχονται συνεχή καταστροφικά πλήγματα από τα ΤΘ και το Ιππικό του ΚΣ και ουσιαστικά διαλύονται. Τα υπολείματά της αναζητούν καταφύγιο μέσα στις ελώδεις εκτάσεις, όμως δέχονται την επίθεση της αεροπορίας. Στις 8 Μαρτίου οι διασωθέντες καταδιώκονται από αεροπορία, ΤΘ, Ιππικό, καθώς και ΜΕΑ και παρακρατικούς των παρακείμενων χωριών στις λοφώδεις εκτάσεις ανατολικά του ποταμού Ενιπέα. Η επιχείρηση έχει πλέον πάρει το χαρακτήρα κυνηγίου τύπου σαφάρι, όπου οι επιζώντες μαχητές της αποτελούν τα άγρια ζώα που προσπαθούν να διαφύγουν. Η Τ/ξχία Ιππικού έχει πάψει πλέον να υφίσταται ως σχηματισμός......
(Καταμετρημένες απώλεις κατά τον ΚΣ: 123 νεκροί, ματαξύ των οποίων οι Επίλαρχοι Γαζής και Τζίμας, 45 αιχμάλωτοι, λάφυρα 6 οπλοπολυβόλα και 150 ατομικά όπλα).
Ύστερα από όλα τα παραπάνω, δε βλέπω ευθύνες του Θεσσαλού, παρά το μοιραίο τέλος μιας προδιεγραμένης πορείας.
Φιλικά, Μιχάλης
Φίλε Μιχάλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΞανά με καθυστέρηση λόγω πρωτομαγιάς..
1) Για το θέμα των δύο στελεχών με το ψευδώνυμο "Λευτεριάς". Ο ένας είναι ο Γιώργος Κουτρούκης (Λευτεριάς) που υπηρέτησε διοικητής της 77 ΜΧ ο Λευετριάς της 103ης Ταξιαρχίας είναι ο Λευτέρης Λαζαρίδης.
2) Για το ιππικό του ΔΣΕ γνωρίζω ότι καταστράφηκε τελειωτικά στην μάχη στο Ντομπρούζι. Η μάχη έλαβε χώρα στις 7 Μάρτη 1949 κοντά στην Καρδίτσα στην πεδινή περιοχή Ντομπρούζι, όπου υπέρτερες δυνάμεις πεζικού και πυροβολικού διέλυσαν το ιππικό του ΔΣΕ προκαλώντας του απώλειες της τάξης των 30 στελεχών και μαχητών, καταστρέφοντας ολοκληρωτικά την μάχιμη δύναμη του ιππικού.
3) Η μάχη ενάντια στην 1η Μεραρχία ξεκίνησε στα πλαίσια του σχεδίου ΚΥΝΗΓΟΣ που περιλάμβανε 70000 άνδρες, υλικό, πυροβολικό και αεροπορία. Η μάχη στην Μακρυράχη-Καλαμάκι, αποτελεί τμήμα του ελιγμού των δυνάμεων της 1ης Μεραρχίας για την διείσδυσή τους στην Αλβανία. Το ύψωμα αυτό αποτέλεσε δρόμο κίνησης στα βόρεια και οι αντάρτες είχαν την ατυχία να να το περάσουν απροετοίμαστοι για τις θέσεις του ΕΣ εκεί. Η σφαγή ήταν γεγονός που επήλθε κυρίως μετά την επέμβαση της αεροπορίας και την μυδραλιοβόληση του υψώματος.
Kαι βρήκα και κάτι για τον "Κεραυνό" που με ρώτησες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 27 Οκτωβρίου του 1946 στο Εμπρóς δημοσιέυθηκε φωτογραφία με το νεκρó σώμα του Χρ. Αποστολίδη (Καπεταν Κεραυνóς), εκτεθειμένο στο προαύλιο του αστυνομικού τμήματος της Φλώρινας
Αν καποιος γνωριζει ας γραψει για την επίθεση του Τάγματος Νικηφόρου στο χωριό Αγ. Δημήτριος Ναυπακτίας στις 9-01-1948
ΑπάντησηΔιαγραφή