Janos Beer

Ο Γερμανός αγωνιστής Janos Beer γεννήθηκε το 1923 στην περιοχή της Βουδαπέστης. Οι γονείς του υπήρξαν ιδιοκτήτες συνεργείου βιομηχανικών μηχανών και η μητέρα του ήταν εβραϊκής καταγωγής. Με το ξέσπασμα του πολέμου ο Janos Beer σπούδαζε στο Οικονομικό Πανεπιστημιακό Ίδρυμα της Βουδαπέστης. Παρά το γεγονός ότι οι αντισημιτικές διώξεις της προπολεμικής περιοχής δεν είχαν βλάψει την οικογένειά του, ο Janos Beer στρατολογείται βίαια το 1944 στο εργατικό σώμα του γερμανικού στρατού. Ο Beer μην αντέχοντας την κατάσταση εκεί και διαφωνώντας ριζικά με κάθε τι καταπιεστικό και φασιστικό, αποφασίζει να λιποτακτήσει.

Όντας φυγάς ενώνεται με μια μικρή ομάδα Ούγγρων φοιτητών που υποβοηθούσαν ανθρώπους να διαφύγουν από την ναζιστική λαίλαπα δίνοντάς τους ψεύτικα σουηδικά χαρτιά. Είναι στους κόλπους αυτής της οργάνωσης που ο Janos Beer γνωρίζεται με τον γνωστό αγωνιστή διπλωμάτη Raul Wallenberg του οπίου διετέλεσε φωτογράφος. Με την άνοδο του ναζιστικού Κόμματος του Σταυρού από Βέλη στην Ουγγαρία, η ομάδα του Janos Beer διαλύθηκε και εκείνος έμεινε μόνος με τον Wallenberg να συνεχίζουν πεισματικά το έργο τους. Τον Οκτώβριο του 1944 το Κόμμα του Σταυρού από Βέλη αποφασίζει να αγνοήσει χαρακτηριστικά την ασυλία της σουηδικής πρεσβείας και να συλλάβει δεκάδες εβραίους και πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στα υπόγεια της πρεσβείας.

Ακολουθεί ένας σκληρός χειμώνας του 1944 με τον Janos Beer και τον Wallenberg να προσπαθούν να φυγαδεύσουν εβραίους με πλαστά σουηδικά χαρτιά μέσα από τις αμαξοστοιχίες του Άουσβιτς. Το έργο του συνεχίζει μέχρι και τον Δεκέμβρη του 1944. Ο Janos Beer που κυνηγιέται ανηλεώς από τα SS συνεχίζει να φυγαδεύει εβραίους ακόμα και μέσα από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όταν ο Κόκκινος Στρατός μπαίνει στην Βουδαπέστη, η πόλη έχει περίπου 80000 εβραίους. Μισοί τουλάχιστον από αυτούς σώθηκαν από τον Janos Beer.

Ο φίλος του Raul Wallenberg έχασε την ζωή του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες κατά την πολιορκία της Βουδαπέστης προσπαθώντας να έρθει σε επαφή με σοβιετικούς αξιωματικούς.

Ο Jamow Beer έμεινε στην σοσιαλιστική Ουγγαρία μέχρι το 1956, οπότε και για πολιτικούς λόγους έφυγε για τις ΗΠΑ στις οποίες διαμένει έως και σήμερα με την έδρα της χημείας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν