Mαρίνος Αντύπας ο δάσκαλος των φτωχών

Ο Μαρίνος Αντύπας γεννήθηκε στο χωριό Φερδινάτα της περιοχής Πυλάρου στην Κεφαλονιά το 1872 από μικροαστούς γονείς. Η επαφή μου με τα γράμματα αλλά και με τα φτωχά εργατικά στρώματα του νησιού, τον κατέστησαν ευαίσθητο στην ανθρώπινη φτώχεια της οποίας τα ταξικά αίτια κατανόησε πλήρως μεγαλώνοντας. Αποφοίτησε το 1897 από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά την διάρκεια των σπουδών του ήρθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες του Όουεν και του Σεν Σιμόν, που των διαπότισαν και των ενέπνευσαν βαθύτατα. Είναι εδώ που θα μπορέσει να απαντήσει σε όλα αυτά τα ανθρώπινα προβλήματα που τον απασχόλησαν τόσο καιρό. Ο Μαρίνος Αντύπας ασπάζεται τον σοσιαλισμό και ξεκινά πρωτοπόρος τους ταξικούς αγώνες για την ισότητα και την πρόοδο όπως και ο ίδιος έλεγε.

Κατά τα φοιτητικά του χρόνια και αργότερα, οργανώνει πορείες και συγκεντρώσεις με τον εργατικό και φοιτητικό κόσμο για τις οποίες διώκεται, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Με παρέμβαση των δικών του τελικά θα αποφυλακιστεί και θα επιστρέψει στην Κεφαλονιά.

Το 1906, ο Μαρίνος Αντύπας επιχειρεί να εκλεγεί ως βουλευτής Κεφαλονιάς στην περιοχή Κρανιάς, με το νεοϊδρυθέν Κόμμα Σοσιαλιστών. Η εκλογική του μάχη δεν θα καρποφορήσει καθώς το πολιτικό σκηνικό του νησιού βρίσκεται ήδη κάτω από τον απόλυτο έλεγχο των μεγαλοτσιφλικάδων και των κοντέδων του νησιού. Παρόλα αυτά ο Αντύπας θα λάβει περί τους  480 ψήφους, ποσό αρκετά μεγάλο δεδομένης της τρομοκρατίας και του γκρίζου κλίματος που ασκούσε η αστική τάξη στο νησί.

Μετά την εκλογική του αποτυχία, ο Μαρίνος Αντύπας αποφασίζει, με παραίνεση και της οικογένειάς του, να εργαστεί στην διαχείριση των κτημάτων του θείου του Γεωργίου Σκιαδαρέση στην Θεσσαλία. Εκεί ο Αντύπας βρίσκεται αντιμέτωπος με την τραγική κατάσταση των υποσιτισμένων και φτωχών κολίγων, που εργάζονται σαν σκλάβοι στα κτήματα των μεγαλοτσιφλικάδων. Όμως δεν μένει με τα χέρια σταυρωμένα. Αμέσως αναλαμβάνει να δημιουργήσει αγροτικούς συνδέσμους και να παρακινήσει τις αγροτικές μάζες που υποφέρουν να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους. Σύντομα ο Αντύπας θα βρεθεί απέναντι στους μεγαλοτσιφλικάδες που δυσαρεστούνται από τα φλογερά του κηρύγματα σε όλη την ύπαιθρο. Ο θείος του προσπαθεί να τον σταματήσει τάζοντάς του χρήματα και ένα καλό μέλλον. Εκείνος μένει ακλόνητος, σταθερά πλάι στην φτωχή αγροτιά.

Ο Μαρίνος Αντύπας διατρέχει τα χωριά του θεσσαλικού κάμπου και κινητοποιεί τους αγρότες για τα δίκαιά τους, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο στο Λασποχώρι στις αρχές του 1907. Οι αγρότες τον φωνάζουν "δάσκαλο". Οι τσιφλικάδες της Θεσσαλίας, βλέποντας πως με κανένα μέσο δεν μπορούν να τον κάμψουν, αποφασίζουν τη δολοφονία του στις 8 Μαρτίου 1907 στον Πυργετό Λάρισας. Ηθικός αυτουργός ο μεγαλοτσιφλικάς Ιωάννης Κυριακός. Οι τελευταίες λέξεις του Μαρίνου Αντύπα ήταν: "Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία". Η δολοφονία του προκαλεί λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα και σηματοδοτεί ιστορικά την αυγή της ανόδου το αγροτικού κινήματος.

Ο Μαρίνος Αντύπας υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους ήρωες της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Η δράση του υπήρξε ευρεία και πολύμορφη. Ο Αντύπας οργάνωσε τα πρώτα εργατικά και φοιτητικά συλλαλητήρια, τις πρώτες σοσιαλιστικές λέσχες, τους πρώτους αγροτικούς συνδέσμους και σωματεία και τέλος στοιχειοθέτησε ένα από τα πιο πρωτοπόρα εργατικά προγράμματα της εποχής, που ανάμεσα σε άλλα πρότεινε τα εξής:

·         Καθορισμό ημερομισθίου

·         Καθορισμό πάγιου ωραρίου (9 ωρών)

·         Δημιουργία συνταξιοδοτικών ταμείων

·         Δημιουργία ταμείων ανικανότητας, αναπηρίας και περίθαλψης

·         Θεσμοθέτηση αποζημίωσης για τραυματισμούς και εργατικά ατυχήματα.

Όλα αυτά δηλαδή που σήμερα εν έτη 2011 καταργούνται από το σύγχρονο νεοφιλελευθερισμό και τους δοσίλογους εκφραστές του.

Το άγαλμα του Μαρίνου Αντύπα στον τόπο της γέννησής του