Παντελής Πουλιόπουλος

 Ο Παντελής Πουλιόπουλος γεννήθηκε το 1900 στην Θήβα. Υπήρξε φλογερός αγωνιστής αν και η πορεία του στον ιδεολογικό πολιτικό χώρο είναι αρκετά αμφιλεγόμενη. Ο Πουλιόπουλος βρέθηκε στον χώρο του συνδικαλισμού από τα πρώτα φοιτητικά του χρόνια και εντάχθηκε στο ΣΕΚΕ ήδη από το 1919. Με την αποφοίτησή του βρίσκεται στο ελληνοτουρκικό μέτωπο της μικρασιατικής εκστρατείας όπου ξεκινά φιλειρηνική προπαγάνδα στο στράτευμα. Η θεωρητική δουλειά του είναι ευρεία και μαζική και σύντομα οι στρατιωτικές αρχές τον συλλαμβάνουν και τον φυλακίζουν με άμεσο σκοπό τους την εκτέλεσή του. Με την ολοκληρωτική ήττα του ελληνικού στρατού στον Σαγγάρειο ο Πουλιόπουλος αφήνεται ελεύθερος και γυρνά στην Ελλάδα.

 Το 1924 στο 3ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ ο Πουλιόπουλος ψηφίζει και αυτός την ένταξη του Κόμματος στην 3η Διεθνή. Ο Πουλιόπουλος από την αρχή υποστήριζε το σταδιακό χτίσιμο του Κόμματος με ικανά και καταρτισμένα στελέχη στον βασικό του πυρήνα. Η πολιτική δράση του Πουλιόπουλου έως το 1927 χαρακτηρίζεται από συνέπεια και δυναμισμό, γεγονός που πρόκειται να αλλάξει το 1927 για παντελώς ανεξιχνίαστους, τουλάχιστον ενδοκομματικά,  λόγους. Το 1927 εν όψη σημαντικότατων εκλογών και εν όσο ο ίδιος είναι υποψήφιος ο Πουλιόπουλος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΕΚΕ, παραιτείται από την υποψηφιότητα και αποχωρεί. Αργότερα θα κυκλοφορήσει την μπροσούρα Νέο Ξεκίνημα. Ο Πουλιόπουλος σχηματίζει την τροτσκιστικού προσδιορισμού ομάδα  Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση που θα απορρίψει για νεφελώδεις λόγους την ένωσή της με τους Αρχειομαρξιστές. Ο Πουλιόπουλος θα δει μερικά χρόνια αργότερα την ομάδα του να λαμβάνει μέρος στην 4η Διεθνή χωρίς όμως να λαμβάνει το χρίσμα του τροτσκιστικού κόμματος... Την περίοδο αυτή ξεκινά μια καθοδική  ιδεολογική πορεία τόσο για τους Έλληνες τροτσικιστές όσο και για τον ίδιο τον Πουλίοπουλο. Η τροτσκιστική πτέρυγα αποσυντίθεται σε διαδοχικές διασπάσεις ενώ ο ίδιος ο Πουλιόπουλος υιοθετεί την γνώμη ότι για την Ελλάδα η σοσιαλιστική προοπτική είναι ανέφικτη ένεκα του σχεδόν φεουδαρχικού γεωργικού της χαρακτήρα και της μικρής της βιομηχανίας. 

Εν τω μεταξύ το 1938 ο Πουλιόπουλος συλλαμβάνεται από το μεταξικό καθεστώς και στέλνεται στην Ακροναυπλιά. Με το ξέσπασμα του Β Παγκοσμίου, ο Πουλιόπουλος έρχεται σε μια ακόμα ρήξη με το ΚΚΕ. Υποστηρίζει ότι ο πόλεμος δεν είναι αντιφασιστικός αλλά πόλεμος σύγκρουσης κρατικών κεφαλαίων. Η στάση του αυτή δέχεται σκληρή κριτική τόσο από το ΚΚΕ όσο και από τους τροτσκιστές. Απόρροια αυτής της άποψης θα αποτελέσει η στρεβλή  θέση του Πουλιόπουλου ότι στρατιωτικά τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης δεν θα πρέπει να βοηθήσουν τους αστικούς στρατούς στην σύγκρουσή τους με τον άξονα (!). Η σύσταση του ΕΛΑΣ είναι ένα ακόμα θέμα στο οποίο ο Πουλιόπουλος θα σταθεί επικριτικά. Υποστηρίζει στην Νέα Εποχή του 1943 ότι ο ΕΛΑΣ είναι ουσιαστικά ένα σταλινικό μόρφωμα του ΚΚΕ και ότι λίγο ή πολύ δολοφονεί τα τέκνα της εργατικής Γερμανίας που το κεφάλαιο έστειλε στην χώρα μας (!). Την ιδεολογική κατάπτωση αυτή έρχεται δυστυχώς να συμπληρώσει και μια σύλληψη του Πουλιόπουλου από τους Ιταλούς. Και μέσα από την φυλακή όμως ο Πουλιόπουλος συνεχίζει να αγωνίζεται, για όσα εκείνος πιστεύει που όμως τώρα τον οδηγούν σε συμπεράσματα του ότι η ΕΣΣΔ πρέπει να χάσει τον πόλεμο για να ηττηθεί ο σταλινισμός που είναι πολύ χειρότερος του χιτλερικού φασισμού...

Ο Πουλιόπουλος εκτελείται το 1943 στις ιταλικές φυλακές στο Νεζερό κοντά στην Λάρισα σε αντίποινα για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. . .