Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Η μάχη της Αράχοβας 7-8-1947

Η μάχη της Αράχωβας, που οδήγησε στην μεγάλη νίκη του ΔΣΕ, ενάντια στις ντόπιες δυνάμεις καταπίεσης και φασισμού, έλαβε χώρα στις 7 Ιουνίου του 1947.

Η μάχη της Αράχωβας ήταν μιά από τις πρώτες μάχες που έδωσε το Τάγμα Καλλιδρόμου του ΔΣΕ μαζί με τα τμήματα του ΔΣΕ Παρνασσού και αποτελεί στρατηγικό και επιχειρησιακό υπόδειγμα. Ο λόγος για τον παραπάνω χαρακτηρισμό προέρχεται τόσο από τον μεγάλο αριθμό δυνάμεων του αντιπάλου στην περιοχή όσο και από την επιχειρησιακή δυσκολία της μάχης, δεδομένου ότι η Αράχωβα από μόνη της είναι ιδιαίτερα οχυρή τοποθεσία.



Οι δυνάμεις

  • Ο ΔΣΕ έλαβε μέρος με ένα ενισχυμένο τάγμα, το Τάγμα Καλλιδρόμου και αρκετά τμήματα του ΔΣΕ Παρνασσού. Η δύναμή του υπολογίζεται σε περίπου 40 άτομα και είχαν στην διάθεσή τους έναν όλμο και ένα μυδράλιο.

  • Ο Ε.Σ. διέθετε στην περιοχή δύο λόχους τακτικού στρατού με πλήρη αμερικανική εξάρτηση, αρκετούς μαυροσκούφηδες, δυνάμεις χωροφυλάκων και ισχυρή δύναμη ΜΑΥδων με άρτιο εξοπλισμό, και οι οποίοι είχαν ήδη λάβει θέσεις σε οχυρά σημεία. Η δύναμή τους υπολογίζεται σε περίπου 80 με 100 άτομα.

Το βράδυ της 7ης Ιούνη οι αντάρτες με υπεράνθρωπες προσπάθειες και άκρα ησυχία και μυστικότητα είχαν καταφέρει να αναρριχηθούν στα υψώματα πάνω από την Αράχωβα. Στις έντεκα το ίδιο βράδυ τρείς πυροβολισμοί δίναν το σύνθημα για την συνδυασμένη σαρωτική επίθεση του ΔΣΕ. Η επίθεση έγινε συνδυαστικά από τα ψηλότερα υψώματα στα χαμηλά της πόλης. Θέσεις του στρατού που προέβαλλαν σθεναρή αντίσταση χτυπήθηκαν από μακριά με όλμο. Η επίθεση ήταν τόσο ορμητική που πολλοί άνδρες του Ε.Σ. εγκατέλειψαν τα φυλάκιά τους χωρίς τουφεκιά. Κατά το ξημέρωμα της 8ης Ιούνη τα υψώματα βρίσκονταν στα χέρια του ΔΣΕ. Οι άνδρες του ΕΣ, βρίσκονταν σε ασφυκτική θέση μέσα στην πόλη από την οποία όμως κατείχαν ακόμη την δεξιά έξοδο που βγαίνει προς Άμφισσα.

Με το πρώτο φως μιά ομάδα με αρχηγό τον λοχαγό Δημόπουλο κινήθηκε με αποφασιστικότητα στο φυλάκιο προς Άμφισσα και το κατέλαβε με μονάχα μία απώλεια. Το συμβάν αυτό έδωσε και την αρχή του τέλους για τον ΕΣ και τους χωροφύλακες οι οποίοι πολέμησαν άνευρα και σποραδικά για περίπου 2 ακόμα ώρες. Πολλοί ΜΑΥ και χωροφύλακες το βάλανε στα πόδια αφού ήξεραν τι μοίρα θα τους περίμενε. Ο ΔΣΕ δεν χαρίζονταν στους ΜΑΥδες και την Χωροφυλακή αφού αυτοί πολέμαγαν επί πληρωμή και ήταν διαβόητοι για τις αγρίοτητές τους. Στο τέλος της μάχης μείναν μόνο δύο πολυβολητές στο καμπαναριό της εκκλησίας να ρίχνουν ακόμη. Ο ΔΣΕ δεν ήθελε να γκρεμίσει το όμορφο κτίσμα και για αυτό τους κάλεσε να σταματήσουν να βάλουν για να μην πειραχτούν. Εκείνοι κράτησαν την υπόσχεσή τους και η σύγκρουση δεν συνεχίσθηκε.

Ο ΔΣΕ με την νίκη του αυτή κατάφερε να ανησυχήσει τον ΕΣ και να λάβει λάφυρα πολύ σπουδαία για τον αγώνα και πολλά τρόφιμα. Απο την Αράχωβα ήρθαν δέκα νέοι και νέες να πολεμήσουν με τους αντάρτες ενώ στην πόλη φτιάχτηκαν και τοπικές οργανώσεις αυτοάμυνας. Η Αράχοβα έμεινε ελεύθερη για μεγάλο διάστημα και αποτέλεσε σημαντικό κέντρο ανεφοδιασμού του ΔΣΕ. Οι παρακρατικοί στην περιοχή διαλύθηκαν ενώ αποκόπηκε πλέον και η Άμφισσα που πιά θα επικοινωνούσε μόνο με την Ιτέα στην οποία υπήρχε στόλος.

Οι απώλειες του ΔΣΕ στην μάχη της Αράχοβας ανέρχονταν σε τρεις νεκρούς (!) και πέντε τραυματίες. Από αυτούς γνωστός σε εμάς είναι ο νεκρός διμοιρίτης Αλέκος Βλαχογιώργος από την Αγόριανη Δομοκού.

Ο Ε.Σ. έχασε περί τα 10 με 15 άτομα ενώ αρκετούς νεκρούς είχαν τα ΜΑΥ και η χωροφυλακή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου