Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Ο Άρης και οι κίναιδοι

Ο Άρης βρίσκονταν με τους αντάρτες του στα βουνά. Επί πολλές εβδομάδες παρακρατικοί και χωροφύλακες τον έψαχναν στα βουνά και τα δάση αλλά εκείνος κατάφερνε πάντα να ξεφεύγει. Η μοίρα όμως του αγνότερου των λαικών αγωνιστών έμελλε να σφραγισθεί την 15η Ιουνίου του 1945 στην Μεσούντα Αχελώου. Η θέση του είχαν εντοπίσει (μετά από υποδείξεις τσοπαναραίων και χωρικών) οι παρακρατικές ομάδες του Βόιδαρου, παλιού ζωοκλέφτη και οπλαρχηγού του Ζέρβα και του Μόκκα, με μέλη τους πρώην ΕΔΕΣίτες, και οι άνδρες του 118ου Τάγματος Εθνοφυλακής.

Στις 16 η κυκλωτική κίνηση του κρυσφύγετου του Άρη ξεκίνησε. Ο Άρης με του λιγοστούς μαυροσκούφηδές του κατάλαβε οτι ο κλοιός έσφιγγε και έδωσε τη διαταγή να τραβήξουν όλοι προς τον ποταμό Αχελώο, που διασχίζει την περιοχή, ήλπιζε με την κίνησή του αυτή τουλάχιστον να γλιτώσει τα απλικάρια του. Εκείνος έμεινε πίσω και κατόπιν ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Οι καπετάνιοι πάντα κρατούσαν μία τελευταία σφαίρα για τον εαυτό τους. Ο Τζαβέλλας πιστός φίλος και σύντροφος του Άρη, φώναξε στους άλλους πως ο αρχικαπετάνιος σκοτώθηκε. Ζήτησε να τον ακολουθήσουν στον θάνατο. Εκείνοι δεν συμφώνησαν. Το πρωτοπαλίκαρο του Αρη έσκισε τις φωτογραφίες που είχε ο αρχηγός πάνω του, έσπασε το ρολόι του και το πιστόλι του, τον «Ελβετό», και όταν απομακρύνθηκαν οι υπόλοιποι αγκάλιασε το άψυχο σώμα του και τράβηξε την περόνη μιας χειροβομβίδας που είχε τοποθετήσει ανάμεσά τους. Ίσως μάλιστα τα τελευταία δευτερόλεπτα, πρόλαβε να δει για τελευταία φορά τα αστέρια.

Τη Δευτέρα 18 Ιουνίου 1945 η ανταπόκριση των «Νέων» από την Πάτρα ανέφερε: «Εξωθεω της Αρτης και παρά την θέσιν Μεσίνταν τμήματα Εθνοφυλακής ενεπλάκησαν με την συμμορίαν του Αρη Βελουχιώτη. Μετά πολύωρον μάχην η συμμορία του Βελουχιώτη διελύθη, ενώ αυτός ούτος ο Βελουχιώτης μετά του καπετάν Τζαβέλλα εφονεύθησαν. Προστίθεται, ότι η συμπλοκή εγένετο την 3ην απογευματινήν του Σαββάτου και ότι συνελήφθη ο εγκληματίας Σωτήριος Δράκος, μέλος της συμμορίας. Αι κεφαλαί των φονευθέντων μεταφέρονται εις Τρίκκαλα».
 
Την είδηση του θανάτου θα επιβεβαιώσει και ο «Ριζοσπάστης», μιλώντας όμως για αυτοκτονία. Το δημοσίευμα της Τρίτης 19 Ιουνίου στη δεύτερη σελίδα έφερε τον τίτλο: «Ο Αρης αυτοκτόνησε αφού τραυματίστηκε σε συμπλοκή με Αγγλους, Εθνοφύλακες και μοναρχικούς ληστοσυμμορίτες».
 
 H ανταπόκριση από τη Λάρισα σημείωνε ότι «κατά τη διάρκεια της μάχης ο Αρης τραυματίστηκε και για να μη συλληφθεί αιχμάλωτος αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα της οποίας προκάλεσε την έκρηξη». Και κατέληγε: «Με την ίδια χειροβομβίδα σκοτώθηκε και ο Τζαβέλλας. Τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα τα έκοψαν με μαχαίρια και τα μετέφεραν στα Τρίκκαλα, όπου τα κρέμασαν στους φανοστάτες της κεντρικής πλατείας».

 
Αυτή ήταν η μοίρα του καπετάνιου των καπετάνιων
 
 
 
Τα επινίκεια των κίναιδων
 
Τα κεφάλια έκοψε ο καπετάν Δράκος του ΕΔΕΣ με σουγιά κατ' εντολήν του Βόιδαρου.
H μαρτυρία του ΕΔΕΣίτη A. Λύκκα , όπως την κατέγραψε ο γιατρός X. Γκούβας το 1985, είναι συγκλονιστική: «Ο Βόιδαρος ήταν όλο χαρά και διέταξε τον Δράκο να κόψει το κεφάλι του Αρη με τον σχιά (σουγιά). Εκείνος δεν μπορούσε ούτε ανάσα να πάρει. Εβγαλε έναν σχιά, απ' αυτούς που διπλώνουν στα δύο, και πήγε κοντά να κόψει το κεφάλι του Αρη. Ελα όμως που ο σχιάς δεν έκοβε και ταλαιπωρήθηκε ο έρμος. Πρέπει να 'κανε περισσότερα από δεκαπέντε λεπτά ν' αποκόψει το κεφάλι. Δυσκολεύθηκε εκεί που είναι τα νεύρα. Ο Βόιδαρος έπιασε το κεφάλι από τα μαλλιά και το σήκωσε ψηλά να το δουν όλοι όσοι ήταν εκεί τριγύρω. Καθώς έσταζε ακόμα αίματα, το έβαλαν στον τουρβά. Για να μη μυρίσει στη διαδρομή το παραφούσκωσαν με αλάτι».
 
Τα δύο λείψανα μεταφέρθηκαν μέσω Μεσούντας (στην πλατεία της οποίας στήθηκε γλέντι από τους παρακρατικούς) και Μυρόφυλλου (όπου τα επεδείκνυαν ακουμπισμένα σε ένα πεζούλι έξω από το καφενείο του χωριού), στα Τρίκαλα. Το έγγραφο του στρατιωτικού διοικητή Λάρισας συνταγματάρχη Μουκανάκη της 18ης Ιουνίου αναφέρει: «Αι κεφαλαί των Αρη και Τζαβέλλα εξετέθησαν εις κοινήν θέαν εις την πλατείαν της πόλεως Τρικκάλων. Εδόθη διαταγή να ταφώσι μετά την λήψιν των διαφόρων φωτογραφιών κτλ. παρά της σημάνσεως Χωροφυλακής Τρικκάλων».
 

Οι μαρτυρίες, σε συνδυασμό με τα δημοσιεύματα της εποχής, για το πόσο έμειναν κρεμασμένα τα κεφάλια στον φανοστάτη διαφέρουν και πολλές απο αυτές είναι αποδεδειγμένα αποκύημα φαντασίας. Αλλού προκύπτει πως ήταν από 18 ως 20 Ιουνίου και αλλού από 17 ως 19 Ιουνίου, και στις δυο περιπτώσεις πάντως λιγότερο από 48 ώρες. Ηταν πιασμένα με σχοινί που περάσθηκε απο τρύπες στα αυτιά και από τις άκρες ενός πασάλου, ο οποίος δέθηκε σε προσιτό για τα μάτια των αποσβολωμένων πολιτών σημείο του πανύψηλου φανοστάτη που έστεκε στην κεντρική πλατεία Ρήγα Φεραίου.
 
 H «Ακρόπολη» θα γράψει: «Πυκνά πλήθη παρήλασαν από την πλατείαν όπου ήσαν ανηρτημέναι αι κεφαλαί διά σχοινίων από τον πάσσαλον. Το θέαμα ήτο φρικιαστικόν...».

Ενώ ο δημοσιογράφος και μέλος του 118ου Τάγματος Εθνοφυλακής Ρίζος Μπόκοτας («Ποιος κρύβει το κεφάλι του Αρη Βελουχιώτη», Γλάρος, 1984) θα καταγράψει: «Το κρέμασμα των κεφαλιών ακολουθεί μια γιορτή ζούγκλας που διαρκεί ως το ξημέρωμα της άλλης μέρας, με πίπιζες, νταούλια, ζουρνάδες, βασιλικά θούρια και με το "Ζέρβα μ', σε θέλει ο βασιλιάς..."».

Στο ρεπορτάζ της 19ης Ιουνίου η «Ελευθερία» του Πάνου Κόκκα αναφέρει ότι «αι κεφαλαί των δύο αρχηγών εξετέθησαν προς κοινήν θέαν εις την κεντρικήν πλατείαν των Τρικκάλων καθ' όλην την ημέραν τής χθες, χιλιάδες δε κόσμου παρήλασαν διά να ίδουν την κεφαλήν του φοβερού Αρη».

H εφημερίδα μεταφέρει και την εξής σημαντική πληροφορία: «Αργά την νύκτα αι Αρχαί απέσυρον τας εκτεθειμένας κεφαλάς, πιστεύεται δε ότι αύται ταριχευόμεναι θα μεταφερθούν ενταύθα. Τα πτώματα εγκατελείφθησαν εις τον τόπον της μάχης». H πληροφορία για ενδεχόμενη μεταφορά των κεφαλιών στην Αθήνα έχει το ειδικό ενδιαφέρον της, σε συνδυασμό με το ταξίδι του Ναπολέοντα Ζέρβα στα Τρίκαλα, ενώ ως προς τις σορούς των δύο ανταρτών οι επικρατέστερες εκδοχές, που προκύπτουν από μαρτυρίες, είναι δύο: ή ότι πετάχτηκαν επί τόπου στον Αχελώο ή ότι τις περιέφεραν στα χωριά με κάρο και κατόπιν τις πέταξαν. Σε κάθε περίπτωση θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι δεν βρέθηκαν και δεν ετάφησαν ποτέ. Ωστόσο ούτε για τις σορούς έχει αποκαλυφθεί τι πραγματικά συνέβη.


Ο ιδρυτής του ΕΔΕΣ φέρεται να ανέβηκε με κουστωδία από την Αθήνα για να συγχαρεί τους εθνικόφρονες για τη μεγάλη επιτυχία τους να πιάσουν τον «αρχισυμμορίτη» - και θανάσιμο αντίπαλό του - Βελουχιώτη (με τον οποίο είχε μακρινή συγγένεια). Μετά τις κανιβαλικές εκδηλώσεις γύρω από τον φανοστάτη και την αποκαθήλωσή τους τα κεφάλια μεταφέρθηκαν μέσα σε τσουβάλι από παρακρατικούς και χωροφύλακες στην τότε Διοίκηση Χωροφυλακής, σε ένα υπόγειο, και τοποθετήθηκαν μέσα σε τσίγκινο καζάνι με πάγο και αλάτι ώσπου να τα δει ο Ζέρβας. Οι παρακρατικοί δεν θα διστάσουν να κυκλοφορήσουν στην πόλη χλευαστικά τη φήμη ότι τα κεφάλια τα πέταξαν «σε βόθρο» ή ότι τα έριξαν «στα σκυλιά»!  Υπάρχει ωστόσο η εκδοχή ότι τα κεφάλια δεν πετάχτηκαν ούτε θάφτηκαν, αλλά μεταφέρθηκαν. Ο αρχηγός του ΕΔΕΣ φθάνει στα Τρίκαλα (το ταξίδι του τοποθετείται χρονικά γύρω στις 20 - 21 Ιουνίου) και οδηγείται στη διοίκηση για να δει τα «τρόπαια», ενώ το βράδυ θα οργανωθεί γλέντι προς τιμήν του υψηλού προσκεκλημένου στη σάλα κάτω από το ξενοδοχείο «Πανελλήνιον», παρουσία γνωστών συμμοριτών του θεσσαλικού κάμπου, όπως ο Σούρλας από τα Φάρσαλα και ο Τσιαντούλας από τα Τρίκαλα.

«Αι δύο κεφαλαί ενεταφιάσθησαν ήδη»...

Τα κεφάλια φέρεται να είχαν τοποθετηθεί σε δοχείο πετρελαίου που σφραγίστηκε και κατόπιν γεμίστηκε με οινόπνευμα από το στόμιο, ενώ τα ίχνη τους χάνονται με την αναχώρηση του Ζέρβα για την Αθήνα. Κατά τον ισχυρισμό του Μπόκοτα - αλλά και τις υποψίες άλλων - τα κεφάλια μεταφέρθηκαν στην Αθήνα «για να καταλήξουν στο Εγκληματολογικό Μουσείο, δίπλα σε εκείνα των λήσταρχων Γιαγκούλα, Μπαμπάνη, Τζαμήτρα κ.ά.». H φήμη αυτή ωστόσο ουδέποτε επιβεβαιώθηκε, ενώ κατηγορηματικά τη διέψευσε - εμφανώς ενοχλημένος - ο σημερινός υπεύθυνος του Εγκληματολογικού Μουσείου καθηγητής Ιατροδικαστικής όταν του τέθηκε το θέμα.

H «Ελεύθερη Ελλάδα», το όργανο του EAM, ζητούσε στις 20.6.1945 να κατεβάσουν τα κεφάλια από τον φανοστάτη και να τα μεταφέρουν στον Γοργοπόταμο για να ταφούν, «εκεί που ο Αρης δόξασε την Ελλάδα». Και καλούσε «να μη μιλούν για ταρίχευση και για μεταφορά του λειψάνου στην Αθήνα».

H «Ακρόπολις» ωστόσο θα γράψει την επομένη ότι «αι δύο κεφαλαί ενεταφιάσθησαν ήδη συμφώνως προς εντολήν των Αρχών», κάτι που θεωρείται από πολλούς το πιο πιθανό. Πού όμως; Κανείς δεν έμαθε ποτέ! Κάποιοι από εκείνους που έζησαν τα μακάβρια γεγονότα εικάζουν ότι τα κεφάλια θάφτηκαν εν όσω ήταν στα Τρίκαλα - και σε άγνωστο σημείο για να μη γίνουν πόλος προσέλκυσης των ομοϊδεατών του Αρη - και ότι ουδέποτε μετεφέρθησαν στην Αθήνα. Παρά τις προσπάθειες όμως που κατέβαλαν επί σειρά ετών οι ανιψιές του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ, θυγατέρες του αδελφού του, Μπάμπη Κλάρα, αλλά και συναγωνιστές του, δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν την αλήθεια.




Τα κεφάλια των δύο ηρώων στα Τρίκαλα
 Το κεφάλι του Άρη


             Προσθέτουμε το όμορφο ποίημα που μας άφησε για τον Άρη κάποιος αναγνώστης μας :



ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Του ΄Ολυμπου,περίφανος αητός,
γέννημα-θρέμμα,κάποιας γής λεβεντομάνας,
ήταν ο Αρης,του πολέμου ο Θεός,
των σκλαβωμένων,εγερτήριος παιάνας.

Τα λόγια του,μυριόστομη ευχή,
ύμνου,της λευτεριάς,οι πρώτες νότες.
Στο διάβα του,τρομάζαν οι εχθροί,
λουφάζανε,ρουφιάνοι και προδότες.
------------------------
Σε μια παλιά φωτογραφία,που κοιτώ,
στο φανοστάτη,δυό κεφάλια,κρεμασμένα,
και στον εσμό,που έχει στήσει το χορό,
γροικάω,που ψιθύρισε ,το ένα:

Ανάξιο,το έθνος,είν' αυτό,
που,τη δειλία,με ανδρείας λόγια, κρύβει,
κι αντι,τα στήθη,να προτάξει στον εχθρό,
φιλεί τη μπότα,που πατώντας,το συντρίβει

13 σχόλια:

  1. Αγαπητέ,



    Μου άρεσε το blog σου. Δυστυχώς όμως δεν κατάλαβα που μπορώ να αναρτήσω σχόλιο και έτσι σου στέλνω στο mail σου. Πράγματι οι εμπειρίες που έζησαν οι πρόγονοί μας την περίοδο 1945-49 δεν είχαν προηγούμενο.



    Κατά την γνώμη μου τα αίτια της φρικαλεότητας συνοψίζονται στα εξής:


    Η σύνδεση της έννοιας του έθνους με την γλωσσική ιδιαιτερότητα ενός λαού(εθνικισμός διαφωτισμού) και η αποκόλλησή της από την έννοια της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας(Ρωμιοσύνη)
    Η ταύτιση της πατρίδας με έδαφος(διαφωτισμός) και όχι με τρόπο ζωής(Ρωμιοσύνη).
    Η αντικατάσταση στην ψυχή του νεοέλληνα του κοσμοπολίτικου χαρακτήρα των προγόνων του με τον επαρχιωτισμό.
    Η επίσημη αναγνώριση των μελών μίας κοινωνία ως ΑΤΟΜΑ(οικονομική μονάδα)και όχι ως ΠΡΟΣΩΠΑ(προσωπικότητες).
    Η υποστήριξη ιδεολογιών και όχι ιδεών.
    Η άγνοια όλων των ιδεολογιών(καπιταλισμός-κομμουνισμός-εθνικισμός) που οδήγησε στην αποδοχή τους από διάφορα μέρη του νεοελληνικού πληθυσμού. Ο εθνικισμός του διαφωτισμού διέσπασε τους λαούς στα βαλκάνια και στην Μικρά Ασία. Ο κομμουνισμός διέσπασε τις οικονομικές τάξεις στην νεοελληνική κοινωνία και ο καπιταλισμός κατήργησε την αξία του κράτους δικαίου.
    Η πείνα του πολέμου.
    Η εφαρμογή του θεσμού της Βασιλείας σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα.
    Ο διχασμός του 1916-1918
    Η ήττα στην Μικρασιατική εκστρατεία χωρίς να υπάρξει ήττα στα πεδία των μαχών.
    Η Διεθνής πολιτική ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με σκοπό την σταθερότητα και τον έλεγχο στην νότια βαλκανική με απώτερο στόχο τον έλεγχο του Αραβικού κόσμου και την απομάκρυνση της Σοβιετικής Ένωσης από τις θερμές θάλασσες.
    Η ανεπάρκεια του κράτους να επιβάλλει την τάξη σε όλη την επικράτεια.
    Ο εγωισμός και οι φιλοδοξίες των πρωταγωνιστών.


    ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Ο εθνικισμός του διαφωτισμού ανάγκασε τους νεοέλληνες να αποκοπούν από την αγορά της Ανατολής τον Βαλκανίων και της βόρειας Αφρικής. Οι αξίες του καπιταλισμού ρευστοποίησαν τον τρόπο αντιμετώπισης της ζωής στους νεοέλληνες. Ο κομμουνισμός θα συνέτριβε την προσωπικότητα στην νεοελληνική κοινωνία.



    Σε χαιρετώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε οτι αφορά τις φρικαλεότητες του εμφυλίου δεν μπρούμε να ρίχνουμε πιστεύω έτσι αόριστα βάρος σε κάποιες γενικότητες. Τα ζητήματα που θέτεις δεν πιστεύω οτι καλύπτουν επαρκώς το θεμα.

    Αντίθετα τα αίτια της φρίκης είναι πολύ πολύ συγκεκριμένα και αφορούν μόνο τις δυνάμεις του μοναρχοφασισμού και της δεξιάς. Παρακάτω δίνω ολόκληρη την ιστορία του κατατρεγμού της αριστεράς ως τον εμφύλιο

    1) Κατά την διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά στην Ελλάδα ξεκινούν να ριζώνουν οι πρώτες βάσεις του αντικομμουνισμού. Προτύτερα το ΚΚΕ έχει θέσει ήδη τις βάσεις του στο εργατικό κίνημα και καταξιωθεί κερδίζοντας έδαφος μέρα με την μέρα.
    2) Ήδη απο πολύ νωρίτερα του Μεταξά υπάρχει τεράστιο ζήτημα φτώχειας εκμετάλλευσης των κατώτερων τάξεων και πολλά επαναστατικά κινήματα ξεπηδούν κυρίως στην αγροτική επαρχεία. Το ΚΚΕ έχει ήδη στενούς δεσμούς με αυτά και η κυβερνήσεις τρέμουν την αυξανόμενη δύναμή του. Ο Βενιζέλος ψηφίζει το ιδιώνυμο.
    3) Κατά την δικτατορία του Μεταξά φυλακίζονται και βασανίζονται χιλιάδες κομμουνιστές και προοδευτικά στοιχεία σε όλη την επικράτεια. Το καθεστός, χτισμένο με βάση τα ναζιστικά πρότυπα εγκαινιάζει τον χαφιδισμό ανάμεσα στους πολίτες ενώ παράλληλα πλουτίζουν οι τσιφλικάδες και οι βιομήχανοι
    4) Το 1940 εισβάλλει η Ιταλία. Ο προοδευτικός κόσμος σπεύδει εθελοντικά να πολεμήσει. Οι ηγέτες του ΚΚΕ ζητούν να τους αποφυλακίσουν για να καταταγούν. Φυσικά αυτό δεν θα γίνει. Αργότερα όταν ο ελληνικός στρατός θα βρίσκεται μέσα στο Τεπελένι. Ο Μεταξάς που θεωρεί τους Ιταλογερμανούς ακόμα συμμάχους του θα απαγορεύσει την επέλαση και έτσι ο αήττητος ελληνικός στρατός θα διαλυθεί ατάκτως με την εισβολή των Γερμανών.
    5) Με την Κατοχή το μεταξικό καθεστός παραδίδει γεμάτες απο κομμουνιστές φυλακές στους Γερμανούς.
    6) Φυσικά δεν χρειάζεται να αναπτύξω γιατί οι δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ ήταν οι μοναδικοί πατριώτες της αντίστασης. Άλλωστε ο ΕΔΕΣ αποδεδειγμένα συνεργάζονταν με τους Γερμανούς.
    7) Στην σύνοδο του Κάιρο καθίσταται σαφές στην αντιπροσωπεία του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ οτι οι Άγγλοι επιχειρούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την μεταπολεμική Ελλάδα μέσω του βασιλιά και της κυβέρνησης. Τίθεται ζήτημα επιστροφής του βασιλιά και το ΕΑΜ αρνείται χωρίς δημοψήφισμα. Οι διπλοματικές σχέσεις ΕΑΜ – Άγγλων ψυχραίνονται και σχεδόν σταματούν . Οι Άγγλοι δίνουν βάρος στην στίρηξη του ΕΔΕΣ και στέλνουν όπλα και λίρες για να στρατολογηθούν μισθοφορικά μαχητές στον ΕΔΕΣ.
    8) Ο ΕΛΑΣ φυγαδεύοντας τους Ιταλούς ενισχύεται σημαντικά με νέο εξοπλισμό
    9) Το 1944 και ενώ οι Άγγλοι υποψιάζονται υποχώρηση των Γερμανών απο την Ελλάδα στέλνουν στην χώρα πράκτορες για να συγκροτήσουν ένωση φιλογερμανικών φασιστικών δυνάμεων ενάντια στον ΕΛΑΣ. Σε αυτές τις διαβουλεύσεις συμμετέχει και ο ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ.
    10) Με την απελευθέρωση γίνεται η Βάρκιζα και αμέσως μετά τα δεκεμβριανά . Χιλιάδες αντάρτες, μέλη του ΕΑΜ , κομμουνιστές και προοδευικοί δολοφονούνται, βασανίζονται , εκτελούνται και φυλακίζονται . Οι δόσίλογοι εξοπλίζονται με τα όπλα της Βάρκιζας και οι Άγγλοι τους συγκοτούν σε παρακρατικές ομάδες, συμμορίες κτλ. Στόχος τους ο εξανδραποδισμός των αριστερών δυναμεων του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ και η τρομοκρατία πρίν το δημοψήφισμα και τις εκλογές.
    11) Ξεκινά ο εμφύλιος . Το ΚΚΕ συγκροτεί απέναντι στο όργιο αυτό τον ΔΣΕ και μάχεται ενάντια στο στρατό που συγκροτούν οι νέοι αφέντες του έθνους οι Αμερικάνοι. Λόγω καλύτερου εξοπλισμου, κάποιων στρατηγικών λαθών και τις έλλειψης εφεδριών ο ΔΣΕ ηττάται το 1949

    Σε ότι αφορά τις φρικαλεότητες αυτές καθ’αυτές θέλω να σου πώ κάτι ουδέποτε σε οτι έρευνα έχω κάνει , σε οτι φωτογραφία έχω δει δεν βρήκα κάτι που να καταλογίσω σαν φρικαλεότητα των ανταρτών. Αντιθέτως ο κανιβαλισμός των κομμένων κεφαλιών ματώνει τα χέρια της δεξιάς και μόνο της δεξιάς.

    Σε παρακαλώ εάν επιθυμείς να έχεις περισσότερα στοιχεία ή διαφωνείς σε κάτι απάντησέ μου


    Φιλικότατα Θ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ ότι δεν απάντησα επαρκώς. Η ενασχόλησή σου όμως με τα ζητήματα που σου έθιξα ίσως σε βοηθήσουν να ερμηνεύσεις τον εμφύλιο με μεγαλύτερο βάθος.

    Η βιβλιογραφία για τον Βενιζέλο, τον εμφύλιο και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου είναι εκτενείς και ευτυχώς αυτή προέρχεται από ποικίλες πλευρές. Όσον αφορά τον εμφύλιο, σήμερα ευτυχούμε να έχουμε απόσταση όχι μόνο από τα γεγονότα αλλά και έχουμε επίσημες πηγές, εγγεγραμμένες προσωπικές εμπειρίες πρωταγωνιστών συναγωνιστών και συγγενών θυμάτων πολιτών και κομμουνιστών. Έτσι δεν υστερούμε ούτε από γραπτές πηγές ούτε από προφορική παράδοση και μια απόπειρα καταγραφής των γεγονότων θα ήταν επίπονη μεν επιτυχείς δε.

    Στην περίπτωση του μεταπολεμικού Ελληνικού ζητήματος θα έλεγα ότι εφόσον ο κομμουνισμός κατέρρευσε στην Ρωσία πολιτικά και στην Κίνα οικονομικά και κοινωνικά τότε ίσως σταθήκαμε τυχεροί που νίκησε το αστικό κράτος τον εμφύλιο. Αυτό βέβαια δεν καταδικάζει την προσπάθεια τόσων αγωνιστών του ΚΚΕ για να επιτύχουν την δικτατορία των proletariorum. Εμάχοντο για την ιδεολογία τους, διότι πίστευαν πως αυτή θα αναβάθμιζε την καθημερινή ζωή την δικιά τους και των παιδιών τους αν εφαρμοζόταν. Βέβαια στον Ελληνικό εμφύλιο ανιχνεύονται και στοιχεία ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ τον αντιμαχόμενων για τους λόγους που πολύ ωραία ανέπτυξες.

    Προσωπικά δεν πιστεύω σε ιδεολογίες, επειδή αισθάνομαι πως περιορίζεται ακόμα περισσότερο η ελευθερία της σκέψης μου. Σε ένα κλίμα ιδεολογικής μάχης και πολιτικών επιδιώξεων δικαιολογώ την προσπάθεια των αντιμαχόμενων να μπερδέψουν ή να εγκλωβίσουν τις μάζες ώστε να τις χρησιμοποιήσουν. Για παράδειγμα η εφαρμογή του αστυνομικού συστήματος της 4ης Αυγούστου από την μία πλευρά και η εννοιολογική ταύτιση του συνδικαλιστικού κινήματος με την ταξική πάλη που επιχείρησε το ΣΕΚΕ και εν συνεχεία το ΚΚΕ από την άλλη.

    Δυστυχώς, σε αντίθεση με τον Θεό, ο Ιστορικός έχει την ικανότητα/δυνατότητα να αλλάξει το παρελθόν. Ένας ιστορικός μπορεί ευκολότερα από έναν φιλίστορα να διακρίνει τον ιστορικό από τον προπαγανδιστή Γι'αυτό συστήνω προσοχή κατά την ενασχόληση με την Ιστορική λογοτεχνία.

    Προσωπικά δεν πιστεύω ούτε στον καπιταλιστή άνθρωπο ούτε στον κομμουνιστή άνθρωπο, διότι αυτοί συνδέουν την ευτυχία και την δικαιοσύνη με τα υλικά αγαθά. Ο μεν πρώτος θεωρεί ευτυχία την αύξηση του εισοδήματος εκμεταλλεύοντας την εξέλιξη της αγοράς διεθνούς και μη, διότι μόνο με καλό εισόδημα υπάρχει πρόσβαση στην ποιοτική ζωή. Ο δε δεύτερος θεωρεί ευτυχία και δικαιοσύνη την ίση διανομή του πλούτου έστω και με την βία.Δεν τον ενδιαφέρει η παιδεία ή η υγεία αρκεί αυτή να είναι δωρεάν. Σε πολιτικό επίπεδο, με ενθουσιάζει η ιδέα της αποσυγκεντρωτικοποίησης της πολιτικής εξουσίας αρκεί αυτή να είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης της αγοράς όπως αναφέρει ο Μαρξ και όχι αποτέλεσμα βίαιης επανάστασης που οδηγεί σε ανθρώπινα θύματα και νομενκλατούρα τύπου Ρωσίας,Κούβας,Βόρριας Κορέας και Κίνας.

    Δεν πιστεύω στην εξαφάνιση της προσωπικότητας. Πιστεύω στον κατά προαίρεση ταπεινό ψυχισμό. Αυτός κατά την γνώμη μου οδηγεί στις όμορφες αλήθειες. Αυτός μπορεί να μην σου δώσει ερμηνεία ζωής αλλά είναι ο μόνος που σου επιτρέπει να καταλαβαίνεις αυτό τον κόσμο, η έπαρση όχι.
    Δεν πιστεύω σε ηγέτες.Πιστεύω σε συνοδοιπόρους.
    Δεν θέλω να ηγούμαι από κάποιο. Θέλω να εμπνέομαι από κάποιο.
    Μου αρέσει η επιστήμη αλλά δεν πιστεύω στην επιστήμη. Πιστεύω στην καλλιέργεια των αρετών της ψυχής. Η καλλιεργημένη ψυχή δεν επηρεάζεται από οποιαδήποτε πολιτική καθεστηκυία τάξη, πτώση αγορών, μείωση εισοδήματος, εγωιστικές μικρότητες του διπλανού, φυσικές καταστροφές, ατυχίες ζωής και αστάθμητους παράγοντες.
    Δεν αντιλαμβάνομαι τα όποια προνόμιά μου ως δικαιώματα αλλά ως δώρα ζωής.
    Δεν θέλω συμβούλους. Θέλω συμπάσχοντες.
    Θεωρώ το χρήμα μέσο διαβίωσης και όχι αυτοσκοπό.
    Τέλος, πιστεύω πως η ιστορία διδάσκει τον καπιταλιστή και κομμουνιστή άνθρωπο πως θα γίνει αποτελεσματικότερα απάνθρωπος.

    Σε χαιρετώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κατ’ αρχην θέλω να πω πόσο χαίρομαι για την ομαλότητα και το επίπεδο της κουβέντας μας.

     Πάνω στο θέμα των ξεκαθαρισμάτων του εμφυλίου, έχω να πω πως σίγουρα έχεις δίκιο. Σίγουρα μέσα σε 30.000 μαχόμενους αντάρτες του ΔΣΕ υπήρχαν στοιχεία που δεν ενσάρκωναν τις ιδέες και την γενικότερη στάση του ΔΣΕ απέναντι στον λαό και τους αντιπάλους. Αυτό βέβαια όσο ιστορικά σίγουρο κι αν είναι δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να το ανάγουμε σε γενικότητα. Απο στοιχεία που έχω γνωρίζω οτι μέσα στον ΔΣΕ δρούσαν οργανωμένα ανταρτοδικεία που εκδίκαζαν τέτοιες υποθέσεις. Επίσης πάγια πολιτική του ΔΣΕ για τους αιχμαλώτους του απο τον ΕΣ, ήταν ο αφοπλισμός και η απελευθέρωσή τους. Η κατάσταση βέβαια για τους χωροφύλακες και τα ΜΑΥ ήταν διαφορετική. Αυτούς τους δίκαζαν για εγκληματική δραστηριότητα ενάντια στον ΔΣΕ και σίγουρα πολλοί χασάπηδες σαν και αυτούς εκτελέσθηκαν. Γνωρίζω επίσης οτι στα πλαίσια της δράσης του ΔΣΕ αλλά και του ΕΛΑΣ δρούσε και η ΟΠΛΑ. Η οργάνωση αυτή στόχευε 2 είδη ανθρώπων : δοσιλόγους και μαυραγορίτες. Μετα δρούσε μαζή με τον ΔΣΕ και το ΚΠ και στόχευε τους παρακρατικούς και όσους δεν σέβονταν το στρατιωτικό δίκαιο περί αιχμαλώτων.
     Στο θέμα της ιστορικής αξίας των λογοτεχνικών πληροφοριών. Σίγουρα έχεις δίκιο σχετικά με την προσοχή με την οποία πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε. Προσωπικά ακόμα και προφορικές πληροφορίες θεωρώ οτι έχουν πάντα το στοιχείο του υποκειμενικού. Όμως στο θέμα της εμφυλιακής φρίκης τα δεδομένα είναι τόσο πολλά και τόσο δειδεδομένα, που πραγματικά είναι δύσκολο να μην καταλήξει κανείς στο συμπέρσμα που εγώ κατάληξα... Άλλωστε και προσωπικά η οικογένειά μου έχει βιώσει την φρίκη και την αποκτήνωση της μετεμφυλιακής δεξιάς...
     Ιδεολογικά είμαι κομμουνιστής. Τα παρακάτω δεν αποτελούν προσπάθεια κατήχησης αλλά σχόλια σχετικά με τις δικές σου πολιτικες και ιδεολογικές θέσεις...

    1) Δεν πίστευω σε κανένα είδος αναίμακτης επανάστασης. Η βία είναι διαλεκτικά στοιχείο της κάθε είδους αλλαγής. όμως αφού η σοσιαλιστική επανάσταση θα εκφράζει τον λαό και άρα ένα 90-95% του κόσμου, ευελπιστώ οτι θα είναι η λιγότερο βίαιη επανάσταση που ο κόσμος θα έχει δεί.
    2) Κανένας κομμουνιστής δεν πιστεύει σε ηγέτες. Το λαικό και το επαναστατικό κίνημα έχει κάθε μέλος του ως έναν δυνητικο ηγέτη.
    3) Σε καμία περίπτωση οι ιδέες του σοσιαλισμού δεν θέλουν να σαρώσουν την προσωπικότητα. Η διαπάλη και η δυναμικότητα του σοσιαλισμού βασίζονται στην ξεχωριστή προσωπικότητα του πάσα ένα. Ο σοσιαλισμός ως στόχο του έχει να αναπτύξει τηνπροσωπικότητα του κάθε ατόμου ξεχωριστά και να την συνδέσει, αυτήν και όσα εκείνη έχει να δώσει, με τις ανάγκες της κοινωνίας.
    4) Τα δικαιώματα του ανθρώπου πρέπει να πηγάζουν απο το ίδιο το γεγονός οτι γεννιέται σε μιά οργανωμένη κοινωνία. Υπο αυτή την έννοια, ναι έιναι και πρέπει να είανι δώρα ζωής.
    5) Για την νομενκλατούρα των χωρών που αναφέρεις συμφωνώ αν και σχετικά με την Κούβα, απο την ίδια μου την εμπειρία εκεί διαφωνώ κάθετα.
    6) Τέλος θέλω να σου επισημάνω ένα μεγάλο λάθος που μου είπες: Ο κομμουνιστής δεν συναρτά σε καμία περίπτωση την ευτυχία και την πνευματικότητα με τα υλικά αγαθά. Άλλωστε ο κομμουνιστής αντιμετωπίζει ως τροχοπέδη την ιδιοκτησία. Όμως, για να αποδεσμευθεί το πνεύμα απο την ύλη προυπόθεση είναι η εξασφάλιση των αναγκών του σώματος. Δεν μπορείς να μιλήσεις για λογοτεχνία πχ με έναν άνθρωπο που πεινάει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα σου γράψω μια πραγματική ιστορία. Κάποτε στην φιλοσοφική στο μάθημα ιστορία νεότερου ελληνισμού με πλησίασε ένας φοιτητής(από περιέργεια να με γνωρίσει όπως μου είπε με αυθορμητισμό) και ξεκινήσαμε μία συζήτηση η οποία από ένα σημείο και μετά σχετιζόταν με τον εμφύλιο. Αυτή ήταν η πρώτη κρούση του. Σύμφωνα με την ορολογία σου ήταν δεξιός ο οποίος μάλιστα θεωρούσε ότι οι κομμουνιστές πρέπει να κρεμαστούν ως προδότες του έθνους παρουσιάζοντάς μου στοιχεία στο ίδιο πνεύμα που παρουσιάζει το blog σου...Νεκρούς αστυνόμους,νεκρά παιδάκια αναφορές σε εθνικές προδοσίες,παιδομάζομα κ.τ.λ..Δεν σου κρύβω πως μετά από λίγο άρχισα να αισθάνομαι λίγο άβολα με αυτά που άκουγα και κάποια στιγμή τον διέκοψα και τον ρώτησα γιατί σπουδάζεις Ιστορία; Μου απάντησε πως προέκυψε να μπει σε αυτή την σχολή αλλά όταν μπήκε του άρεσε. Τότε τον ξαναρώτησα τι είναι για σένα η ιστορία; Και αρκετά πνευματοδώς μου είπε''Η επιστήμη που περιγράφη και αναλύει τις ανθρώπινες πράξεις και τους παράγοντες που επιρεάζουν την εξέλιξη της ανθρώπινης συμπεριφοράς''

    Του λέω. Αυτό το λέει το μυαλό σου επειδή το διάβασες στο α' εξάμηνο στο μάθημα εισαγωγή στην Ιστορία του Βαγγέλη του Χρυσού...λέγοντας ναι μου χαμογέλασε....Να σου πω όμως τι κατάλαβα εγώ πως είναι για την καρδιά σου η ιστορία δυο φορές που επικοινωνήσαμε;....τον ψυχολόγο θα μου κάνεις;μου λέει...του λέω όχι και ξεκινώ.

    Κατάλαβα πως η ιστορία μέσα σου είναι το μέσο της αυτοεπιβεβαίωσής σου...διαβάζεις βιβλία για να αυτοδικαιωθείς....ψάχνεις(στην πραγματικότητα επιλέγεις)στοιχεία για να ικανοποιήσεις τις προκαταλήψεις σου και τα ψυχικά σου τραύματα(μου είπε πως ο παππού του υπήρξε θύμα του εμφυλίου) με κοιτούσε καλά καλά...Συνεχίζοντας του είπα..επιπλέον δεν είναι και ευγενικό να χρησιμοποιείς ένα λογοτεχνικό είδος όπως η ιστορία για να εκφράσεις το μίσος σου ή εμμέσως να παρουσιάσεις τις ιδέες σου....Αν θες να εκφράσεις συναισθήματα και πολιτικές πεποιθήσεις ασχολήσου με την ποίηση και την προπαγάνδα.....Μην πιάνεις όμως την ιστορία...
    Το χειρότερο κατά την γνώμη μου για έναν ιστορικό είναι να θεωρεί μία άποψη ως σωστή και να βουτά στα στοιχεία για να την στοιχειοθετήσει....Με αυτή την λογική δεν είσαι ιστορικός είσαι δικηγόρος του παρελθόντος.

    Ένας πραγματικός ιστορικός πρέπει να έχει την πνευματική ελευθερία να δηλώνει στο έργο του τις αδυναμίες του είτε αυτές προέρχονται από προκαταλήψεις και ψυχικά τραύματά του που δεν μπορεί να αποβάλλει είτε από έλλειψη στοιχείων. Στην δεύτερη περίπτωση για παράδειγμα να δηλώσει ότι από δω και πέρα γράφει η λογική μου και όχι τα λογικώς επεξεργασμένα στοιχεία.

    Καταλαβαίνω ότι απώλεια αγαπημένου προσώπου είναι πόνος πολλές φορές δυσβάσταχτος αλλά αν δεν μπορείς να τον ξεπεράσεις καλύτερα να την αφήσεις την ιστορία και ασχολήσου με άλλα λογοτεχνικά είδη.

    Μετά(νομίζω για να το μαζέψει) μου είπε πως δεν κατάλαβα σωστά κτλ...

    Θεόφιλε κατά περίπου 85% σου απέδωσα την συζήτηση με την ελπίδα να σου μεταφέρω επιτυχώς το κλίμα της και σου να σου εξηγήσω πως η μεγαλύτερη αξία για μένα είναι η ελευθερία την οποία δεν την κατανοώ ως ικανότητα επιλογής αλλά ως αποτέλεσμα της ''διάφανης'' καρδιάς. Της καρδιάς που δεν την πιάνει τίποτα. Αυτή η καρδιά έχει την ικανότητα να ελευθερώνεται ακόμα και από τον εαυτό της.....Αυτός είναι ο μεγάλος εχθρός του Ιστορικού....Ο εαυτός του....

    Σε χαιρετώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θέλω να σου πω οτι σε παρα πολλες περιπτώσεις πολλοί άνθρωποι και ιστορικοί εμπίπτουν στο σφάλμα που περιγράφεις και αποκτούν μια επικίνδυνη, στρεβλή σκοπιά των πραγμάτων.

    Όμως εδώ υπάρχει και μιά ακόμη παράμετρος: Η ιστορία απαρτίζεται απο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ γεγονότα

    Με άλλα λόγια η ίδια η αντικειμενικότητα της ιστορίας υποδεικνύει αν ο μελετητής της κάνει λάθος. Τα γεγονότα όπως τα παρουσιάζω είναι κατά το δυνατό αντικειμενικά. Δεν επιχειρώ να ταχθώ με κάτι λάθος αν κρίνω οτι είναι λάθος. Απόδειξη αυτού είναι άρθρα όπως αυτό που έχω γράψει σχετικά με τον ΕΚΚΑ. Συμφωνώ οτι η γλώσσα μου είναι συναισθηματικά φορτισμένη και αυτό είναι απομεινάρι των βιομάτων μου αλλά ως προς την αντικειμενικότητα των όσων γράφω είμαι κάθετος. Μπορώ να σου παρέχω προσωπικά πηγές για οποιοδήποτε θέμα έθιξα στο μπλογκ μου

    Φιλικά Θ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. apo tvmania kypros

    Ελληνοκύπριος και Λαρισαίος ομοϊδεάτης του είναι τα πιο γνωστά και πιο
    ενεργά μέλη του team berlin που δρουν εξ αποστάσεως και καταγγέλλουν την
    "καταπίεση" των κίναιδων στην Ελλάδα και στην Κύπρο αντίστοιχα.
    Ο κύπριος Πολυμνίου Κ. και ο Λαρισαίος Κουντούρης Α. και οι δύο μόνιμοι
    κάτοικοι Βερολίνου και αιτητές πολιτικού ασύλου λόγο κοινωνικών και
    πολιτικών καταπιέσεων οργάνωσαν βραδιά ρεϊβ στο Panorama Bar. Και κάλεσαν
    τους ξένους φίλους τους σε αίθουσα όπου και μίλησαν για το πρόβλημα της
    ομοφυλοφιλίας στον Ελληνισμό και γενικά της μη αποδοχής της διαφορετικότητας
    λόγο συντηρητικών απόψεων και παλαιολιθικών όπως ισχυρίστηκαν παραδόσεων.
    Το ζευγάρι είναι συνδεδεμένο με παρόμοιες οργανώσεις σε Κύπρο και Ελλάδα.
    Είναι γνωστοί σε αυτού του είδους κύκλους και έχουν βραβευθεί το 2009 από τον δήμο Βερολίνου
    την ημέρα 30/10 για τον αγώνα τους στην Μεσόγειο υπέρ της διαφορετικότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι σχεση έχει τωρα αυτο ???

    OBERON

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το ΚΚΕ λεει συχνα, "πόσο πολύτιμη θα ήταν η συμβολή του Άρη Βελουχιώτη στον ένοπλο λαϊκό αγώνα που ακολούθησε τα χρόνια 1946-49 αν είχε πειθαρχήσει και δεν οδηγούνταν στην τραγική κατάληξη."

    Λοιπον, αν είχε πειθαρχήσει, ισως δεν θα τον ειχε σκοτωσει? Τι αλλο μπορει να σημαινει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλά, δεν είναι ακριβώς αυτή η άποψη του ΚΚΕ. Πάντως αν δεν είχε επιλέξει να τραβήξει τον δικό του δρόμο σίγουρα θα μπορούσε να έχει αντισταθεί καλύτερα και ίσως πιο αποτελεσματικά.

    Τον Άρη τον σκότωσαν παρακρατικοί του Ζέρβα και χωροφύλακες. Το ΚΚΕ ασφαλώς δεν είχε καμιά ανάμιξη. Αντιθέτως στη Μεσούντα περίμενε τον ερχομό συνδέσμου για το Μπούλκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. την χειροβομβιδα την εριξε ο υπασπιστης του που ηταν του ποινικού και αυτήν την πραξη την εκανε κατόπιν εντολής του κόματος οταν πηγε στα γιαννενα σαν συνοδος του άλλου που έστειλε ο αρης για να παρει οδηγίες,εκει τους χωρισαν και λιγο με απειλές και άλλα,τον επεισαν για την πραξη αυτ'η.¨εχω ηχογραφημένη την μαρτυρία του λαοκράτη ο οποίος ήταν παρών όσοι ξέρουν κατάλαβαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. η βρβαροτητα των νικητων του εμφυλιου απεδειξε την ηθικη κατωτεροτητα τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή