Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Τόποι Εξορίας - Ικαρία


Πολιτικοί εξόριστοι στα Θέρμα πλένουν τα ρούχα τους στο ποτάμι
 Ένα από τα πάμπολλα νησιά εξορίας της ελληνικής αριστεράς την περίοδο 1938 - 1954, ήταν και η Ικαρία. Η Ικαρία βραχώδης και απομακρυσμένη γεωγραφικά από τον ηπειρωτικό κορμό, επιλέχθηκε ως κατάλληλη για να φυλακίσει την πρωτοπορία του 20ου αιώνα. Παρ' όλα αυτά η Ικαρία, απο΄τελεσε κάτι διαφορετικό από έναν απλό τόπο εξορίας. Η Ικαρία ως νησί, αγκάλιασε την κατατρεγμένη αριστερά και την περιέθαλψε με όποιο καλύτερο τρόπο ο ζεστός λαός της μπόρεσε να προσφέρει.

Στην Ικαρία δεν υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης εξόριστων όπως σε άλλες περιοχές. Οι εξόριστοι έφθαναν στο νησί με πολεμικά πλοία, που ξεφόρτωναν το "φορτίο" των αμπαριών τους σε μικρά καΐκια ντόπιων ψαράδων του Εύδηλου ή του Αγίου Κήρυκου. Από εκεί η χωροφυλακή αναλάμβανε την συγκέντρωση των εξόριστων, την καταλογογράφησή τους και την αποστολή τους σε διάφορα χωριά όπου θα παρέμεναν. Πολλά χωριά του νησιού φιλοξένησαν πολιτικούς κρατούμενους, χωριά όπως οι Ράχες, το Γυαλισκάρι, ο Αρμενιστής και ο Νάς, και σε όλα τα χωριά οι πολιτικοί εξόριστοι βρήκαν την φιλοξενία και την ζεστασιά του καριώτικου λαού να τους περιθάλψει. Όπως προαναφέραμε στρατόπεδα δεν είχε το νησί οπότε οι εξόριστοι καλούνταν να κατασκευάσουν μόνοι τους τα σπίτια τους. Οι κάτοικοι βλέποντας τα σοβαρά προβλήματα των εξόριστων τους περιέθαλψαν και τους φιλοξένησαν στα σπίτια τους. Οι εξόριστοι με την σειρά τους βοηθούσαν κι εκείνοι όπως μπορούσαν τους ανθρώπους του νησιού. Εργάζονταν κοντά τους στα ζώα και τα κτήματα, οργάνωναν θεατρικές παραστάσεις και τους δίδασκαν τις αρχές του σοσιαλισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης σε κρυφά αχτίφ και συζητήσεις.


Με τον καιρό στην Ικαρία, οργανώθηκε η ζωή των πολιτικών εξόριστων και συστάθηκαν οι πρώτες ΟΣΠΕ (Ομάδες Συμβίωσης Πολιτικών Εξόριστων), με σκοπό την εξασφάλιση της διαβίωσης τόσο των παλαιών εξόριστων όσο και των νεότερων που κατέφθαναν στο νησί. Κάθε Ομάδα Συμβίωσης, που τη συγκροτούσαν οι πολιτικοί εξόριστοι του κάθε χωριού, είχε το γραφείο της που την καθοδηγούσε και ευθυνόταν για όλες τις δραστηριότητες, δίνοντας βάρος στον τομέα των σχέσεών τους με τους ντόπιους. Πρωταρχικό τους μέλημα ήταν ο σεβασμός απέναντί τους, στα υπάρχοντά τους, στα λίγα κτήματά τους και στην βοήθεια που αυτοί τους παρείχαν.  Από τη μεριά τους οι κάτοικοι του νησιού έγιναν δέκτες, αλλά και συνεργάτες σε μια έντονη και πρωτοφανή για το νησί ανάπτυξη, σε διάφορους τομείς της καθημερινότητας, όπως τόνισε ο Δημ. Σέρβος. Σε πολλά χωριά «ανέβηκαν» θεατρικές παραστάσεις, οργανώθηκαν διαλέξεις με πολιτιστικά και ιστορικά θέματα. Στον Εύδηλο λειτούργησε για πρώτη φορά, με ευθύνη των εξόριστων, νοσοκομείο, που είχε ακόμα και νευρολογική κλινική. Κάθε εξόριστος δήλωνε την ιδιότητά του, ώστε να αξιοποιείται σε ανάλογο τομέα. Από τον προσανατολισμό των εξόριστων δεν απουσίαζε ούτε η έκδοση εντύπων, στην πλειοψηφία τους χειρόγραφων. Εκδίδονταν εφημερίδες όπως ο "Αλύγιστος" της ΟΣΠΕ Ραχών και η "Σπίθα" της ΟΣΠΕ Αη Δημήτρη.


Μεγάλη ήταν η προσφορά των κατοίκων του νησιού και απέναντι στους ξυλοδαρμούς και τα βασανιστήρια της χωροφυλακής. Για παράδειγμα σύσσωμο το πλήθος των κατοίκων του Αγίου Δημητρίου έσπευσε να διαμαρτυρηθεί στην χωροφυλακή για τον αναίτιο και συστηματικό ξυλοδαρμό των εξορίστων που διαμαρτύρονταν για την κατακράτηση του ταχυδρομίου. Πολλοί ήταν και οι Ικαριώτες μετανάστες που έστελναν χρήματα απο το εξοτερικό για τους εξόριστους του νησιού...

Την περίοδο 1947-1948 υπολογίζεται ότι στην Ικαρία βρίσκονταν 15.000 πολιτικοί εξόριστοι, όταν ο ντόπιος πληθυσμός ήταν γύρω στις 11.000. Οι πολιτικοί κρατούμενοι έφταναν στο νησί χωρίς να γνωρίζουν τον προορισμό τους, χωρίς να υπάρχει γι' αυτούς εξασφαλισμένη στέγη ή κάποια ελάχιστα εφόδια.



Μαρτυρίες της αλληλεγγύης

Απόσπασμα του κ Λομβαρδά σε εκδήλωση της ΠΕΑΕΑ Ικαρίας


"Στον Ξυλοσύρτη βρίσκεται ο μοναδικός νερόμυλος της Ικαρίας με δύο καμάρες. Τον έχτισαν εξόριστοι. Στο Χρυσόστομο οι εξόριστοι έφτιαξαν το μόλο, στο δρόμο δίπλα στο γιαλό. Στο Μαυράντο επισκεύασαν τις πλύστρες. Στην Αράτουσα, ειδικοί μαστόροι κατάφεραν να φέρουν νερό στην κεντρική πλατεία. Στις Ράχες επισκεύασαν το δρόμο προς τον Αρμενιστή. Εξόριστος γεωπόνος, από τον Πόντο, ήταν εκείνος που έμαθε τους ντόπιους να καλλιεργούν πατάτες με νέα μέθοδο. Ηταν πολλοί οι εξόριστοι καθηγητές, οι δάσκαλοι που βοήθησαν τα παιδιά στο σχολείο. Που δίδαξαν μαθητές σε απομακρυσμένες περιοχές που δεν είχαν πρόσβαση σε σχολεία. Που στήριξαν πολλούς μαθητές στην προετοιμασία τους για το πανεπιστήμιο. Η ομιλία του δικηγόρου Γ. Λομβαρδά, κατοίκου του νησιού, που εκείνη την εποχή είχε μόλις τελειώσει το γυμνάσιο, ήταν γεμάτη από «ίχνη» των πολιτικών κρατουμένων στον τόπο που τους δέχτηκε με τόση ζεστασιά. Νωρίτερα, είχε παραθέσει την εξής προσωπική του εμπειρία: Οταν στα 1947 ο πατέρας του ήταν εξόριστος, δεν υπήρχαν χέρια στην οικογένεια για να μαζέψουν τις ελιές. «Ούτε τα Χριστούγεννα δε θα τελειώσουμε», είπε ένα βράδυ στη γιαγιά του. «Την άλλη μέρα, είχαμε τέσσερις τενεκέδες λάδι...», αφού η γιαγιά είχε θέσει το ζήτημα στο χωριό κι αφού ντόπιοι και εξόριστοι είχαν σπεύσει να βοηθήσουν..."






Οι πολιτικοί εξόριστοι του Αγίου Κύρηκου Ικαρίας




Πολιτικοί εξόριστοι στον Εύδηλο Ικαρίας δευτερος από αριστερά ο Νίκος Διαμάντης ενώ πρώτος ο Γβριηλίδης



Πολιτικοί εξόριστοι Ραχών Ικαρίας το 1947,  στην μέση όρθιος ο Μίκης Θεοδωράκης



Ο Μίκης Θεοδωράκης (τέρμα δεξιά) με τρεις συνεξόριστούς του στον Αρμενιστή Ικαρίας το 1947 


Μίκης Θεοδωράκης με συνεξόριστούς του το 1947 στην Ικαρία
Μίκης Θεοδωράκης με συνεξόριστούς του στην Ικαρία το 1947
ΟΚΠΕ στις Ράχες 1947
Ο Μίκης Θεοδωράκης με συνεξόριστούς του στην Ικαρία το 1947

Μίκης Θεοδωράκης 1947 Ικαρία









12 σχόλια:

  1. Ανατρίχιασα στην 1η και 2η φωτογραφία είδα τον μπαμπά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην τρίτη δεύτερος από τα αριστερά είναι ο παππούς μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΕΙΜΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΜΕΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ .ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΙΣ ΒΑΛΩ ΣΤΟ SITE!!!!!!!


    EΥΧΑΡΙΣΤΩ

    ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΟΥΖΙΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. NA MAΣ ΤΙΣ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΣΤΟ aastenu@gmail.com ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΑΜΕΣΑ

    ΓΙΑ ΕΠΑΦΗ ΣΑΣ ΜΕ ΠΙΟ ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΥΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΕΚΑΜ (ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΡΑΤΟΥΜΑΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΥ) ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΥΛΙΚΟ ΕΞΟΡΙΣΤΩΝ (ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΥ) ΤΗΛ: 210.3247.820

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. γεια σας. ο παπους μου ηταν εκει, και εχω εντοπιση μια φοτο σε αλλο site, ΚΩΝΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ . ηταν ο μαστορας οπου κι αν ηταν. στη λημνο υπαρχει ενα παλιο φλογιστρο που το ειχε μετατρεψει σε φουρνο για μαγειρεμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΕΑΝ ΔΙΑΘΕΤΕΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΜΕ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΑς ΤΙΣ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΣΤΟ aastenu@gmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σύντροφοι οι φωτογραφίες αυτές δεν είναι απλά για να θυμόμαστε όλους αυτούς που έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν στον αγώνα της εργατιάς
    για να απεμπλακεί από τα δεσμά της. Είναι για να τους τιμάμε με καθημερινό αγώνα και να προσπαθούμε να είμαστε μπροστάρηδες
    τώρα ειδικά σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς.Τους τιμάμε μέσα στο κόμμα που αυτοί τίμησαν με εξορίες και βασανιστήρια.Στο ΚΚΕ. Το τιμημένο ΚΚΕ.Γιώργος Καββαδίας Κέρκυρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υπάρχει κάποιος κατάλογος με τους εξόριστους στην Ικαρία; Ήταν κι ο πατέρας μου εκεί Νικόλαος Λυμπέρης γεννηθείς το 1916. Μπορεί κάποιος να βοηθήσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είναι κι εμένα ο μπαμπάς μου στη φωτογραφία, δίπλα στον Μ. Θεοδωράκη και όπως καταλαβαίνετε κατασυγκινήθηκα!!!! Ήθελα λοιπόν να μάθω αν θα γίνει και φέτος αυτό το ετήσιο μνημόσυνο, γιατί θα ήθελα πολύ να παρευρεθώ κι εγώ. Παρακαλώ πολύ,ενημερώστε με!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς έγινε ήδη για φέτος στις αρχές Ιούνη. Ποιος όμως είναι ο μπαμπάς σας; Αν μας στείλετε ένα μικρό βιογραφικό στο: aastenu@gmail.com θα το δημοσιεύσουμε με χαρά.

      Διαγραφή
  10. Πώς μπορώ να βρω αρχεία για τους εξόριστους της Ικαρίας;Ήταν ο παππούς μου εξορυστος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή